HERKES GİDER Mİ?

14.BÖLÜM

Mulimedia Güneş🖒🖒

Insan öyle bir anda kalır.
Insan öyle bir arafta kalır ki ne yapacağını, ne söyleyeceğini, ne hissedeceğini, nasıl davranacağını, nasıl hareket edecegine karar veremez olur.
Ben de öyleydim. Araftaydım.

Bir yanım deli gibi mutluyken diğer yanım bir o kadar mutsuzdu.
Bir yanım o kadar huzur doluydu ki. Diğer yanım ise bir o kadar huzursuz.
Bir yanım karman çormanken diğer yanım netti...

Benim mutlu olan, huzur dolu olan, karman çorman olan yanım kalbimdi.

Mutsuz olan, huzursuz olan ve bir o kadar net olan tarafım ise aklımdı.

Ben bu zamana dek hep kalbim ile hareket etmiştim. Şimdi de öyle mi yapmalıydım yoksa artık aklımı da işin içine sokmanın da vakti gelmiş miydi?

Şaşkınlığımı atıp kapıda bana gülümseyen Görkeme dönüp ben de gülümsedim. Dudaklarımın arasından ise sadece "ne güzel " çıktı.
Aklımda hala deli sorular vardı ve bir yenisi daha eklenmişti.
Neden taşınmıştı? Peki neden karşımıza? Ve neden aynı zamanda?
Kafamı iki yana sallayıp Görkeme tekrar gülümseyip kenara çekildim Nesliyi de çektim. "Içeri gelsene."
Çok zorlanmadığım zaman ona ismiyle hitap etmicektim çünkü onun adı varsa mecbur abi de eklemek zorunda kalıyordum.
Böylesi iyiydi.
Görkem içeri girince ben de kapıyı kapattım. Nelsiyle içeri geçtip oturma odasını Görkeme gösterip karşılıklı oturduk. Aklımdaki sorulardan sadece birini ona yönelttim.
"Neden buraya taşındın?" Başını kaldırıp omuz silikti. Kaşlarım çatilirken " çünkü siz burda tek başınıza hatta kız başınıza olmaz diye" söyledikleriyle kaslarım daha da çatılırken.

Ne demek bizi korumak için!
Sonra bir anda sinirim geçti Nesli durumumu anlayınca beni sakinleştirmek için kolumu sarmıştı. Ve ben sakinleşmiştim. Ayh. Görkem de ayağa kalktı.
"Ben size rahatsızlık vermeyeyim iyi akşamlar " ben de kalkınca birlikte kapıya gittik.

Kapıyı açınca çok değiştiğimi düşündüm. Beni korumak yani bizi korumak istiyordu. Nesi kötüydü bunun Allah aşkına. Gorkemin kolunu tuttum. Kolunu tutunca bana döndü. En içten bir şekilde gülümseyip "çok teşekkür ederim. Sonuçta düzenini bozup buraya gelmissin benim yani bizim için. " nasıl benim dersin Güneş yaa. Bizim o bizim!!

Bana aynı benim gibi gülümseyip kendi kapısına ilerledi. Kapıyı açıp içeri girerken bana göz kırpana kadar onu izlediğimin farkında bile değildim. Hemen kendimi içeri atıp kapımı kapattım.

Salonda Nesliyi bulamayınca odasına çıktım.
Nesliyi masasında ders çalışırken görmeyi tabiki de bekliyordum. Kız tıp okuyor sonuçta. Kapıdan "kolay gelsin ben odamdayım." Deyip öpücük attım o da atıp
"tamam canım "deyince odama geçtim ben de. Ve elime kutumu aldım anahtar. Simdi ise anahtarı koyduğum gömleğimi valizimde arıyordum. Oh be buldum sonunda. Kutuyu alıp açtım ve günlüğümü aldım elime.
Günlüğüme başlarken yine aynı şekilde başladım;

Garip bir gün daha...
Ben anlamaya çalışmaktan çok yoruldum. Bazen iyi oluyor ama anlamamak. Belki de en iyisi böyle olanı....

Günlüğümü yine doldurup yerine koydum. Sonra aklıma benim canım in içini hiç aramadığım geldi. Nasıl da unutmuştum.
Berna bizim taşıdınğımızı bile bilmiyordu!
Ve beni öldüreceği kesindi!

Hızlıca Bernayı aradım.
Bir zaman sonra telefon 3. Çalıştan sonra falan Berna nın cırlaması kulaklarımı doldurdu. Yüzüm istemsiz olarak buruşurken "Güneş sen nasıl bana taşındığınızı söylemesin ya. Ben sen söylersin diye beklerken başkalarından alıyorum haberlerini. Beni hiç mi düşünmüyorsun! Ben burda habersiz habersiz anca otururum. Sen nasıl..."
Gözlerimi devirip sözünü kestim
" Berna benim için de çok ani oldu. Kuzenim geldi ve biz bir karar aldık tamam mı. Istesem de istemesem de ben rahat edip rahat etmesem de Nesli orda kalamazdı tamam mı. Sana haber vermem gerekiyordu. Haklısın ama kafam çok dolu ve fırsat olmadı. Özür dilerim." Berna nın derin bir nefes aldığını duydum ve "tamam ben de özür dilerim dinlemeden konuştum " yüzümde istemsiz oluşan gülümsemeyle "tamam konum atıyorum ve sen de bize geliyorsun tamam mı?" Berna da gülüp "tamam tamam merak ediyorum zaten." Bir anda hatırlayınca aniden "Berna bizim artık karşı komşumuz kim biliyor musun?" "Kim?" Berna nın heyecanlı sesine sadece güldüm. Allahım bu kızı bana hediye olarak mı gönderdin?
"Görkem " bir anda karşı tarafta sessizlik olunca bir kaç kez alo demek zorunda kalmıştım.
"Ne demek Görkem!" "Gelince konuşuruz tamam mı baybay" telefonu kapattım.