Κουμπωσα το τελευταίο κουμπί από το μαύρο φόρεμα, έστρωσα καλύτερα το see through ύφασμα στα μανίκια και ιδίωσα την άκρη της φούστας καλύτερα.
Όποτε θα έβγαινα με το πατέρα μου και την οικογένειά του ένιωθα περίεργα με την εμφάνισή μου.
Το συγκεκριμένο ήταν ένα δώρο της Denise από τη περσινή γιορτή των Ευχαριστιών. Ήθελα να κάνω εντύπωση, δε το αρνούμαι.
Η μητέρα μου πάντα το βρίσκει υπερβολικό, αλλά η αλήθεια είναι πως δε γνωρίζει πόση κουλτούρα έχουν τα μέρη που επισκεπτόμαστε.
"Φεύγω για τη δουλειά.", φωνάζει η μητέρα μου και μπαίνει μέσα στο δωμάτιό μου.
Έβαζα δύο μπροστινές τούφες εκείνη τη στιγμή στο πισω μέρος του κεφαλιού μου και τις κράτησα με τσιμπιδάκι.
Με κοιτάει μέσα από τον καθρέφτη και της χαμογελάω. "Είσαι πανέμορφη.", λέει σαν γλυκειά μητέρα και στρώνει το πίσω μέρος των μαλλιών μου.
"Ευχαριστώ, μαμά.", βάζω και τις πέρλες μου στα αυτιά και περνάει τα χέρια της γύρω από τη μέση μου.
Το χαμόγελό της σκοτεινιάζει, αλλά δε δίνω πολύ σημασία.
Ανοίγω το αγαπημένο μου άρωμα, που το έχω για πολύ ειδικές περιπτώσεις και ρίχνω στους καρπούς μου και στο λαιμό μου.
"Έχεις άγχος;", γυρίζω να τη κοιτάξω, προφανώς η ανησυχία μου είναι εμφανής.
Απλά γνέφω και απομακρύνομαι για να φορέσω τα παπούτσια μου. Σήμερα ξύπνησα με πρωινή αδιαθεσία και με ένα κακό προαίσθημα.
"Σε άκουσα σήμερα το πρωί στο μπάνιο, είσαι καλύτερα;", κάθεται στο σκαμπώ μπροστά στο καθρέφτη μου με σταυρωμένα τα χέρια.
Μπορεί ακόμη να μην έχει συμφιλιωθεί με την ιδέα, αλλά ζω με την ελπίδα.
Το ότι ανησυχεί και δίνει συμβουλές είναι καλός οιωνός.
"Νομίζω πως δε κατεβαίνει τίποτα στο στομάχι μου.", κλαψουριζω καθώς ζοριζομαι να ανεβάσω το φερμουάρ από το μποτάκι μου.
Γονατίζει μπροστά μου και με βοηθάει με αυτές τις σαμπρέλες να κλείσουν γύρω από τα πόδια μου.
"Θα το συνηθίσεις.", φιλάει το μέτωπό μου, χαϊδεύει το πηγούνι μου πριν σηκωθεί στα πέλματά της και φύγει προς τη πόρτα.
"Καλή τύχη, κοίτα να διασκεδάσεις και λίγο.", με συμβουλεύει πριν βγει από τη πόρτα.
