Als je het Claimt, dan moet je het likken.

Proloog:

Hoe de regel van: "Als je het claimt moet je het likken" ontstond. 

'Ik claim de laatste cupcake!' riep een zeven jarige Connor vrolijk naar zijn beste vriend Mason. Mason stond, nog met zijn mond vol cupcake, boos naar hem te kijken. 

'Awls Jew Hewt Cwaimt, Dwan Mwoet jew Hewt Likkewn.' 

'Wat zeg je?!' riep Connor, die hem niet had verstaan dankzij het feit dat hij nog een cupcake in zijn mond had zitten. 

Mason slikte zijn hap door en rende naar de deur terwijl hij riep: 
'Als je het Claimt, dan moet je het likken!' 

Connor vloog overeind en rende zijn beste vriend achterna terwijl hij riep: 'Dat is niet eerlijk! Jij hebt een voorsprong!'

Beide jongens struikelden echter over de schoenendoos die onder op de trap stond en vielen met een hoop kabaal op de grond. Ze waren ook nog eens tegen de kapstok aangevallen, dus hadden ze jassen, sjaals, mutsen en een paraplu over zich heen gekregen. 

'Auw.'

'Jongens! Wat hebben jullie nou gedaan!' 

De moeder van Mason, bij wie ze aan het spelen waren, kwam geschrokken de deur door gelopen en hielp beide jongens overeind. 

'Waarom al die haast! Jullie weten dat je niet mag rennen op de trap.'

'We wilden allebei de eerste zijn die de laatste cupcake likte,' zei Mason met een pruillipje en krokodillentranen. 

'Waarom zou je die willen likken dan?'

'Dan was de cupcake geclaimed,' zei Connor zachtjes. Ook hij had een pruillip opgezet. 

'De laatste cupcake heeft Emmy net op, zij had nog geen cupcake gehad.'

De jongetjes keken betreurd naar beneden, stil van teleurstelling. 

'Ik heb nog wel iets anders voor jullie, maar dan moeten jullie me beloven dat jullie lief gaan spelen en niet meer gaan rennen.'

'Dat beloven we mama.'

De vrouw kon nooit lang boos blijven op de twee jongens, dus nam ze ze mee naar de vriezer en drukte ze een ijsje in hun handen.

'Nou, als je deze likt is hij dus ook geclaimd.'

De twee jongetjes keken elkaar met een glimlach aan en likten beide hun eigen  vrolijke stoplichtijsje. 

'Geclaimd!' riepen ze daarna allebei vrolijk. 

'Willen jullie in de zandbak spelen jongens?' vroeg de moeder van Mason aan ze. De jongens knikten, met hun ijsjes nog in hun handen, van ja. 

'Dan zal ik Emmy nog even halen, dan kunnen we naar de speeltuin.'

'Yaay!' riepen beide jongetjes. 

De moeder van Mason lachte en zei nog voor ze de deur uit liep: 

'En niks likken om te claimen, alles moet je samen delen.'

Ze liep de deur door om het zusje van Mason, Emmy, te halen en zodra de deur dicht viel keken de twee jongens elkaar aan. 

'Zullen we het onze nieuwe SUPERregel maken?' vroeg Connor met een alles betekenende glimlach. Hij zei het woord Super wat harder als de andere woorden, zoals ze altijd deden als ze iets SUPERgeheims gingen afspreken. 

'Ja, als je het claimt dan moet je het likken wordt vanaf nu onze SUPERregel. Daar moet je je áááltijd aan houden. Afgesproken?'

'Afgesproken.'

En zo, lieve mensen, ontstond de regel: Als je het claimt, dan moet je het likken.'

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

A/n: 

Heyy guys. 

I'm back (nadat ik drie onvoldoendes heb opgekrikt dacht ik: Nu wordt het wel weer tijd om back to writing te gaan) 

Ik hoop dat jullie dit boek een beetje leuk en grappig gaan vinden, het is de bedoeling dat het een rom-com wordt. 

Xx Yara