Camelot

hfst. 4

Hey allemaal. Sorry dat ik gister niet kon uploaden, maar ik had het druk druk druk. Vergeef het e alsjeblieft. Maar nu is er weer een nieuw deel, dus dat maakt wel wat goed.

Binnenkort komen er ook meer pagina’s in mijn andere boek: “Boulevard of broken dreams”. Het is in het Engels geschreven, maar wel de moeite waard. Ik zeg het wel wanneer er meer dan twee pagina’s zijn ;-)

Grtz!

*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*

Marlina sleurt Merlin helemaal over het plein naar een klein huisje aan de rand van de stad. Daar doet ze de deur open en ziet ze Gaius al staan. “Hier is hij!” zegt ze.

Gaius staat bij een houten bed. Daarin ligt een van de mannen van de wacht. Marlina herkent hem als de vertrouweling van Arthur. Vreemd dat hij hier niet is. De man is erg bleek en hij ademt heel onrustig.

Gaius kijkt even om en knikt. “Mooi zo,” zegt hij. “Merlin, kom even, dan vertel ik je wat je moet doen.” Merlin loopt op Gaius af, die meteen tegen hem begint te fluisteren. Af en toe kijkt Merlin naar haar om.

“Marlina?” roept Gaius. Geschrokken kijkt ze op. Ze was even gaan zitten in een stoel en zat wat na te denken. “Ga jij even water halen?” Marlina loopt richting de deur, maar draait zich opeens om.

“Gaius, er was helemaal geen water bij nodig!” zegt ze. Gaius schud zijn hoofd. “Jawel, ga nu maar, anders zijn we misschien te laat.” Nu schud Marlina haar hoofd. “Er stond nergens dat er water nodig was.”

Merlin staat er maar bij en ze ziet dat hij gespannen slikt. Gaius zwijgt en kijkt haar doordringend aan, maar die truc kent ze al, en ze is er immuun voor. “Gaius, ik heb verdomme dat recept zelf gelezen! Je kan mij niet vertellen dat ik het mis heb.”

Gaius zucht en kijkt naar Merlin. Die heeft zijn ogen gesloten en slikt nog een keer. “Nou, misschien heb je wel gelijk, als je het zo zeker weet. Maar beloof me dat je niets zegt over onze manier van werken.” Marlina knikt.

Gaius draait zich zuchtend om en geeft een boek aan Merlin. Die leest een paar keer wat door en knikt dan. Hij steekt zijn hand uit en mompelt wat woorden in een taal die ze niet kan verstaan. Ze staat in een hoek van de kamer en ziet Merlin zijn ogen even geel oplichten.

Marlina schrikt een beetje. Merlin! Heeft hij… Heeft hij ook… Als hij klaar is kijkt hij om. De man in bed krijgt wat meer kleur. Ook wordt zijn ademhaling rustiger en Merlin en Gaius slaken een zucht van verlichting.

Gaius pakt zijn spullen in en Merlin komt naar haar toe. “Marlina?” vraagt hij. Ze kijkt naar hem op. Zijn blauwgrijze ogen kijken haar liefkozend aan. Ze doet moeite om niet te zwijmelen, hij is zowat haar broer, verdomme!

“Ik hoop dat je na vandaag niet anders over me denkt,” zegt hij. Hij glimlacht zwakjes en Marlina kijkt zwijgend naar haar schoenen. Ze wil het hem wel vertellen, maar ze kan het niet. Als ze ziet hoe moeilijk Merlin het heeft om haar dit te vragen, kan ze het hem niet vertellen.

Als Gaius klaar is met inpakken gaan ze terug. De hele weg zwijgt Marlina, ze heeft meer dan genoeg om over na te denken. Zoals haar droom. Wat bedoelde die draak met “het kind herkent haar eigen vader niet eens”? Is die draak haar vader.

Als ze het plein oversteken is er niemand die op hen let, en in het kasteel worden ze ook niet opgemerkt. Pas als ze in de kamer van Gaius zijn en de deur gesloten is, wordt er weer gepraat.

“Marlina,” zegt Gaius. Ze kijkt een beetje dromerig op. E was nog bezig met haar droom van die nacht te ontcijferen. “Herinner wat je hebt beloofd, dus geen een woord tegen anderen, begrepen?”Marlina knikt.

De rest van de dag verloopt rustig. Merlin gaat naar Arthur om te werken als zijn bediende en Marlina gaat verder met het helpen van Gaius. ’s Avonds eten ze met zijn allen, zwijgend.

Na het eten ruimt Marlina af en begint af te wassen. Daarna pakt ze het kussen en de deken en loopt naar een zak, gevuld met hooi, in de kamer van Merlin. Ze gaat op de zak liggen en valt meteen in slaap.

Na een paar minuten wordt ze zachtjes gewekt. “Marlina?” fluistert Merlin. Marlina draait zich om en ziet Merlin helemaal aangekleed naast haar bed staan. “Wat is er?” vraagt ze fluisterend. “Kleed je aan,” zegt Merlin alleen maar.

Hij draait zich om en Marlina doet vlug de jurk aan dit aan het voeteneinde van haar bed ligt. Als ze klaar is tikt ze hem op de schouder. Hij glimlacht en pakt haar hand. Samen sluipen ze het huisje uit, en het plein op.

Marlina kijkt om zich heen. Het is volle maan en het hele plein is leeg. Boven haar ziet ze de sterren en ze ziet elke schaduw op het hele plein. Merlin staat naast haar en houdt nog steeds haar hand vast. “En?” vraagt hij.

Maar net als Marina antwoord wil geven komt de kan uit de hoek van het plein hard naar haar Merlin toe rollen. Instinctief duwt Marlina Merlin weg en de kar komt nu snel op haar af. Ze slaat haar armen over haar hoofd om zich te beschermen en maakt zich zo klein mogelijk.

Als de kar bijna tegen haar aanrijdt valt hij achterover alsof hij tegen een onzichtbaar schild is aangeknald. Marlina kijkt op en ziet de kar op zijn kant liggen, een paar meter bij haar vandaan. Ze staat op en kijkt met open mond naar de kar.

“Hoe heb je dat gedaan?!” vraagt Merlin haar. Hij komt langzaam op haar afgelopen. “Vertel het niemand, ja?” sist ze. Eigenlijk is Merlin al 1 teveel. Hij knikt. Marlina staat nog stijf van de adrenaline, maar barst in huilen uit van alle spanning.

Merlin omarmt haar. “Rustig,” zegt hij sussend, en hij streelt haar haar. “Ik weet hoe je je voelt.” Opeens komt Arthur naar buiten. Als hij Merlin ziet loopt hij op hem af. “Merlin, wat is hier gebeurt. ik hoorde een knal en vreemd genoeg ben jij hier!”

Dan pas ziet Arthur Marlina, die is opgehouden met huilen. “En waarom is die vriendin van je weer bij je?” Hij kijkt Merlin grijnzend aan. “Maar ik ben blij voor je. Wat is haar naam?”

Merlin kijkt geïrriteerd naar Arthur. “Haar naam is Marlina. En het is gewoon een vriendin, niet meer. En toevallig kwam die kar op ons afgereden en is zij zich doodgeschrokken.” Marlina snift een keer en kijkt naar Arthur.

“Het spijt me, mijnheer. Ik was erg geschrokken en als Merlin me niet aan de kant had getrokken was ik verpletterd door die kar.” Merlin wil protesteren, maar ze geeft hem een zachte schop tegen zijn knie.

“En die knal?” vraagt Arthur. Hij is nog niet helemaal overtuigd. Zo’n knal is er niet zomaar ineens. “Merlin duwde de kar weg,” antwoord Marlina. Arthur begint hard te lachen. “Wat is er zo grappig?” vraagt ze een beetje boos. Hallo, hij staat haar vriend uit te lachen.

“Merlin stopt de kar! Dat is echt de beste grap die ik ken.” Arthur barst weer in lachen uit. Merlin loopt naar Arthur toe. “De kar viel over een steen, Marlina is een goede vriendin en houdt ervan verhalen wat spannender en groter te maken.”

Arthur grinnikt nog eens en kijkt weer naar beiden. “Nou, ik zie jullie misschien nog.” Arthur loopt alweer richting de trappen van het kasteel, maar op de helft draait hij zich om. “En Merlin, wij gaan morgen nog even praten.”

Hij knipoogt en loopt weer verder terwijl Merlin zuchtend zijn ogen omhoog slaat. Marlina grinnikt. Wat hebben die twee toch een rare band.

*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*

Zo, dat was het weer voor deze week. Hopelijk vonden jullie het leuk. Het volgende hoofdstuk komt weer gewoon op zaterdag.

Grtz.!