Kıvılcım abimden de izin alarak acilen okul için izmir'e dönmüştü. Okulu hallettikten sonra geri gelecek annem iyileşince Ilgın'la birlikte geri gidecek babam hastaneden çıktığı için dün halamlarda kalmıştık her ne kadar bizi istemeyip sadece babamı ve kıvılcım'ı isteseler de abim ben ve Ilgın'a katlanmak zorunda kaldılar. Ares abi gelmişti onlarda kalabileceğimizi söylemiş olsa da abim hala kızgın olduğu için kabul etmemişti. Uzun süredir okula gitmiyordum ve zamanında da bahaneler üretip okuldan kaçtığım için devamsızlık kağıdı gelmişti. Küçük ve geleceğine çok parlak bir okul olmamasına rağmen beş gün ve daha fazla devamsızlık yapana kağıt gönderiyorlardı. Velilerden ilgilenemek isteyen ilgilenir istemeyecek çocuğu sınıfta kalırdı. Ya da yıl boyu hasta olsa bile devamsızlık yapamazdı. Abime söylediğimde daha sonra ilgilenirim demişti. Okuldan bir kaç arkadaşım evimizde yangın çıktığını biliyordu. Çisem'de aramıştı ama açmamıştım ona hala kızgındım. Hasan ise annemi ziyarete hastaneye gelmişti. Asrın çoğu zaman yanımda oluyordu. Son senesiydi ama sınava çalışmak yerine hastanede bazen gece yarısına kadar bekliyordu. Arkadaş olarak iyi bir insandı. Annesi ve ablası da geliyordu bazen yemek gönderdikleri bile oluyordu. Halamgilden fazla herkes ilgileniyordu. Son günlerde abim sürekli Damlayla konuşur olmuş, ılgın ortadan kaybolup saatlerce gelmediği olmuştu. Ben sadece hastane ve halamgil arasında git gel yapıyordum. Okula gitmeme bir şey demiyorlardı. Bende gideyim diye zorlamıyorudum ama yarın gitmem gerekiyordu. Daha fazla dersten geri kalırsam benim için kötü olacaktı. Oturduğum koltuktan kalkarak annemin bulunduğu odanın camına yapışmıştım ki annemin gözleri açık bir şekilde karşı duvara bakıyordu. Sevinçle çığlık atmıştım. Odaya girip girmeme konusunda endişe ederken aklıma Ilgın'ı aramak gelmişti. Ben girmeden hemen öncede zaten hemşire girerek kapıyı kapatmıştı.
Yasemen: " alo Ilgın "
Ilgın: ......
Yasemen: " annem uyandı. "
Yazar'dan
En küçük kız annesinin uyandığına sevinmişti. Ablasını aradığında Ilgın parkın bulunduğu bir yerde banka oturmuş aklından hesaplamalar yapıyordu. Kafası karışık ne yapacağını bilmez bir vaziyetteydi. Telefonu çaldığında Yasemen olduğunu anlamıştı. Çünkü son zamanlarda arayan tek kişi oydu neredeyse evleri yanmıştı ve kendide abiside onu yalnız bırakıyorlardı. Kıvılcım zaten okul için gitmiş hiç bir haber vermemişti. Telefonu açtığı zaman yasemen'in keyifli sesini duymuştu. Bu en azından uzun süredir mimik oynamayan yüzüne ufaktan bir tebessüm getirmişti.
Yasemen:.........
Ilgın: " efendim Yasemen "
Yasemen:.........
Ilgın: " ciddimisin sen "
Yasemen:.........
Ilgın: " pekala sen abimi ara haber ver bende hemen geliyorum "
Yasemen: ........
Ilgın oturduğu banktan hızla kalkarak hastanenin yolunu tutmuştu. Ne de olsa annesi uyanmıştı. Kıvılcım'ı arasa ulaşamayacak olduğundan sadece mesaj çekerek haber verdi.
*Kıvılcım
Kıvırık annem uyandı. İzmirde işin bittiyse buraya dön
Şimdilik ona attığı mesaj yeterdi. Bindiği dolmuşa akbil basarak hastaneye yirmi dakikalık yolculuğu başladı. Yol boyunca yek düşündüğü herşeyin bitmesi ve normale dönmesiydi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
YASEMEN/ Yangın'ın külleri (Tamamlandı)
Fiksi Umum" yüzünde ki nefret gülümsemesi ile baktı tek tek hepimize ' başlangıç bitti. ' dediğinde daha ne olduğunu anlamamıştık düğüm koptu birden, çözüm yaşanmadan final oynandı." Birbirinden kopmuş Hayatlar.... Başlangıç, Düğüm, Çözüm, Fin...
