Als je het Claimt, dan moet je het likken.

Hoofdstuk 7

Mason p.o.v. 

Haar handen lagen om mijn middel en dat was het enige waar ik aan kon denken op dit moment. Ik voelde haar achter me zitten en moest mijn hoofd ergens anders naar zetten voordat ik dadelijk een ongeluk veroorzaakte. In deze week had de helft van alle lessen naast haar gezeten. Ze zat bij een paar van haar vriendinnen in de andere lessen, maar kwam toch in alle pauzes bij ons terug. 

Ik remde wat af toen ik de bouwzaak in zicht zag komen en stopte compleet om de scooter te parkeren voor de deur. We hadden geluk dat deze zaak elke dag tot 24 uur open was omdat er nog een nachtwinkel aan vast zat. Daar gingen we dan ook ons avondeten kopen. 

Grace stapte af en zette haar helm af, waardoor haar haar een beetje in de war kwam te zitten. Ik zette ook mijn helm af en zette de scooter op slot. Met mijn sleutels in mijn hand liep ik samen met Grace in de richting van de deur van de winkel. De winkel zelf was rustig, op een paar verkopers en een oudere man na. 

We liepen gelijk door naar de verf afdeling, waar we rijen en rijen vol verfpotten zagen. 

'Weet je nog welke kleur jullie precies hadden gekocht?' vroeg Grace aan me. 

Fuck. 

Helemaal vergeten om dat te bekijken. 

'Ben je goed in raden welke kleur het beste matched?'

'Laten we het hopen.'

-------------------------------------------------------------

'Dat is géén mintgroen, Mason. Dat is aqua!' roept Grace gefrustreerd naar me. 

'Ja en wat jij daar vast hebt is donkergroen lieve schat, keep on looking!' roep ik, een tikje geïrriteerd terug. 

Grace pakt het volgende blik verf van de plank af en houd het in mijn richting. Ik doe hetzelfde. 

'Deze dan, dit is meer mintgroen dan dat donkerblauwe verfblik dat jij in je handen hebt.'

Ik kijk naar het verfblik en zie inderdaad dat ik uit de groene categorie ben gevallen en bij de blauwe verf ben beland. Misschien is het leuk om de kamer voor de rest blauw te verven? 

'We kunnen het onderhand beter opgeven, eten gaan kopen en thuis op het blik kijken welke verf het was.'

'Misschien is dat wel zo slim,' antwoordt Grace. Ze zet het verfblik terug in het schap en loopt naar me toe. 

'Zullen we maar gewoon eten gaan halen dan?' Ik zet het blik verf terug en knik. De winkel was een bijgebouw van de bouwmarkt geworden, waardoor we er zo naar binnen konden. 

Achter de kassa bij de winkel zat een vrouw die kauwgom aan het kauwen was en op haar mobiel zat. Ze had geloof ik niet eens door dat er klanten binnen waren gekomen. 

'Wat zullen we eten vanavond?'

 'Je wilt dat ik ga kiezen?'

'Ja.'

Grace leek even na te denken. 

'Hebben jullie een frituur?'

'Ja, hoezo?'

'Wat dacht je van gefrituurde kip met frietjes en appelmoes?' ze klonk erg serieus, terwijl het voor mij klonk alsof ze een kindergerecht opnoemde. 

'Met appelmoes?' 

'Ja, met appelmoes.'

'Oké dan, jij mocht kiezen. Nog een specifieke reden waarom?'

'Ja, van mijn ballettrainster mag ik dat niet eten, en nu is mijn moeder er niet dus kan ik het wel eten.'

Ik keek even naar Grace. 

'Jij zit op ballet.'

'Ja,' ze glimlachte kort. 'Al sinds mijn vijfde.'

Ze pakte een mandje en wenkte me. 

'Kom, en nu op zoek naar de vriezer.'

-------------------------------------------------

In de kleine vriezer die in een hoek van de winkel vonden we inderdaad een zak met kipnuggets, kippenvleugels en kippenpoten en een zak frietjes, wat me genoeg leek voor ons vijven. Nu waren we nog op zoek naar de appelmoes. 

Nooit gedacht dat ik dat ooit zou doen. 

Ik was gestopt met het eten van appelmoes zodra ik in de derde van de middelbare school zat, omdat mijn zusje me een kleuter noemde toen ik frietjes met appelmoes wilde eten.

Kinderachtig, ik weet het. 

'Yes! De appelmoes is hier! Mason, ik heb de appelmoes gevonden!' hoor ik vanuit een andere gang komen. Ik grinnik zachtjes en loop naar Grace toe, die vol triomf de pot appelmoes vast houd. 

'Nou, laten we gaan afrekenen dan maar.'

Grace vond dit ook een goed idee, want ze liep naar de kassa met het boodschappenmandje. De verkoopster keek haar vals aan, maar draaide een pluk haar om haar vinger heen toen ze mij zag. 

'Wat kan ik voor je doen, handsome,'

Grace zette met een klap de boodschappen op de balie en ik besloot een arm om haar heen te slaan om de verkoopster te pesten. 

'Ik koop deze wel, pop.' 

Aan Grace haar gezicht kon ik zien dat ze dit grappig vond en dat ze moeite deed om niet te lachen. 

'Dankje, honingdropje.'

Wacht wat!

Hoe noemde ze me nu net? 

'Is goed hoor, Honnepon.'

In haar ogen zag ik dat het nu oorlog was. 

'Niet overdrijven, poezelewoepsie!'

'Dat is dan 15 euro,' klonk de felle stem van de verkoopster. Ze was niet blij, dat kon je merken. 

 Ik haalde het geld uit mijn portemonnee en stak het naar haar toe. Een van haar groene nepnagels kraste over mijn huid en ik kreeg een klein, geniepig glimlachje van haar. Ze stopte onze boodschappen in een blauw tasje en wachtte tot het machientje naast de kassa een bonnetje had uitgeprint. 

'En de bon.' 

Ik pakte de tas van haar aan en kreeg nog een laatste blik van haar voor we de winkel uitliepen. 

'Je had toch wel door dat ze haar telefoonnummer erop heeft gezet.'

Ik keek Grace lachend aan, 'Nooit.'

'Dan niet.'

Ze liep naar ons voertuig toe en stapte op. 

'Kun jij eigenlijk motorrijden, Grace?'

'Nee, hoezo?' 

'Wil je het uitproberen?'

--------------------------------------------------------------

'Je moet rustig het stuur een klein stukje naar rechts bewegen,' probeerde ik Grace uit te leggen. Ze knikte dat ze het begreep en ging een klein stukje naar rechts. 

Een klein stukje teveel. 

Met een knal vlogen we tegen een brievenbus aan, en ik begon te vloeken toen ik zag waarvan de brievenbus was. 

Van het politiebureau. 

'Auw, shit.' Hoorde ik Grace zeggen en ik stond op om de scooter van haar af te halen. 

'Handen op je hoofd en geen beweging!' hoorde ik ineens achter ons. 

Well Fuck. 

Dit kon weinig goeds betekenen.