ตกบ่วงรักเชฟสุดหล่อ

ตอนที่ 5

โต๊ะไม้สักตัวยาวสลักลายวิจิตร บนโต๊ะตัวยาวคืออาหารไทยแบบเรียบง่าย ผู้ที่นั่งหัวโต๊ะคือ บรรพต สีหราช อดีตนักการเมืองวัย70 ผู้ที่เคยนั่งเก้าอี้นายกถึง2สมัย ในยุคของพรรคภูมิไทยที่เคยรุ่งเรือง ริ้วรอยบนใบหน้าแสดงถึงประสบการณ์ชีวิตที่โชกโชน ชายชราแต่ทว่ายังคงมีอำนาจบารมีอยู่เต็มเปี่ยม เขาวางมือจากการเมืองนาน8ปี
หลังจากการเปลี่ยนแปลงของบ้านเมืองเมื่อ4ปีก่อน เลือกตั้งครั้งนี้เขาคาดหวังไว้สูงพรรคภูมิไทยที่เขารักและภูมิใจยิ่งกว่าสิ่งไหน ๆ จะผงาดขึ้นมาอีกครั้งหลังจากเพรี่ยงพร้ำให้กับพรรคคู่แข่งมาหลายสมัย
บุรินทร์ คือภาพลักษณ์ที่ทำให้พรรคของเขาดูเหนือกว่าพรรคคู่แข่งในยามนี้ นโยบายที่ถูกใจคนรุ่นใหม่ ภาพลักษณ์ที่ดู สุขุม ฉลาด ถึงบารมีจะยังไม่เทียบเท่ากับบรรพต
แต่บุรินทร์ เป็นชายหนุ่มที่ถูกใจตั้งแต่สาวน้อยสาวใหญ่ถึงแม้เขาจะแต่งงานกับวิภาดาลูกสาวคนเดียวของชายชราแล้วก็ตาม การเข้าถึงประชาชนเยี่ยมเยียนลงพื้นที่อยู่บ่อยครั้ง ติดดิน รักครอบครัว ภาพลักษณ์ขาวสะอาด คนที่ชายชราปั้นมาเป็นตัวแทนของเขา
จากอาจารย์มหาวิทยาลัยชื่อดังของรัฐ เข้าสู่สนามการเมือง ลงสมัครสมัยแรกก็ได้นั่งเก้าอี้ ส.ส. ถึงจะเป็นฝ่ายค้านมาหลายสมัย ผลงานของบุรินทร์ก็เข้าตาประชาชนสะสมเรื่อยมา
"หนูวิพรุ่งนี้ออกไปช่วยบุรินทร์เขาหาเสียงด้วยนะ" ชายชราเอ่ยบอกกึ่งบังคับบุตรสาวไปในตัว วิภาดาที่นั่งอยู่ตรงข้ามบุรินทร์ หันมองหน้าผู้เป็นสามี ที่นั่งเงียบ
"ไปด้วยกันสิคุณวิ" เขาเอ่ยบอกวิภาดาน้ำเสียงนุ่มนวล ถึงแม้จะเป็นคำสั่งของผู้เป็นบิดา หญิงสาวก็อดดีใจไม่น้อยเป็นอาทิตย์แล้วที่เขาไม่กลับเข้าบ้าน วันนี้บิดาเรียกมาพบที่บ้านพร้อมทั้งถือโอกาสค้างคืนไปในตัว
หลังจากเสร็จสิ้นกับอาหารมื้อค่ำ ชายชราได้เรียกให้บุรินทร์ไปพบที่ห้องทำงานพูดคุยถึงการเลือกตั้ง วิภาดาจึงเลี่ยงออกไปเดินเล่นที่ริมหาดตามลำพัง
"ถ้าชนะเลือกตั้ง เธอก็จะได้นั่งเก้าอี้นายก ทำให้เต็มที่ละ แล้วบ้านที่เขาใหญ่คืบหน้าไปถึงไหนแล้ว"
"แบบร่างเพิ่งจะเสร็จครับ"
"อืม...หนูวิไม่รู้เรื่องเธอกับเจ้าหนุ่มนั่นยังไงก็อย่าให้เขารู้ พ้นเลือกตั้งฉันจะยกบ้านให้เป็นรางวัลกับเธอ ฉันคาดหวังกับครั้งนี้มาก พรรคภูมิไทยของฉันจะกลับมานั่งบริหารอีกครั้ง"
"ท่านทราบ?" บุรินทร์ตกใจไม่น้อยแต่ก็ไม่แปลกใจ ชายชราตรงหน้าที่ยืนหันหลังให้กับเขา กำลังยืนทอดสายตามองผ่านกระจกบานกว้าง เบื้องหน้าคือทะเลเงียบสงบ มองเห็นวิภาดาบุตรสาวเดินเล่นริมหาดอยู่ลิบๆ
ไม่เคยรอดสายตาของชายชราที่ผ่านร้อนผ่านหนาวมาก่อน เขารู้มานานระหว่างบุรินทร์กับนทีเคยเป็นอะไรกันมาก่อน แต่เขาก็ยังยอมให้ลูกสาวคนเดียวแต่งงานกับบุรินทร์ วิภาดานั้นชอบพอในตัวของบุรินทร์ตั้งแต่เข้ามาในพรรค ชายชราไม่อยากขัดใจบุตรสาวคนเดียวที่อ่อนแอ ไม่ทันคน อีกทั้งเขาอยากมีคนที่ไว้ใจให้ดูแลลูกสาวและพรรคภูมิไทยที่เขารักยิ่ง บุรินทร์คือตัวเลือกที่ชายชราพอใจตั้งแต่ไปเจอที่มหาวิทยา'ลัยชื่อดัง บุรินทร์เป็นอาจารย์สอนอยู่ที่นั่น
"ยังไงก็...รักษาน้ำใจหนูวิด้วย ไม่มีอะไรแล้วเธอขึ้นไปพักผ่อนเถอะพรุ่งนี้ต้องเดินทางเข้ากรุงเทพฯแต่เช้า"
"ครับท่าน" บุรินทร์ค้อมศีรษะก่อนเดินออกจากห้องอย่างเงียบๆ
วิภาดาเดินออกจากห้องน้ำหลังจากออกไปเดินเล่นกลับมา
"คุยกับคุณพ่อเสร็จแล้วหรือคะ คุณอยากทานอะไรร้อน ๆ ก่อนนอนไหม เดี๋ยววิออกไปทำให้" เธอถามบุรินทร์ที่นั่งอยู่ปลายเตียงเงียบ ๆ ชายหนุ่มลุกขึ้นเดินเข้าไปหาเธอ
"...คุณวิ"
"..."
บุรินทร์ช้อนร่างแบบบางของวิภาดาขึ้นมาอุ้ม หญิงสาวมองหน้าสามีที่ปฏิบัติต่อเธอ นานแล้วที่เขาไม่ทำหน้าที่สามี แขนเรียวเล็กโอบรอบคอชายหนุ่มใบหน้าสวยหวานอิงแอบซบตรงอก ก่อนที่จะถูกวางลงบนเตียงนุ่มกว้าง
"ผมขอโทษที่ละเลยคุณ" ริมฝีปากหยักหนาแนบจรดที่ริมฝีปากเรียวบางของวิภาดา หญิงสาวเต็มตื้นในหัวใจหลับตารับสัมผัสที่โหยหาและรอคอยมานาน