Μετά το ταξίδι στο Las Vegas προτίμησα να μη πω πολλά πίσω στο Πόρτλαντ, άφησα την εξιστόρηση στη Candy.
Αφήσαμε πίσω τη λεπτομέρια πως συναντήσαμε δύο τόσο διάσημα πρόσωπα, δε θα μας πίστευε και κανείς.
Η Candy εξακολουθεί να μιλάει με τον Niall, ενώ ο Harry εξαφανίστηκε. Όχι πως τον αδικώ, δε θα έπρεπε.
Προσπάθησε δύο φορές να με καλέσει, αλλά τον αγνόησα.
Μονο στη σκέψη τη έκανα μαζί του, το μετανιώνω. Δε μπορώ να τον βγάλω εύκολα από το μυαλό μου, όμως.
"Που ταξιδεύει το μυαλό σου;", μπαίνει στο σαλόνι του σπιτιού μου η Candy με δύο κουτιά πίτσες και μία pepsi κάτω από τον ώμο της. Την αγνοώ και πέφτω με τα μούτρα στο φαγητό.
Λαχταρούσα από το πρωί να φάω πίτσα τόσο πολύ και σήμερα είναι η μέρα μας, οπότε έπεισα τη καλύτερη μου φίλη να μου κάνει το χατήρι.
"Ηρέμησε, θα πνιγείς. Έχεις κατεβάσει σχεδόν τη μισή.", γελάει και πιάνει ένα κομμάτι.
Ρίχνω λίγο από το αναψυκτικό στο ποτήρι μου και πίνω μία γουλια πριν αρπάξω ακόμη ένα.
Έχει δίκιο, κάνω σαν να έχω να φάω όλη μέρα. Το μεσημέρι είχα κατασπαράξει δύο πιάτα από το μεσημεριανό και γλυκό.
Την τελευταία εβδομάδα τρώω συνέχεια, μέχρι να με πιάσει αναγούλα και με τρομάζει.
"Πρέπει να περιμένω να αδιαθετήσω, ξέρεις πως είμαι.", ψεύδομαι μπουκωμενη από το φαι. Καλύτερα να μην αναφέρω πως έχω καθυστέρηση τρεις μέρες, εξάλλου μπορεί να μην είναι και τίποτα.
Χαζογελαμε και μόλις ακουστεί ειδοποίηση στο κινητό της αμέσως το αρπάζει. Έχει σχηματίσει ένα χαζό χαμόγελο στα χείλη της και ανασηκωνω το φρύδι μου.
"Να βάλω ταινία;", τη ρωτάω και ψάχνω κάτι καλό στο Netflix.
Λίγο αργότερα βλέπουμε μία δραματική ταινία κι εγώ έχω κατεβάσει σχεδόν το ένα κουτί πίτσας μόνη μου. Το στομάχι μου έχει πριστεί και ξεφυσαω συνέχεια.
"Τί έχεις;", με ρωτάει η Candy. "Έφαγα πολύ μάλλον.", παραπονιέμαι και τρίβω το φούσκωμα πάνω στη κοιλιά μου.
Μόνο στην ιδέα πως θα μπορούσε να ήμουν έγκυος το δέρμα μου τσιτωνεται.
Χαχανιζει δυνατά και πετάω το κοθαρο της πίτσας στο άδειο κουτί. "Ούτε έγκυος να ήσουν.", το χαμόγελο μου κόβεται μαχαίρι και μόλις το αντιλαμβάνεται, σταματάει να γελάει.
