HERKES GİDER Mİ?

17.BÖLÜM

Sabah gözlerimi huzurda açtım. Gözlerimi birkaç kez kırpıştırdıktan sonra karşımda beni izleyen Görkem biraz şaşırmama sebep olmuştu. Yüzümde oluşan gülümseme ile "günaydın " dedim. Görkem de uyandığımdan belki de daha öncesinden oluşan yüzündeki gülümsemeyi silmeden biraz sustuktan sonra "günaydın Melek"

Bana melek demesini seviyordum. Ben bana ait olmasını seviyordum. Ben bu adamı seviyordum.

Yüzümdeki gülümseme sırıtmaya dönerken "ne o beni mi izliyorsun?" Görkem de kahkaha atıp (senin o kahkaha atan ağzını yerim len) "izleyemez miyim?" Ben de omuz silktim ama yüzümdeki gülümseme hala oradaydı.
"Ben izlemeyeyim de kim izlesin?"
Bir şey demeden ben de onu izledim. Kısa bir süre sonra kısık kahkahası odayı doldurdu.
"Ne o beni mi izliyorsun?" Yaptığı imayı anlayıp ben de onun gibi "izleyemez miyim?" Yüzündeki gülümseme gitmeden omuz silkti.
Ben de "ben izlemeyeyim de kim izlesin seni!"
Yaptığımız imalar sonucu ikimizin de kahkaha atmasıydı.
Görkem beni kendine çekip sımsıkı sarıldı. Ben de kollarımı onun kaslı vücuduna sardım. Görkem saçlarımdan derin bir nefes çekip öpücük kondurdu. Benim de gözlerim onun kahve kokusuyla kapanmıştı...

Uyandığımda yanım boştu. Gözlerimi birkaç kez kırpıştırıp ne olduğunu anlamaya çalışınca banyodaki sesler Görkemin orada olduğunu haykırıyordu. Yavaşça yataktan çıkıp dolaptan bir kot ile ince kazak giydim üzerine de yağmurluğumu geçirdim. Saçlarıma bir şey yapmadan salık bıraktım.

Benim hazırlanmam bitmiş yatağı düzeltirken Görkem elinde havluyla banyodan çıkıyordu. Üzerini o da içerde giyinmişti. Beni görünce yanıma gelip saçımdan öptü. Geri çekilince gözlerine bakıp " ne zaman gidiyoruz " elindeki havluyu yatağa fırlatıp "vapur kalkacak 1 saat sonra istersen onunla gideriz" ben de başımı salladım "olur." Görkem de gülümseyince attığı havluyu alıp banyodaki kirliye attım.

Görkem çıkış işlemlerini halkederken ben de dışarda bekliyordum. Bugün yağmur yağmıyordu ama hava kasvetliydi ve içimi karartıyordu. Yağmurluğumun şapkasını başıma örtmüştüm. Kafamı kaldırıp gökyüzünü incelemeye başladım.

Yanımda bir hareketlilik olunca o yöne döndü bakışlarım. Bir kız ile bir erkek kavga ediyorlardı. Çok yakımımda değillerdi ama ne dediklerini duyuyordum. Ve anladığım kadarıyla kız erkeği anlatmıştı. Erkeğin tükenişini ve bir o kadar da güçlü durma çabası beni etkilemişti.
İşin garibi kız açıklama yapmaya çalıştıkça daha da batırıyor olmasıydı. Kafamı onlardan çekip önüme döndüm ama sesleri hala geliyordu. Erkek (adını bilmiyorum) yurt dışında okuyormuş sevgilisi için buraya aldırmış okulunu hatta ve buraya bugün gelmesi de sürprizmiş. Ne süpriz ama!
Benim yaşlarımda olan çocuğa üzülmüştüm.
Kafamı tekrar o yöne çevirdiğimde çocuğun gözleriyle karşılaşmıştım. Ve bu da bedenimin kasılmasına sebep oldu. Sesleri kesilince bakışlarım istemsiz olarak tekrar onlara döndü. Kız gidiyordu. Erkek ise arkasından bakıyordu. Sonra bana döndü sanki baktığımı hissetmis gibi. Gözlerindeki ifadeyi çözmeye çalışırken o da gözlerini çekmemişti.
Otelin kapısı açılınca Görkem çıktı dışarı. Yanıma gelip elimden tutup ilerledik.
Arkamı dönmeden ilerledim.
Ama ben de merak uyandırdığı gerçeğini değiştiremezdim.

Görkem ile sessiz vapur yolculuğundan sonra eve gelmiştik. Ben Görkemi öpüp eve girdim. Ve kendimi direk mutfağa attım. Mide önemli.

Karnımı doyurdum. Ve bu süre zarfında da Neslinin evde olmadığını fark ettim. Bugün okula gitmemiştim. Ve bugün dans kursum vardı. Kendimi benim için hazırlanan müzik odasına girdim. Elime gitarımı alıp çalmaya başladım. Bu odanın en büyük avantajı ses yalıtımı olmasıydı.
Ben şarkıya girerken içimdeki anlamını bilmediğim sıkıntılar da sanki dışarı çıkıyordu.
Evet içimde büyük bir sıkıntı vardı.
Nedenini ben de bilmiyordum.