The wolf next to me

Hoofdstuk 22

P.O.V. Alec
Hij kwam op mij af lopen met zijn tanden bloot. Ik liep zo snel als ik kon de trap op.

"Help!" riep ik via de mind-link naar Blake en Adam.

De vampier sprintte naar mij en hij pinde mijn handen tegen de muur boven aan de trap. Een luide grom kwam uit mijn mond. Ik haalde mijn knie op, en met alle kracht kwam hij in zijn edele delen. Hij liet mijn handen los en hij kermde van de pijn. Snel beet ik hem in zijn nek. Ik liet hem los en hij viel dood neer op de grond.

Ik liep weer de trap af maar deze keer stond er een hele bende vampiers onderaan de trap. Misschien heb ik een KLEIN beetje teveel geluid gemaakt...

Ik rende de trap weer op maar botste toen op tegen nog een stelletje vampiers. Ik zit in de val.
Ik deinsde een stukje de trap af en ik keek hopeloos om me heen. Een vampier uit de groep van beneden kwam naar voren gelopen.

"Zo, zo. We hebben er nog een Alpha bij." grijnsde hij gemeen. Het was die Julian, die we eerder hadden ontmoet in het bos. "Waar is Lexi!" vroeg ik kwaad met mijn ogen tot spleetjes geknepen.

"Ergens" was zijn antwoord.

Ik was woest, ik kon mijn wolf niet meer in bedwang houden. Een luide grom verliet mijn mond, ik veranderde in mijn wolf en vervolgens viel ik Julian aan. Ik sprong tegen hem op waardoor hij met zijn rug op de grond viel. Ik gaf hem een grote kras op zijn gezicht. Meteen daarna wilde ik de volgende zetten maar ik werd tegengehouden door de andere vampiers die mijn poten vastpakte en met hun hoektanden bloot naar mij siste. Shadow gaf mij de controle weer terug.

De vampiers hadden nog steeds alle vier mijn poten vast en ik hing er hopeloos bij. Een van de vampiers wilde me gaan bijten. Ik kneep mijn ogen dicht en wachtte op de pijn die ging komen. Maar in tegenstelling lieten alle handen mijn poten los en viel ik met een doffe klap op de grond. Ik opende mijn ogen en voor mij stond mijn roedel. Ze waren er. Snel stond ik op en samen met de roedel haalde we de ene vampier naar de andere vampier neer. Toen alle vampiers op de grond lagen en geen een meer rechtop stond, stormde we met de hele roedel naar de kelder.

We kwamen in een lange kille gang met verschillende deuren links en rechts. We gingen deur voor deur langs. We liepen de vijfde deur binnen en daar zag ik Lexi tegen de muur aan met haar ogen dicht. Ze werd omhoog gehouden door Roderick die haar bloed uit haar pols zit te zuigen.

Ik sprintte naar hem toe terwijl ik een grote grom liet horen. Hij keek op en hij liet Lexi op de grond vallen. Met mijn poten sprong ik op zijn schouders maar hij schudde mij van zich af en hij sprintte naar de andere kant van de ruimte. Met zijn drieën liepen we op hem af we sloten hem in, hij kon nergens heen. Ik nam het voortouw en ik ging op twee poten staan met mijn voorpoten tegen de muur, een links van hem en een rechts. "Waar zijn Felix en Rachel?" gromde ik tegen hem terwijl ik hem aan keek met een intimiderende blik. Hij keek me aan met een neutrale blik maar hij zei niets. Mijn geduld was op ik sprong weg van hem en ik gebaarde naar Adam dat hij op hem moest letten. Ik moest zo snel mogelijk met Lexi naar de packdokter.

Ik hurkte naast Lexi neer. Ze zag bleek. Ik voelde haar pols voor een hartslag. Tot mijn opluchting voelde ik nog heel langzaam de hartslag van haar.

.

.

.

.

.

We stopte bij het huis van Celine. Ik stapte uit en pakte Lexi in mijn armen. Ik rende naar de voor deur en ik hield de bel ingedrukt. "Wat is er?" vroeg Celine toen ze de deur opende. Toen ze Lexi zag liggen werden haar ogen groot. Ze liep meteen weer naar binnen en riep "Kom snel binnen." toen ze naar de operatiekamer rende. Ik rende haar achterna en legde Lexi neer op het bed.
Hopelijk overleeft ze het...