Als je het Claimt, dan moet je het likken.

Hoofdstuk 18:

Mason p.o.v: 

Het gevoel dat op dit moment door mijn lichaam giert is met niks te vergelijken dat ik ooit heb meegemaakt. Ergens heb ik het gevoel dat dit niet echt gebeurt, dat dit een hallucinatie is die ik krijg van de pijnmedicatie die ze me geven. 

Maar toen ik net aan haar vroeg of ze er echt was, zei ze ja. 

En het moment dat ze haar lippen op de mijne drukte, voelde ik toch werkelijk ook. En de vlinders of het vuurwerk of wat je het ook wilt noemen dat ik nu voel, voel ik ook.

Het moment leek eindeloos te duren, maar was eigenlijk te snel voorbij. De seconde dat ze haar lippen van de mijne haalde miste ik het gevoel al. Grace keek me even verward aan, alsof ze zelf nog niet door had wat er was gebeurd. 

"Sorry, ik weet niet waarom ik dat deed," stamelde ze zachtjes. Ik wist niet wat ik moest zeggen, dus, pakte ik haar gezicht vast en kuste haar weer. Het gevoel had verslavend gewerkt. Ik wilde meer. Mijn twijfels waren over, ik vond Grace leuk. 

Geweldig leuk. 

We werden gestoord door een  gekuch vanuit de deuropening. "Wat heeft dit te betekenen?" 

Een zuster stond in de deuropening. En ze keek niet al te blij. Grace sloot snel haar laptop en vloog haast van het bed. "Sorry, ik wilde hem nog even zien." 

De zusters gezicht werd wat minder streng. "Ik zal voor deze ene keer een uitzondering maken, omdat Mason snel weer het ziekenhuis uit mag." 

Ik was nog nooit iemand zo dankbaar geweest. De zuster vertrok en liet Grace en mij alleen. Ze stond daar maar, naast het ziekenhuisbed, ongemakkelijk naar de muur te staren. 

"Grace," begon ik. Grace nam even diep adem voordat ze me onderbrak. "Nee, Mason, ik eerst. Ik ga je niet vertellen wie mijn vader is, oké. Nog niet. En ik wil je niet in de problemen brengen bij je familie. Het spijt me." 

Ik was verbaast van haar toon. Ze klonk killer dan normaal. "Pop, dat accepteer ik. Je hoeft het me niet te vertellen. Maar ik wil je gewoon blijven zien, daar heeft mijn moeder niks over te zeggen. Kom alsjeblieft weer bij me liggen. We hebben een film om af te kijken." 

Mijn moeder kon me niet verbieden om met Grace om te gaan, kom op. Ik ben volwassen, woon op mezelf. Als ik haar wilde zien, dan deed ik dat. 

En het was ook niet zo dat mijn moeder wist met wat voor zaakjes de jongens en ik soms bezig  waren. Als ze dat wist, zou ze Grace waarschuwen voor mij. Dat wist ik zeker. Nu ik daaraan denk, moeten de jongens en ik snel overleg hebben over onze volgende opdracht. Anders wordt onze opdrachtgever zeker niet blij. 

Grace was ondertussen weer in het bed gestapt en had haar laptop weer open gezet om verder te gaan met de film. 

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Ik werd de volgende ochtend wakker zonder Grace. In haar plaats lag een briefje, Ben naar huis, app me als ik langs kan komen. X 

Ze wilde me dus nog wel zien. Iets dat de vlinders van gisteren weer terug aanwakkerde. Ik wilde haar ook zien. 

De dag ging als een waas aan me voorbij. Ik werd opgepikt door mijn moeder, die me smeekte om thuis te revalideren, waarop ik zei dat ik me prima zou redden bij de jongens. Met tegenzin zette ze me dan toch bij mijn eigen huis af, waar ze nog wel even alles duidelijk maakte aan de jongens. 

"Geen gekke stunts uithalen hé jongens! En ik wil die Carter hier ook niet zien." 

En met die woorden vertrok mijn moeder het huis weer uit. Ik lag op de bank, de jongens zaten om me heen. 

"Hoe voel je je?" Brian vroeg het. Ik kon aan hem zien dat hij niet goed had geslapen, alle drie hadden ze dat niet. Ik lachte naar hem. 

"Ik voel me prima. Mijn zij is nog wat beurs en ik mag geen gekke dingen doen, omdat dat de wond kan heropenen, maar het gaat verder prima met me." Ik liet het voorval met Grace nog even achterwege. Dat hoefden ze nog niet te weten. 

"Je hebt ons echt laten schrikken man," Connors stem klonk schor. "Je had wel dood kunnen zijn." 

"Ach, dat is wel vaker voorgekomen. Het was alleen schrikken dat het vanuit Manuel kwam. Dat zal de baas niet tof vinden." 

Manuel werkte wat korter dan wij voor de baas, wat betekende dat zijn stunt hem nog eens zuur zou kunnen komen te staan. De baas vond het niet tof als er met zijn mensen gesollt werd. 

"Ik vond het vooral schokkend dat Manuel de ex is van Grace, had ik niet achter haar gezocht," mompelde Taco. Daar had hij ook gelijk in. Grace, altijd brave Grace die niet met ons om mocht gaan vaan haar moeder. Grace, die op het St. Paulo's college zat en tot wij het kwamen verpesten de braafste studente ooit was. 

Was de ex vriendin van Manuel? 

"Over Grace gesproken, die zal zich wel zorgen om me maken. Dus, wie belt haar dat ze langs komt?" vroeg ik  met een lachje. Connor keek me met een frons aan, "heb je je moeder net niet gehoord, ze wilt niet dat Grace hier nog langer komt. En misschien is het wijs om naar haar te luisteren, ik weet niet wie haar vader is, maar als je ma zo reageert zal hij geen prettig iemand zijn." 

"Ja, en daar gaan we dus niet naar luisteren. Het maakt me geen zak uit wat haar vader voor gekkigheid uithaalt, daar heeft Grace niks mee te maken. En naast dat, zijn wij ook niet de braafste hier. Dus, wie gaat haar opbellen, anders doe ik het zelf."

Taco haalde zijn telefoon uit zijn zak en drukte een nummer in. Dat van Grace, hopelijk. Het duurde niet lang voor iemand opnam. 

"Heeey, met Taco." hoorde ik hem zeggen. Ik was opgelucht, want dat zou betekenen dat Grace snel zou komen. 

"Ja ik wil graag 4 pepperoni pizza's bestellen." 

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Uhhhhm. Hoi? 

Long time no seeeeeeee.

Ik had zin om eindelijk weer eens in te loggen op wattpad, en na lang gestruggled te hebben met het vinden van mijn wachtwoorden etc. ben ik er weer. 

En ik dacht. 

Waarom geen nieuw hoofdstuk typen voor als je het claimt, dan moet je het likken. Er waren mensen erg teleurgesteld dat het boek ophield. Dus u know, ik heb gezocht in mijn inspiratielaatjes, en inspiratie gevonden. 

Ik hoop dat jullie het leuk vinden, ik ga proberen (ik maak geen beloftes) weer beetje bij beetje te schrijven (het te combineren met mijn opleiding) en hopelijk met frisse inspiratie nog wat te maken van het boek. 

Hopelijk maak ik iemand blij met deze update. 

X, Yara