The wolf next to me

Hoofdstuk 15

De angst sloeg toe, schuw draaide ik rondjes om de omgeving te verkennen, maar er was geen één weg uit. "Ik pak de Luna!" schreeuwde Dante. De rest richtte zich op Alec. Ik stond oog in oog met Dante. Ik keek hem van top tot teen aan. Ik zag overal spieren. Ik kan dit nooit winnen.

De enige optie die ik zag was weg hier. Dus ik zette het op een rennen. Ik rende langs de andere rogues af. Maar ik was hopeloos, want Dante was ook veranderd in zijn wolf en hij rende nu als een roodharige wolf achter mij aan.

Hij was nog maar een paar meter van mij vandaan. Ik bleef door rennen, Maar hij haalde me in en hij sprong op mijn rug waardoor ik omver viel.

Hij hing boven me met zijn tong hijgend uit zijn bek. Hij veranderde terug in zijn mensen vorm en ik kneep meteen mijn ogen dicht want hij was naakt.

Ik voelde dat hij mijn voorpoten aan elkaar bond en daarna mijn achterpoten. Daarna sleep hij mij over de bladeren ergens heen, geen idee waarheen want ik durfde niet te kijken of hij al kleren aanhad.

Ik hoorde een geronk van een busje. Het kwam mijn kant op. Ik werd opgetild en in een busje gesmeten. Ik hoorde een deur sluiten en ik durfde eindelijk weer mijn ogen te openen. Ik keek om me heen en ik zag dat ik in de achterbak van een busje lag. Ik wilde uit het raam kijken maar de ramen waren vanaf buiten dicht geplakt. Ik ging zitten op de grond en ik wachtte maar tot we aankwamen bij weet ik veel waar.

.

.

.

.

.

Na, ik gok, een halfuur rijden stopte het busje. de deuren ging open. Dante stond in de opening. Ik keek hem schuw aan met mijn wolf ogen. Dante liep naar me toe en trok me naar voren door aan mijn voorpoten te trekken. Hij grijnsde naar me, maar ik wende mijn blik van hem af. Hij tilde me uit de auto en hij gooide me op de grond waarvan ik moest kreunen.

"Neem haar mee naar binnen!" riep hij naar twee andere gespierde mannen. De mannen kwamen op me aflopen en ze pakte elk twee poten van mij.

Ik probeerde tegen te stribbelen, maar het was natuurlijk hopeloos. We waren nog steeds in het bos en ze brachten me naar binnen in een mansion.

Uiteindelijk lieten ze mij achter in kamer op de derde verdieping. Even later liep Dante binnen met een spijkerbroek en een wit shirt in zijn handen.

"Hier heb je wat kleren om aan te trekken." zei hij tegen mij en hij legde ze voor mij neer. Daarna haalde hij de touwen van mijn poten af en hij vertrok weer.

Toen de deur dicht viel veranderde ik terug in mezelf. Ik deed de kleren aan die hij me had gegeven en ik ging op bed liggen. Ik moest denken aan Alec. Zou hij het overleefd hebben?  Of zouden ze hem ook gevangen hebben genomen? Of erger...?

P.O.V Alec
Ik hoop dat het goed gaat met Lexi. Gelukkig kon ik op tijd versterking vragen via de mindlink. Ik wil zo graag opzoek gaan naar haar, maar ik zal eerst naar de packdokter moeten voordat ik kan gaan zoeken. *zucht*

P.O.V Lexi
Ik stond op vanaf het bed en ik liep naar het raam, misschien zou ik kunnen ontsnappen. Maar toen ik naar beneden keek door het raam zag ik dat dat geen optie was, het zou een veel te hoge sprong zijn. Ik zuchtte verslagen en ik lied me naar beneden zakken tegen de muur.

Een paar minuten later kwam Dante binnen lopen. "Kom je Lunaatje?" vraagt hij. "Waarnaartoe?" vraag ik hem met een schuwe blik. "Dat zul je zo wel zien" antwoordde hij als hij mijn pols vast pakt en me mee naar beneden trekt. Hij zette mij op de achterbank van het busje waarmee hij mij eerder vandaag in had vervoerd. We reden door de bossen en ik zag dat meerdere busjes ons volgde. Na even rijden kwamen we aan bij ons packhouse. Wat is hij van plan?

"Uitstappen!" commandeerde Dante mij. Ik stapte uit en het liefst wilde ik zo snel mogelijk naar het packhouse rennen en opzoek gaan naar Alec. Maar dat ging niet want Dante hielt mij stevig vast met mijn handen achter mijn rug. Alec en een paar andere weerwolven van onze pack kwamen naar buiten lopen. Dante liep met mij naar voren, zodat Alec mij goed kon zien.

"Hallo Alec." zei Dante met een grijns.

"Wat kom je doen?" vroeg Alec schuw.

"Ik dacht dat je wel zou willen zien hoe ik mijn Luna markeer." zei Dante terwijl hij nog harder begon te grijnzen. Ik keek Dante vragend aan.

Gaat hij mij markeren? Wat is dat?

Dante kwam met zijn mond tegen mij aan, ik voelde zijn warme adem in mijn nek. Ik walgde ervan. "Weet je niet wat dat is, schatje?" fluisterde Dante in mijn oor. Ik schudde mijn hoofd. "Door je te markeren, laat ik alle andere weerwolven zien dat je van MIJ bent.".

Ik begon zwaar te ademen en er kwamen tranen uit mijn ogen. Ik wil niet van hem zijn.