Three words, eight letters

25. Klachten in een brief.

⭐️ 25. klachten in een brief.

-

Ik haat de winter. Het is bevroren water dat uit de lucht valt, maar om het nog beter te maken woon ik in het kleine landje dat lastig op de kaart te vinden is, Nederland. Hier sneeuwt het zelden, maar wel hebben we er veel regen voor in de plaats gekregen. Als een soort gpedmakertje zal ik maar denken. Voor mij maakt het niets goed, geef mij maar warm weer en een zonnebril.

"Adam," zeg ik chagrijnig als ik mijn appartement binnen loop. Alle verhuisdozen staan in de woonkamer gestald. Ik heb hier nog steeds even te leven, hoe moet ik dit nu doen.

"Hallo, hoe was de busreis? Ik zal niet vragen hoe school was, ik weet het antwoord namelijk al." Adam trekt een vies gezicht. Geïrriteerd ga ik op een doos zitten. "Waarom heb je alles hier neer gezet? Je maakt me het leven onmogelijk." vertel ik hem, rondkijkend naar het geval wat mijn huis moet voorstellen.
"Er is post." zegt Adam, mijn vraag ontwijkend. Ik besluit om het voor nu te laten rusten, ik ben erg moe.

Adam overhandigd mij mijn post en ik blader er door heen. "Ik snap toch niet hoe je het volhoud," begint Adam zijn verhaal. "School stinkt." ik negeer hem terwijl ik de brief van mijn binnenkort nieuwe huisbaas open. Ik hoop op een antwoord over dat ik al eerder naar binnen kan, dit is namelijk een ramp.

Geachte Ariane Valentino,

Vanwege velen klachten over uw intrekking in het gebouw, is uw verzoek geannuleerd. Wij kunnen helaas niets meer voor u doen.
U krijgt de voorbetaalde rente binnen te komende 2 tot 3 werkdagen terug gestort op uw rekening.

Met vriendelijke groet, Canchester Mitch.

"Als ik er iets aan zou kunnen doen om je tegen te houden zou ik het doen, maar nee je wilde zo nodig educatie, en nu verhuis je ook nog." ik kan mijn ogen, en oren niet geloven. "Ben je serieus?" vraag ik hem. "Ja, ik zou je kamergenoot mishandelen en het laten lijken of jij het gedaan hebt, zodat ze je wel weg moesten sturen." ik lach niet, al is dit duidelijk Adam zijn humor. Het is niet grappig. "Of, zorgen dat er klachten over mij worden ingediend? Ben jij hier verantwoordelijk voor Adam? Want als het zo is, is het niet grappig." ik ben boos, maar ik weet niet op wie of wat ik precies boos moet zijn. Ik sta machteloos.
"Wat is er aan de hand?" lacht Adam. "Het is niet om te lachen, ik kan niet verhuizen, ik moet mu gedwongen hier wonen." ik schop woest tegen een doos aan. Elke ochtend nog eerder op staan. En niemand wist dat ik er zou gaan wonen, alleen Adam. Ik doe erg mijn best op dit moment om hem te vertrouwen, en hem blindelings te geloven als hij zegt dat hij er niets mee te maken heeft. Maar hij was de enigste die het wist, en ook de enigste die zeker niet wilt dat ik verhuis.

"Ariane, tuurlijk was ik dit niet. Ik wil het beste voor je. Ookal was ik niet blij met je beslissing om te verhuizen, ik zou je nooit saboteren. Denk je dat echt van me?" ik wil mezelf slaan. "Nee, het spijt me. Ik heb een rot dag." ik zeg het zeker, maar ik probeer mijn twijfels te onderdrukken. Ik moet het achter me laten, er is toch niets meer wat ik er nu aan kan doen.

"Dus," zeg ik na een iets te lange stilte. "Help je me met uitpakken?" lach ik, om de koude sfeer te doorbreken. Adam lacht naar me, en drukt een kus op mijn voorhoofd. "Ja, net nadat ik mijn muren roze verf." ik lach sarcastisch. "Heel grappig."
"Ik moet eerst even iets afgeven, daarna kom ik helpen. Ik neem ook gelijk avond eten mee." ik glimlach groot. "Als ik Selena zou heten en een kans had, zou ik je hart proberen te veroveren. Je bent een schat." Adam lacht. "Ja ja, ik ben geweldig. We weten het Arie." hij lacht en sluit de deur achter zich dicht.

Nu zal ik moeten beginnen met al deze rotzooi uit de dozen halen. Wat een werk.

_______________________________________

WOW IK HEB DIT NET GESCHREVEN! Allemaal in 1 keer. Are you proud of me? You better be :)

Omg ik ben zo vrolijk, ik heb ineens zoveel inspiratie voor dit boek.