Camelot

Hfst. 15

(A/N: Hey allemaal! Weer een hoofdstuk van Camelot. Ik moet helaas wel zeggen dat ik hierna nog 5 hoofdstukken online zet. Sorry, maar ik krijg het een beetje druk met al die verhalen, en ik wil er nog een engelse bij. Nu komt in ieder geval weer een hoofdstuk.)

Marlina hoort geklop op de deur. Verbaasd kijkt ze naar het grote geval aan de andere kant van de kamer. Er wordt opnieuw gebonsd, harder dit keer. Snel loopt ze naar de deur en opent hem, net als er weer geklopt wordt. de gehandschoende had landt hard op haar voorhoofd.

'Auw!' roept ze hard, en ze wrijft over haar voorhoofd.

'Sorry,' hoort ze iemand geschrokken zeggen, en ze voelt hoe ze door twee leren handen naar binnen wordt gebracht en op een stoel wordt gezet. ze hoort wat gerommel en voelt even later een koud kompres tegen haar hoofd. ze pakt het over en kijkt de persoon tegenover haar aan.

'Wie ben jij?' vraagt ze pissig. 'En wat doe jij hier?'

'Het spijt me, vrouwe,' zegt de man, 'Maar ik kwam hier voor Merlin.'

Marlina bekijkt de man beter. hij heeft halflang, zwart haar met een lichte slag, een klein stoppelbaardje en lachende ogen. Hij draagt het tenue van de ridders van Camelot, maar ze ziet ook een koordje hangen met een vreemd hangertje.

'Je hebt nog steeds niet al mijn vragen beatwoord,' zegt ze, iets aardiger dan daarnet. 'Wie. Ben. Jij.'

'Sir Gawain,' zegt hij, en hij maakt een buiging. 'Maar alle mooie dames van Camelot mogen gewoon Gawain zeggen hoor,' zegt hij met een knipoog, en Marlina rolt met haar ogen. Wat een opschepper. 'En wie bent u?'

'Marlina,' zegt ze. 'Marlina Pennyweather.'

'Dan ben jij de vriendin van Merlin!' zegt Gawain lachend.

'Ik snap de grap niet,' zegt Marlina als Gawain met tranen over zijn wangen, lachend in een stoel zakt.

'Ik wist niet dat Merlin zo'n mooie dame als jij kon krijgen! Haha, wij, wij zeiden altijd, die is vast stekeblind, dat ze op iemand als Merlin valt! Haha!'

Ik glimlach een beetje. Mannenhumor.

'Nou, wat aardig van jullie.'

Ze staat op maar valt meteen weer terug in haar stoel.

'Jezus, jij slaat echt hard!' zegt ze tegen Gawain..

Hij grijnst breed.

'Het spijt me, maar ik dacht dat ik de deur moest inslaan om binnen te komen.'

'Volgende keer mag je best iets zachter slaan,' zecht ze glimlachend. 'Of geduld hebben!'

Gawain lacht, en Marlina ook. Hij heeft best een mooie glimlach, denkt ze. Opeens komt Merlin, letterlijk, binnengevallen.

'Ah, Merlin, daar ben je!' zegt Gawain.

'Gawain, wat doe jij hier?' zegt Merlin met een grote glimlach.

'Ik kwam voor jou, Arthur heeft je nodig.'

Merlin zucht.

'Al gebeurd, wel fijn dat je even langs kwam.'

Gawain lacht naar mij en Merlin.

'Graag gedaan, Merlin, Marlina,' zegt hij en hij loopt de deur uit.

Merlin zucht en komt naar me toe. Ik geef hem een klein kusje en hij kijkt me glimlachend aan.

'Waar heb ik jou toch aan verdient,' zegt hij glimlachend.

'Ik weet het niet?' zeg ik plagend. 'Ik zou misschien weer weg kunnen gaan, verdwijnen.'

Ik draai me weg en sluip achteruit, mijn ogen nog steeds plagend op Merlin.

'Maar wat als ik zorg dat je dat niet kan,' zegt hij glimlachend, en ik zie hem iets ut zijn jaszak pakken. Hij loopt naar me toe en knielt voor me. Achter zijn rug haalt hij een klein, gouden ringetje uit.

'Marlina Pennyweather, wil je met me trouwen.'

De tranen springen in mijn ogen en ik kijk hem lachend aan.

'Ja!' schreeuw ik van blijdschap, en Merlin schuift het ringetje om mijn vinger. Ik omhels hem en lachend vallen we op de grond.