Gerçek dünya bu muydu yani...
Sevdiklerin seni tek tek terk etmesi midir?
Bu defa her şey çok güzel olucak dediğin anda mıdır insanların seni bırakıp gitmesi?
Belki de budur gerçek aşk...ACI
Yine de HERKES GİDER Mİ? Dünyada??
Soruyorum size bu mudu...
Kalbim ağzımda atıyordu bu nasıl bir histi böyle. Hala kapının arkasında elim kalbimin üstünde gülüyordum. Ben kalbindeki bu hise alıştım derken aslında hiç hiç alışamamıştım. Ben aşıktım belki aptaldım ama aşıktım. Seviyordum. Onu her gördüğümde içimde tarifsiz bir şeyler oluyordu. Belki midemde kelebekler ama daha fazlasıydı bundan emindim. Insan birine aşık olduğunda göz bebeği büyürmüş benimki heralde o kadar büyür ki göz rengim kaybolur. Bne ona değmez derken aslında erken davrandığımı anladım zaten ben de hemen üzülürüm herşeye ce aklıma herşey gelir. Belki de en çok ona değer. Bunu bana yine zaman gösterecektir. Kapımın arkasından çıkıp balkona çıktım . Balkonumdaki pufa uzandım. Hava serindi ama olsun benim içim alev alevdi. Yıldızları inceledim. Ve gülümsedim. Annem küçükken bana yemek yedirebilmek için yıldızları saydırırdı. Ben de sayarken yedirirdi. Titrek bir nefes aldım. Odamdan mesaj sesim duyulunca istemesem de kalktım ve telefonumu aldım.
GÖNDEREN:GÖRKEM ABİ... Ben kötü biri degilsem sen de melek olmalısın.... MAVİŞ.....
Bu mesaj sayesinde mutluluğum daha da kapanmıştı. Ben çok seviyorum yahu. Ama onun ne yaptığını anlamiyorum. Birine evlenme teklifi ettikten sonra benimle niye vakit geçirmek istiyor. Kolumla ilgilenmesi kendini suçlu hissettiği için olabilir ama farklı hissediyor sol yanım. Ama bu sefer fazla ümit yok Güneş. Onlar evlenicekler. Bunu unutma! Tabi kalbe söz geçerse unutmam da geçmiyor ki... Hiç bir zaman kalbe söz geçemez zaten. Kalbin aklını duymaz ya da dilin hep kalbinle birlikte hareket eder. Koluma dokundum. Masaj yapmıştı. Beni neden sorguya çekmişti ve kolumu bu hale getirecek kadar niye gözü dönmüştü. Belki abi içgüdüsü diyelim ama ' bana abi deme' diyen biri neden abilik koruma tavrı takınıyordu. Anlamıyorum seni. Seni ve dengesiz davranışlarını. Yine zaman... Kendimi uykuya bıraktım düşünmekten ölüp kalıcaktım.
Uyandığımda ağrı hiç hissetmemiştim. Kolumu hareket ettirmeyi denedim. Ve yine ağrı yok. Ohh bee sonunda. Kolumu sargıdan çıkarıp banyoya girdim. Banyodan çıkınca hazırlanmaya başladım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Odamdan çıkmak için kapı kolunu indirdim ama açılmadı. YüZümde yine bir gülümseme oluşunca kiliti çevirip açtım kapıyı. Selma teyze beni görünce "sargını neden çıkardın tatlım?" Başımı sesin geldiği yöne çevirdim gülümseyerek " ağrım yok. Hareket de ettirebiliyorum." Gülümseyerek yanıma geldi "çok sevindim tatlım." Bende gülümsedim arkamdan bir ses gelince kalbim durdu. " Güneş gelir misin?" Selma teyzeye dönüp el salladım o da sadece bana gülümsedi. Görkeme döndüğümde bahçeye çıkıyordu. Bende peşinden çıktım . Karşısına geçtim." Güneş ben özür dilerim " şaşkındım. Kesinlikle bir özür beklemiyordum ." Neden yaptın ?" Sesim yumuşacık çıkmıştı. Aklımdaki soruyu yönelttim. "Bilmiyorum " Bilmiyorum ne kadar kolay bir kelimeydi öyle. "Kendimi sana affettirmek istiyorum bugünü bana ayırır mısın?" Oa. Ölürsem mezar taşıma kalp çarpıntısından öldü yazın genjler. " bilmem" elimi tutup "lütfen Güneş " elim ter atıyordu şuan el mahkum kafamı salladım elimi daha sıkı kavrayıp Beni arabasına bindirdi. Bu sefer akıllılık edip kendi kemerimi kendim bağladım. Yolculuk boyunca konuşmadık. Araba durunca geldiğimiz yeri görünce çok şaşırdım. Ben daha çok kafe tarzı bir yer beklerken biz lunaparka gelmiştik!!
