Δύο μέρες ψάχνω τον Harry, δε σηκώνει το τηλέφωνο. Εξακολουθεί μέχρι και σήμερα να με αγνοεί.
Τον καλούσα πάλι εκείνη τη στιγμή και δεν το σήκωνε όπως πάλι.
Send message to: Harry
Πρέπει να μιλήσουμε. Έχω κάτι να σου πω.
Του στέλνω και αφήνω το κινητό πάνω στο πάγκο που καθόμουν σταυροπόδι.
Η Denise μου έκανε παρέα στη κουζίνα, όσο έφτιαχνε μία λιχουδιά για να ικανοποιήσει την όρεξή μου.
"Έχεις κάτι τις τελευταίες μέρες; Συμβαίνει κάτι;", με ρωτάει με απορία.
Σηκώνω τους ώμους μου αδιάφορα και κοιτάω το κινητό μου περιμένοντας κάτι, ένα σημάδι.
"Ψάχνω να βρω τον πατέρα του παιδιού μου.", πέφτει η κουτάλα από τα χέρια της και τη κοιτώ περίεργα με το τρομοκρατημένο πρόσωπό της.
Γυρνάει το κεφάλι της στο πλάι και μου χαρίζει το πιο επικριτικό ύφος. "Τί;", ρωτάω απορρημενη.
"Πώς θα τον βρεις;", με ρωτάει ανασηκώνοντας το ένα της φρύδι. "Προφανώς και ξέρω ποιος είναι, δεν απαντάει στις κλήσεις μου.", στριφογυρίζω τα μάτια μου και ξεφυσαω ηχηρά.
"Αν θες να σε βοηθήσω, μπορώ. Ένα όνομα δωσ'μου και θα το βρω το καθίκι.", χασκογελάω με την αντίδρασή της.
"Πίστεψέ με, το να τον βρω όσο εύκολο κι αν είναι άλλο τόσο είναι και πολύ δύσκολο.", ειρωνεύομαι.
Με κοιτάει με απορία στα μάτια της, σαν να περιμένει να ακούσει κάτι ακόμη. "Τί εννοείς με αυτό;", ρωτάει κοιτώντας με αφοσιωμένη.
"Καλύτερα ας το αφήσουμε εδώ, Den. Με δυσκολεύει πολύ αυτό το θέμα, δε θέλω να το συζητήσω άλλο.", λέω απογοητευμένη και οι ώμοι μου πέφτουν.
Εκείνη τη στιγμή το κινητό μου δονίζει πάνω στον πάγκο, αλλά δεν είναι ο Harry.
"Παρακαλώ;", ρωτάω και απομακρύνομαι από τη κουζίνα.
"Amy, o Niall είμαι.", "Ω, έγινε... εγινε κάτι;", τραυλίζω.
"Ο Harry πάει στο αεροδρόμιο τη Sarah, έχει σκοπό να σου τηλεφωνήσει αργότερα.", αναστεναζω στο ακουστικό χωρίς να πω κάτι.
"Δεν του είπα κάτι ακόμη, τον έπεισα όμως να μιλήσετε.", με ενημερώνει.
"Εντάξει.", ανταλλάζουμε αντίο και το κλείνω πρώτη.
Το στομάχι μου ανακατεύεται και νιώθω ένα δυνατό κόμπο στο στήθος. Φοβάμαι τόσο πολύ να του μιλήσω, να του το πώ.
