The wolf next to me

Hoofdstuk 8

Wat?! Moet Alec weg? Waarom? Over wie heeft hij het?

Ik hoor de deur dichtklappen, rustig doe ik de kast deur open. Alec kijkt mij twijfelachtig aan. "Ik denk dat je maar eens moet gaan.." zegt hij tegen mij.

"Wat bedoelde je vader?" vroeg ik verbaast. Hij beet even op zijn lip en ik zag twijfel in zijn helderblauwe ogen. "Je moet hier weg." zei hij, hij sloeg zijn ogen neer en liep naar het raam toe. Hij deed het raam een stukje open en gebaarde mij om naar mijn eigen huis te gaan. Ik zuchtte diep en liep naar het raam toe, ik keek hem nog een keer aan maar hij gaf me een emotie loze blik terug.

In bed kwam ik maar niet in slaap, waarom moest Alec weg? naar een heleboel keer draaien viel ik dan toch eindelijk in slaap.

kraak..
Wat was dat? Ik werd kreunend wakker en ik keek naar mijn wekker, het was 4 uur 's nachts.
kraak...
Ik was meteen klaar wakker toen ik gekraak hoorden. ik scande mijn kamer en ik zag een zwarte schim in de raam opening staan.
Shit, ik ben vergeten het raam dicht te doen. Langzaam klom het gedaante mijn kamer in. Het was een jongen, iets groter dan mij, dat kon ik zien aan zijn postuur. Ik verstijfde van de schrik en ik kon niet meer helder nadenken. De jongen begon te hijgen en er kwam en grom uit zijn mond. Mijn hart begon harder te kloppen. Hij liep naar mijn bed toe, en hij keek me aan in mijn ogen en ik keek regelrecht in de zijne, het waren ogen zo zwart als de nacht.

Ik wilde wel tegenstribbelen maar mijn lichaam deed niets.
Hij legde zijn hand op mijn mond en hij tilde me op. Hij liep met mij naar m'n raam, en hij klom in de opening.

hij sprong naar beneden met mij in zijn handen. Ik probeerde te gillen.. Maar dat ging lastig omdat hij met zijn hand mijn mond bedekte. Dit was het dan, mijn leven is voorbij.. Ik val hier dood...
Ik kneep mijn ogen dicht. Ik voelde een doffe dreun. Langzaam opende ik mijn ogen, zou dit de hemel zijn?
Maar toen ik mijn ogen opende lag ik nog steeds in de handen van de onbekende jongen. We stonden in het steegje naast mijn huis. Hoe heb ik deze sprong overleeft?

Hij begon te rennen, hij rende onmens snel. Ik stribbelde tegen maar daardoor werd zijn grip alleen maar strakker. Ik wilde gillen maar het enigste dat ik uit kon brengen was "mpfmmf". Uiteindelijk gaf ik me over want we waren in the middle of nowhere. We stonden in het bos. de man begon rustiger te rennen en uiteindelijk kwamen we aan bij een mansion midden in het bos. De jongen opende de deur en hij bracht me naar een kamer. Er was een kingsize bed waar hij mij op neer legde. Hij klikte het ligt aan, en toen zag ik zijn gezicht. Ik kon mijn ogen niet geloven, was dit een droom. Voor mij stond Alec. Ik keek hem met grote ogen aan, maar dit keer keek ik niet in zijn blauwe ogen maar in puur zwarte ogen. Hij liep op mij af en hij gromde "MATE!". Ik krabbelde terug, what the f*ck is Alec aan het doen?

"Alec, wa- wat ben je aan het doen?" vraag ik met schrik. Hij keek mij aan en hij gromde "Mine".  Hij klom bij mij op bed en ik wilde verder terug krabbelen maar dat ging niet want ik zat al
met mijn rug tegen de muur.

de deur ging open en Alec en ik keken op, er stond een jongen in de deur opening, rond de zelfde leeftijd als Alec en mij. Hij had blond haar en bruine haren.
"Alpha, ik hoorde u grommen is er iets aan de hand?" zei de man met de blonde haren.

"Nee, niets Adam." gromde Alec terug.
De man met blonde haren – Adam blijkbaar – knikte en hij keek mij aan.
"Uhmm.. Alpha wie is dat?" vroeg Adam terwijl hij naar mij wees.

Alec ging beschermend voor mij staan.
"Mine!" gromde hij naar Adam. Adam verontschuldigde zichzelf en hij stak zijn handen omhoog. "Sorry Alpha".

Waarom noemt hij Alec Alpha? En van Alec's gedrag snap ik al helemaal niets van.

"Alpha, kun je even komen?" vroeg Adam aan Alec. Alec keek even naar mij en daarna liep hij schuw mee met Adam naar de gang.

Waar ben ik in hemelsnaam in beland? Ik snap niets van Alec. Hij heeft me gekidnapt!

Even later komt Adam weer de kamer in. "lun- uhm wat is je naam?" vraagt Adam aan mij. "En waarom zou ik dat aan jou vertellen?" antwoord ik terug.

"Ik snap dat je in de war bent maar morgen vroeg zal alles duidelijk worden." zegt hij tegen mij. Ik kijk hem schuw aan en geef dan toch maar mijn naam. "Lexi". "Oke, Lexi, wat is je volledig naam als ik vragen mag?" vraagt hij.

"Gaat je niks aan"

Hij zucht, hij is duidelijk geïrriteerd. Ik krijg een grijns op mijn gezicht.

"Nou in ieder geval wou ik je mededelen dat je vannacht hier kan slapen, welterusten." verteld Adam.

Adam verlaat de kamer, de deur valt dicht en ik hoor een klik. sh*t de deur heeft hij op slot gedraaid. Ik laat me verslagen op bed vallen en probeer toch maar te slapen.