ตกบ่วงรักเชฟสุดหล่อ

ตอนที่ 12

          'หาพงศ์ไม่ยากหรอกไปตลาดเป็นต้องเจอ' นทีกำลังขับรถผ่านตลาด กลับนึกถึงคำพูดของวิภาดา เขาตัดสินใจตบไฟเลี้ยวเข้าไปในตลาดอย่างไม่เข้าใจตัวเอง วนรถหาที่จอด ถึงแม่จะเปิดร้านพาสต้าแต่ก็ไม่เคยติดตามแม่มาสักครั้งส่วนใหญ่มักจะเป็นพี่สาวที่มาด้วย
          "มาทำไมว่ะเนี่ย" บ่นพึมพำให้กับตัวเอง
ไหนๆก็มาแล้ว พลางคิดซื้อขนมไว้กลับไปให้เจ้าเขื่อนกับต้นน้ำตอนเย็น ซื้อข้าวเที่ยงไปฝากพี่ๆในบริษัทก็ยังดี นทีเดินดูนู้นดูนี่ไปเรื่อยๆ ในมือถือของพะรุงพะรัง
          เดินเข้าไปตรงโซนอาหารทะเล ยืนมองกุ้งอยู่นาน พาสต้ากุ้งกระเทียม
          "ไม่ได้มีนายคนเดียวหรอกที่ทำอร่อย หึ!" เผลอพูดออกมาเสียงดัง
          "สนใจถาดไหนเลือกได้เลยจ๊ะ" แม่ค้าเอ่ยบอกหลังจากเห็นเขายืนมองอยู่นาน
          "ป้าครับ... กุ้งลดได้อีกไหมครับผมซื้อเยอะ"
          นทีได้ยินเสียง ใช่ เขาแน่ๆ นทีรีบหันไปตามเสียงที่ได้ยินที่อยู่ด้านหลัง ผู้ชายตัวสูงไหล่ตรงกว้าง ขาเรียวก้าวเข้าไปหาเร็วพอๆกับหัวใจที่เรียกร้อง
          "พงศ์..." เรียกทักอย่างดีใจจนลืมตัว

         

         
          ร่างสูงถือของออกจากตลาด เขาลืมซื้อของบางอย่างจึงต้องกลับมาอีกรอบ เขาเดินมายังลานจอดรถของตลาด ผ่านรถ BMW สีดำ ที่จอดเด่นสง่าพลางคิดถึงรถของใครบางคน แต่ต้องสะดุดเข้ากับป้ายทะเบียน
          "นี่มันรถของคุณนที" เขาจำได้ดีมองกลับไปทางตลาด เจ้าตัวมาทำอะไรที่นี่ไม่น่าจะมาเดินตลาดได้ นึกแปลกใจ
          แต่ก็เดินกลับไปที่รถของตัวเอง เปิดประตูรถเอาของเก็บแล้วเข้าไปนั่งประจำคนขับ ใจนึกอยากรอจอมดื้อ ไม่เห็นหน้ามาเกือบเดือนคิดถึงเจ้าตัวแต่ไม่รู้ว่าจะไปหาด้วยเรื่องอะไร เจ้าเขื่อนกับต้นน้ำ เขาแอบไปหาที่โรงเรียนอยู่สองครั้งกำชับเด็กๆว่าห้ามบอกน้าทีที่อามาหา ดูท่าทางเด็กๆจะเชื่อฟังเขา ไม่บอกให้ผู้เป็นน้าได้รู้