YAŞAYAN BİLİR #wattys2017

# DAVET #

⤵⤵⤵
Heyyah dostlar  😎 bu akşam yeni bölüm geliyor 👋✋✌

İçeri az önce ki güzel bayan girdi, elinde kahvaltılık tepsisi ile. O masaya ilerlerken onu baştan aşağı incelemeye vaktim oldu. Koyu mavi göğüs dekoltesi olan kısa kollu bluzu, dar siyah kot pantolonu ve siyah az biraz topuklu olan görüntüsüyle çizmeyi andıran ayakkabıları ile oldukça çekici duruyor. Siyah maşalı saçları sırtına kadar uzanıyor, yalan söylemeye gerek yok bu kadın bir çok mankene taş çıkarır. Onu seyre dalmışım ve bana bakıyordu;
- Gelmiyor musun?
Azıcık utandım çünkü gözümü ondan alamıyorum.

- Teşekkür ederim.
Masadan bir sandalye çekti ve oturmam için bekledi, yavaşça geçip oturdum. Bu bayanın kim olduğunu merak ediyorum, çok nazik ve çok da güzel bir bayan, gözlerimi ondan alamadığımı kabul ediyorum. Sormadan edemeyeceğim;

- Adınız nedir?
Fazla ciddiyetle sordum gibi oldu ama umarım yanlış anlamaz.

- Adım Yüsra, buranın en yetkili yardımcısıyım aynı zamanda senin de öyle.
Ayakta kalmasını istemiyorum, koca oda da tek başıma yemek de yemek istemiyorum, sandalyeyi çekip oturmasını ister gibi elimi sandalyeye götürdüm.

-Otur lütfen.
İkilemeden oturdu, çayı işaret etti.
- Soğumadan için. Yüzünde hafiften bir gülümsemesi var. Esmer teni pürüzsüz, siyah kaşları, gözleri ile beni bile etkileye biliyor. Bordo renginde dolgun dudaklarında rujuyla harika görünmeye devam ediyor, ben niye bu kadar taktım bu kadına? Tamam takarım çünkü ciddi anlamda çok güzel ve kendime şöyle bir bakınca neredeyse özel günlerde bile kapşonlu gezdiğim geldi aklıma. Kadın olmayı başaramıyorum galiba.
Çaya şeker atıp bir yudum aldım. Ellerini masanın üzerine çıkardı, bir birlerine bağladı. Bordo ruju ile uyumlu ojeleri ve çeşitli yüzükleri dikkat çekiyor. Konuşmak istiyorum onunla.

- Ne zamandır buradasın?
- On yıldır.
- Çok uzun bir zamanmış. Durdum, sol tarafıma bakıp duraksadım aklıma az önceki en yetkili yardımcı lafı geldi. Lafa devam ettim.
- Çok sıkıcı değil mi burada olmak?
Hafiften gülücük attı, bembeyaz dişleri ile ruju dikkatimi tamamen ona vermemi sağladı.

- Hayır sıkılmıyorum, aksine burada yapılacak bir ton iş var ve hepsinden de hoşnutum.
- Tam olarak ne işle meşgul oluyorsun?
- Önceliğim Dizdar'ın düzeni daha sonrası bir çok kola ayrılıyor. En basit şunu göstereyim; Davetleri ben düzenlerim, yiyecekler, içecekler, müzikler, yapılacak konuşma için kürsü ayarlaması, davetlilere özel davetiye ve de daha bir çok ince detay bendedir.

- Davet bu akşama ve zannedersem sizin yapacak daha bir çok işiniz var.
Yine gülümseyerek konuşmaya devam etti.

- Şuan tek işim sensin. Diğerleri çok az bir zamanımı alacaktır.

Dizdar'ın yeni bebeği muamelesi görüyor gibiyim. Getirdiği kahvaltılıklardan az biraz yiyip, masadan kalktık. Ben yatağın kenarına oturdum, ona döndüm. O ise yanıma gelip bana elini uzattı, ne içindi bilmiyorum ama garip surat işaretimle elini tutup ayağa kalktım. İki elimi de tutup beni önce geriye itip baştan aşağı süzdü sonra da sağ eliyle beni kendi etrafımda çevirdi. Çok mutlu olmuşcasına yüzüme güldü, beni yanına çekip kısa saçlarımı dağıttı. Gülmeden edemedim, buda neydi şimdi.

- On yedi yaşında ki bir kıza göre sana harika yakışmış kısa saç ama bir yerde ufak bir problemin olacak sana getirdiğim elbiselerden saçına uyan bir tek elbise var, mecbur onu giyineceksin.
Omuz silkip gülmeye devam etti, yatağın üzerindeki elbiseyi alıp üzerime tuttu, gözüyle beni ve elbiseyi iyice tarttı.

- Bu işte tamam oldu, itirazın var mı?
Kafamı hayır dercesine salladım ve de bir anda böyle sevecen olmasına çok şaşırdım, birden bire ne değişti böyle? Merak uyandırıcı. Yatağın üzerinde ki diğer elbiseleri toplayıp özenle dolaba yerleştirdi, dolabın kapağını kapattı, bana dönerek;