Bedmates (COMPLETED)

Chapter 30

Nagising siyang tila may kumikiskis sa mga binti niya at nakikiliti siya. Feeling niya naging mabuhok ang unan niya. Nanatili siyang nakapikit pero gising na gising na ang diwa niya.

At bakit ang tigas nga naman ng unan?

Nang marinig niyang parang suminghap ang unan... kailan pa kaya nag karon ng unan na nag bubuntong hininga? Malamang dito lang yon sa Shangri La's

Lalo niyang kinapa ito at pinisil-pisil. Wala man lang siya nakapang malambot dito. Lahat matigas. At parang gumagalaw at huminga ng malalim ang unan niya. Bigla niyang iminulat ang kanyang mga mata ng mga sandaling iyon.

Its not a pillow anymore it was Albert! The first think that she would act in her mind was to yell and yell pero nanatiling naka nganga ang kanyang mga bibig. Walang boses na lumabas don.

"Thank's God you are awake!"
Wika nitong habol ang hininga.
Wari mo'y hirap na hirap.

"Just close your mouth. Baka mamaya kung ano pa magawa ko sayo." Utos nito sa kanya na agad na man niyang ginawa. "Mag kakasakit ako nito sayo talaga na naman!" Muling reklamo nito.

Lumayo siya ng bahagya dito kasi nga hindi pa siya nakapag hilamos. Ngayon lang nag sink in sa kanyang isipan na kanina pa nga pa lang madaling araw sila nag kasama.

It's very rediculous that the pillow that she was holding tighly was Albert. Hiyang hiya siya dito kasi nga naman naka dantay pa din siya sa mga hita nito until now. Napahiyang tinangal niya ang kanyang mga binting naka angkla pa rin dito. Wari mo'y sawang nakapulupot iyon dito. Kaya pala nakikiliti siya dahil ang mga hita nito ay mabalahibo. Hiyang hiya siya dahil ginawa niyang unan ito.

She pretend that she is ignoring  the ankward situation that they had right now. Albert looked fresh parang bagong ligo ito. Amoy niya ang masangsang na deodorant body spray nito. Na nag paiba sa kanyang sikmura ng mga sandaling iyon.

No... no... not now... piping dalangin niya.

"Bakit ka kasi nandito?" bawi niya dito sa kanyang pagkakapahiya. Bumangon na siya at napapahiyang inaayos ang buhok.

"Gigisingin na nga kita kasi late na for breakfast it was branch time. " naka ngiti ito sa kanya.

" Ehh bakit nakahiga ka din sa kama kung gigisingin mo lang rin pala ako. " pag tataray niya dito.

"I can't help may self  to stare with you while you're sleeping... so i just want to lay in your side for a while. Because i miss you a lot. Di ko naman akalain na yayakapin mo ako.  So i was freeze and off guard when you start hugging and cudding with me." May kasamang panukso ang Paliwang nito sa kanya.

"Hoy ha! Wag na wag kang mamimitang! Kasalanan mo naman eh, pahiga higa ka diyan! Tpos sasabihin mo niyayakap kita!" Naiinis niyang sabi dito.

Kagabi hindi siya pumayag na makatabi ito sa kama.  Sa couch niya ito pinahiga. Aba't ano ito sino swerte tabi agad!  aba ang galing naman! Wala siyang paki alam kung paano nito pinag kasya ang malaki nitong katawan sa couch basta siya plank down ang peg. At walang paki alam kung mahirapan ito or di maging komportable sa pag tulog. Di na niya iyon problema!

" Pwede ka ng umalis I'm awake you can exist now.. Maliligo na ako." Sabi niya dito. Hindi niya sinalubong ang mapanuri nitong tingin sa kanya.

"Siguro naman makaka check in ka na ngayon sa ibang room. Kasi maliwanag na. Hindi katulad kanina na madaling araw pa kaya pinayagan kitang matulog dito sa kwarto ko!" Muling segunda niya.