The wolf next to me

Hoofdstuk 10

Langzaam stond Alec op met mij op zijn schoot, hij tilde me op en hij bracht me naar de kamer waar ik de vorige nacht verbleef. Hij legde mij op het bed en hij ging boven me hangen, ik zag z'n ogen weer voor heel even naar puur zwart flitsten. Ik schrok ervan. Hij zag het. "Maak je maar geen zorgen, dat is mijn wolf, Shadow."."Oh.. Hoi Shadow". Alec's ogen worden zwart. "Hey Lexi." gromt Shadow. Ik kreeg vlinders in mijn buik bij de aanraking en stem van Alec, en Shadow.

"Kom, dan geef ik je een rondleiding over ons territorium." zegt Alec. Ik knik en we lopen naar beneden. Als ik naar buiten loop sta ik in het prachtige bos. Gisteren had ik niet echt de tijd om het te bewonderen. We liepen door de bossen heen. Alec had mijn hand vast gepakt en ik voelde tintelingen, het voelde fijn, het voelde vertrouwd. Uiteindelijk kwamen we aan bij een riviertje. "Dit is de grens van ons territorium aan de overkant van deze rivier zit een andere weerwolfpack." Ik knikte. "Maar Alec, waarom woon je dan in een rijtjeshuis naast mij? Als je hier een mansion hebt en bijna een heel bos dat van jou is."

Alec zuchtte even.
"Dat komt omdat we undercover waren."

"Wat?" zei ik terug.

"De laatste tijd hebben we last gehad van rogues, en die rogues--"

Ik kapte Alec even af. "Wat zijn rogues?"

"Rogues zijn simpel gezegd gewoon slechte weerwolven, en sinds kort vallen ze onze pack aan. En we denken dat ze dicht in de buurt leven van jou huis aangezien dat gebied neutraal is en niet geclaimd door een weerwolfpack."

"Maar waarom moet je dan weg daar?" vroeg ik aan Alec, want ik was heus niet vergeten dat Alec zijn vader dat gezegd had.

"De rogues weten dat er spionnen zitten in het gebied, dus we zijn daar niet veilig."

"Ohw... Ma- maar ik wi- wil je niet kwijt." breng ik met moeite uit.

"Je raakt me ook niet kwijt, je blijft hier. Want je bent mijn Luna en wij gaan samen de pack leiden" zegt Alec met een hoop vreugde en liefde in zijn stem.

"Wat betekent dat, 'Luna'?" vraag ik hem.

"Ik ben de Alpha, de leider. En dat wil zeggen dat mijn mate de Luna is, jij dus. Wij zijn de leiders voortaan van deze pack, The midnight moon pack."

"Ohw..." bracht ik uit, nog steeds een beetje in de war.

Alec begon ineens te snuffen met zijn neus in de lucht, hij gromde en hij ging beschermend voor me staan. Hij scande de omgeving. "Wat is er aan de hand Alec?" vroeg ik. "Rogues" was wat hij antwoorden. Wacht.. Wat?!

Ik keek schuw om me heen ik hoorde een takje kraken achter mij snel richtte ik me op de bosjes achter me. Ik zag Alec ook schuw kijken naar de bosjes, en nog geen seconde later sprong Alec de lucht in, hij veranderde en hij kwam neer op vier poten.

Hij was een puur zwarte wolf, hij had helder blauwe ogen. rustig tijgerde hij naar de bosjes. Ik hield mijn adem in, bang dat ik te veel geluid zou maken.

Tot dat er uit de bosjes een bruin-rood harige wolf sprong. Ik snakte naar adem door de schrik. De rogue sprong bovenop Alec, ik hoorde een grom uit Alec zijn bek komen. Alec probeerde de rogue van zich af te schudden. Hij had moeite, dat zag ik. Om Alec te helpen pakte ik een dikke tak van de grond. De rogue had niets in de gaten en 1.. 2.. 3.. BAFF. De tak kwam met volle snelheid tegen de neus van de rogue. Hij piepte en sprong van Alec af. De rogue naaide er uit en hij was verdwenen.

Alec vormde weer terug naar zijn normale vorm. Ik keek snel weg van Alec want hij was naakt... "Je kunt weer kijken" zei hij, hij had een boxer aangetrokken. Hij keek vol verbazing naar mij en naar de tak waarmee ik de rogue een klap had verkocht. Ik lachte zelfvoldaan en ik deed even een vreugde dansje waar Alec om moest lachen. Maar daarna kreeg hij een serieuze en bezorgde blik op zijn gezicht. "We gaan nu naar het packhouse, het is hier niet veilig." zegt hij.