ตกบ่วงรักเชฟสุดหล่อ

ตอนที่ 8

          วันศุกร์ ภานุพงศ์ไปรับเด็กๆแทนนทีในช่วงเย็นหลังจากนทีโทรบอกเขาว่า ต้องไปกินเลี้ยงกับทางบริษัท
          ในผับหรูชื่อดัง จะมีห้องแบบส่วนตัวถ้าหากลูกค้าต้องการ กลุ่มของนทีนั่งอยู่บนชั้น3 ซึ่งเป็นมุมเงียบ ๆ มีเพลงคลอเบา ๆ นทีไม่ดื่มมากเพราะกลัวจะขับรถกลับบ้านไม่ไหว คุยกันเรื่องงาน เรื่องทั่ว ๆ ไปส่งเสียงเฮฮาตามประสากลุ่มผู้ชาย
          นทีขมวดคิ้วสงสัยเมื่อเห็นห้องตรงข้ามที่บริกรเปิดประตูเข้าไปเพื่อเสิร์ฟอาหาร เขาเห็นสุดเขตต์นั่งคร่อมอยู่บนตัวผู้ชายคนหนึ่งเขาไม่เห็นหน้าผู้ชายคนนั้น แต่เขาจำสุดเขตต์ได้ไม่ผิดแน่ ไม่แปลกถ้าสุดเขตต์จะมากับคนอื่น ความสัมพันธ์ของเขากับสุดเขตต์ชัดเจนตั้งแต่แรก ห่างหายทางกายต่อกันมานาน ดีแล้วที่หนุ่มรุ่นน้องไม่มาผูกใจกับเขา
          "พี่ชิดเดี๋ยวผมไปห้องน้ำแป๊บนึงนะ"
          บอกกล่าวรุ่นพี่ในทีมก่อนจะลุกจากโต๊ะไป นทีเดินผ่านห้องที่สุดเขตต์อยู่ในนั้นเสียงกระเส่าดังออกมาแว่ว ๆ นทีทำธุระเสร็จออกมาล้างมืออยู่หน้ากระจก มีคนอื่นยืนล้างมืออยู่ก่อนแล้ว นทีไม่ได้สนใจจนกระทั้ง
          "สวัสดีครับคุณนที"
          "..."
          นทีหันหน้าไปมองคนที่ทักขึ้นก่อน คิ้วเข้มเรียงสวยเลิกขึ้นอย่างแปลกใจ ถ้าจำไม่ผิดเขาไม่เคยรู้จักผู้ชายคนนี้ น่าเบื่อกับการทักทายชื่ออีกฝ่าย สมัยนี้ยังมีคนใช้มุกนี้ยามที่สนใจคนอื่นอีกเหรอ แต่แปลกใจมากกว่าว่ารู้จักชื่อเขาได้ยังไง คงไม่บังเอิญสุ่มเรียกออกมาแน่ ๆ
          "ผมคิดว่าผมไม่เคยรู้จักคุณ"
          น้ำเสียงขุ่นของนทีที่แสดงออกอย่างชัดเจน
          "ใช่ครับ คุณไม่เคยรู้จักผม เพราะคุณไม่เคยเปิดโอกาสให้ผมเลย" ภาคินยังคงมีรอยยิ้มอยู่บนใบหน้าหล่อ ๆ ของเขา ถึงแม้อีกฝ่ายทำเสียงขุ่นแสดงอาการรำคาญเขาออกมาอย่างเปิดเผย ทั้งที่เขาเพียงแค่ทักทายเท่านั้น
          "รู้ตัวว่าไม่มีก็ดีแล้ว"
          นทีชักรำคาญนี่เขาจะมายืนคุยกับคนประเภทนี้ทำไมจึงเดินผละออกมา แต่ถูกอีกฝ่ายจับรั้งที่ต้นแขนไว้แน่น
          "ปล่อย!"
          ตากลมโตจ้องเขม่งมือใหญ่ที่ถือวิสาสะมาจับตัวเขา มือเล็กอีกข้างยกขึ้นมาจับข้อมือใหญ่กระชากออกแรง ก่อนจะรีบเดินหนีอีกฝ่าย คนตัวสูงกว่าฉวยคว้าข้อมือเล็กได้ก็ดึงเข้ามาหาจับไหล่บางพร้อมกับดันร่างเล็กติดผนังห้องน้ำที่เย็นเฉียบกับสองแขนกักนทีไว้เหมือนกำแพง นทีขบกรามแน่นเขาไม่ชอบคนที่มาลุ่มล่ามกับเขา ถ้าเขาจะกินเขาก็เลือกกิน ไม่ใช่เห็นใครหล่อดูดีก็เอาได้หมด สายตาโกรธขึงขังขึ้นมาเมื่ออีกฝ่ายยังคงตื้อไม่เลิก มือเล็กกำแน่นแต่ในสถานการณ์ที่ตกเป็นรองอีกฝ่าย จำต้องใจเย็น
          "เราต้องได้เจอกันอีกแน่คุณนที"
          ภาคินโน้มหน้าหล่อเหลาเข้าไปใกล้ นทีไม่หลบกลับจ้องตาโต้ตอบเขาเขม่งอย่างโกรธจัด ชายหนุ่มวัย30ส่งรอยยิ้มมุ่งมาดให้กับคนร่างเล็ก ภาคินคิดลำพองใจอย่างมาดร้ายถ้าเขาอยากได้ใคร ไม่มีที่ไม่ได้ แต่กับนทีเขาอยากได้แบบที่เจ้าตัวเต็มใจ อยากรู้นักยามอยู่ใต้ร่างเขาจะเร่าร้อนแค่ไหน
          "หายไปนานเลยไอ้ที คิดว่าตกส้วมตาย" พี่ชิดแซวอย่างติดตลกหลังจากนทีเดินเข้าไปนั่ง
          "พี่ผมกลับก่อนนะนี่มัน5ทุ่มแล้ว" นทีอารมณ์เสียเพราะคนที่เจอในห้องน้ำทำหมดสนุก
          "เออวะ กูก็ต้องกลับเหมือนกัน แม่งเดี๋ยวเมียด่า" พี่ไก่รีบพูดขึ้นเมื่อดูเวลา
          "ได้ๆมึงสองคนกลับเถอะ เดี๋ยวพวกกูอยู่ต่ออีกหน่อย" พี่ชิดโบกมือไล่เขาสองคน