ตกบ่วงรักเชฟสุดหล่อ

ตอนที่ 18

          "นี่มันอะไร!? แกตอบฉันสิบุรินทร์!"
ชายชราโยนเอกสารปึกใหญ่ลงบนโต๊ะทำงานขนาดใหญ่ต่อหน้าบุรินทร์หลังจากเรียกตัวให้เขามาพบที่บ้านพักหัวหิน
          บุรินทร์หยิบกระดาษปึกนั้นขึ้นมาดู หลักฐานพัวพันคดีสินบนกับกองทุน MDB ที่กำลังเป็นข่าวครึกโครมอยู่ในขณะนี้ และยังไปพัวพันเกี่ยวข้องกับคดีคอร์รัปชันที่โยงใยบริษัทน้ำมันยักษ์ใหญ่ที่กำลังถูกตรวจสอบ
          บรรพตให้คนสนิทไปตามสืบเรื่องจนหมดหลังจากมีคนในพรรคที่เขาไว้ใจให้คอยจับตาดูเขา เวลาเพียงไม่นานคนที่เขาคาดหวัง จะเป็นตัวตายตัวแทนให้กับตน เขาเข้าไปเกี่ยวข้องถึงสองคดี
          วงการนี้มันอยู่ยากหากจิตใจไม่เข้มแข็งพอ ชายชราอยู่การเมืองมานาน ด้วยความมุ่งมั่นไม่สั่นคลอนกับสิ่งยั่วใจ ตลอดระยะเวลาการทำงานของเขาขาวสะอาดหมดจรด จนคิดวางมือปล่อยให้คนรุ่นใหม่ได้แสดงความสามารถ
          ไม่คิดว่าคนของพรรคตัวเองจะไปมีเอี่ยวเกี่ยวข้องอภิมหาการคอร์รัปชันที่เป็นข่าวในตอนนี้เขาจะหยุดคนตรงหน้า ถึงจะแลกด้วยการถูกยุบพรรคเขาก็ไม่สนใจอีกต่อไป บรรพตละอายใจต่อประชาชน เขามองคนผิด เขาจำเป็นต้องมีส่วนในการรับผิดชอบ!
          "แกทำให้ฉันผิดหวัง!"
          บรรพตมีสีหน้าโกรธจัดให้กับคนตรงหน้าแทบอยากจะฉีกออกเป็นชิ้น ๆ
          ทว่าเขาปั้นท่านิ่งเงียบราวกับไม่มีเรื่องอะไรใหญ่โตให้ต้องคิดหนัก พร้อมกับไม่เอ่ยอะไรออกมา สีหน้าที่ราบเรียบ นิ่งจนหยังความคิดไม่ออก
          "พรรคของฉันขาวสะอาด ตั้งใจทำงานเพื่อประเทศชาติ เพื่อประชาชนมาเนินนาน จะต้องมาด่างพร้อยเพราะคนอย่างแก!"
          "ด้วยอำนาจของท่าน ผมไม่เห็นว่ามันจะสั่นคลอนอะไร ใคร ๆ เขาก็ทำกัน รัฐบาลที่มีแต่คนของพรรคเรายิ่งสะดวกง่าย"
          คำพูดที่พ่นออกมาจากปาก ยิ่งทำให้ชายชราเดือดจัด มันช่างเป็นประโยคที่ไร้ซึ่งความมีสามัญสำนึกผิด
          บรรพตลุกขึ้นพรวดปราดเข้าไปตบหน้าเขาจนหันไปตามแรง มือเหี่ยวย่นสั่นเทา บุรินทร์หันหน้ากลับมา เลือดไหลกลบริมฝีปาก เขาใช้หลังมือเช็ดออกเบา ๆ สายตาเรียบ นิ่งเฉย อย่างที่เขาชอบทำไม่แสดงความโกรธต่อคนตรงหน้า วิภาดา ที่กำลังท้องแก่ยืนแอบฟังอยู่ วิ่งเข้ามาดูคนเป็นพ่อ ที่มีอาการหอบกำเริบ
          "คุณพ่อ!"
          เธอพยุงชายชราไว้ สายตามองไปยังสามีที่ยืนอยู่อย่างผิดหวัง ถึงจะผิดหวังซ้ำซากแต่ก็ยังรักเขาอยู่เช่นเดิม
          "แก แกออกไป!"
          บรรพตกดเสียงต่ำออกปากไล่บุรินทร์ ชายชราถึงกับนั่งลงที่เก้าอี้ มือเหี่ยวย่นกุมที่อก หอบหายใจกระเพื่อมแรง
          เขาเดินออกไปอย่างไม่ยี่หระ ไม่สะทกสะท้าน มันมีอะไรบ้างที่เป็นของของเขา แม้แต่บ้านที่เขาใหญ่ที่เพิ่งจะเสร็จไปแค่ 50% ไอ้แก่ที่บอกว่าจะยกให้ กลับกลายเป็นชื่อของนังลูกสาวที่น่ารำคาญแทน
          'ไม่มีใครมีสัจจะกับคำพูดของตัวเอง เขาจะกอบโกยบ้างจะเป็นไรไป ตอนนี้เขาอยากจะทิ้งทุกอย่างมันซะเดี๋ยวนี้ ความหวังที่จะไปอยู่ต่างประเทศกับคนที่รัก ที่ที่ไม่มีใครรู้จักเรา อีกไม่นานหรอก นที...' เขาพูดกับตัวเองเบา ๆ