Τον χτυπας τωρα ή οχι? Εφυγε καμαρωτος καμαρωτος, λες και ειχε κερδισει στους Ολυμπιακους ή κατι τετοιο!Περιμενω λιγο πριν γφυγω κι εγω, αλλα μια φωνη με σταματα. Ειναι ο Λιαμ.
Λιαμ: Μην τριγυριζεις εδω περα, θα χαθεις. Ο χωρος ειναι τεραστιος.Αρτεμις: Ναι, το καταλαβα. Γιατι δεν εισαι με τους αλλους?
Λιαμ: Βαριεμαι. Ετσι κι αλλιως τα ιδια μας ειπε και χτες.
Αρτεμις: Μαλιστα. Εγω μπορω να φυγω?
Λιαμ: Βασικα ειμασταν στην τουαλετα με τον Νιαλλ και-
Αρτεμις! Δεν χρειαζομαι λεπτομερειες!
Με κοιταξε παραξενεμενος στην αρχη, αλλα μετα γελασε και μου απαντησε.
Λιαμ: Χαχα! Οχι ρε, απλα παιζαμε χαρτια. Θες να ερθεις?Αρτεμις: Αα. Εμ..Ενταξει. Επιτρεπεται?Λιαμ: Οχι. Αλλα κοιτα ποσο πολυ μας νοιαζει!
Ειπε κι εκανε μια κυκλικη κινηση με το χερι του μπροστα απ'τα προσωπα μας.Επιασε το χερι μου και με οδηγησε στις τουαλετες. Ο Νιαλλ καθοταν στο πατωμα κι εριχνε πασιεντζα, και μολις με ειδε εκανε να μαζεψει την τραπουλα, αλλα τον σταματησα. Με κοιταξε και χαμογελασε.
Νιαλλ: Λοιπον, τι παιζουμε?
Λιαμ: Η Αρτεμις να πει
Αρτεμις: Εγω ξερω μονο ξερη..
Νιαλλ: Επιτελους!! Φατα Λιαμ!Λιαμ: Πφφ...Καλα... Ας παιξουμε ξερη!
Παιζαμε πολυ ωρα. Ειχαμε ξεχαστει τελειως, οταν κατι τραβηξε την προσοχη μας. Η λαμπα πανω απ'την βρυση αρχισε να αναβοσβηνει, και συντομα, εσβησε.
Λιαμ: Αυτο δεν ειναι καλο.
Νιαλλ: Καθολου καλο.
Αρτεμις: Γιατι?
Λιαμ: Διακοπη ρευματος!
Νιαλλ: Την πορτα!
Ετρεξαν και οι δυο βιαστικα προς την πορτα και ο Νιαλλ τραβηξε το πομολο. Δεν ανοιγε. Τοτε καταλαβα γιατι αγχωνονταν τοσο πολυ.
Αρτεμις: Μην μου πειτε οτι εισασταν με καρτα εδω μεσα?
Νιαλλ: Δεν θα στο πουμε
Λιαμ: θα στο φωναξουμε!
Λιαμ&Νιαλλ: ΕΙΜΑΣΤΑΝ ΜΕ ΚΑΡΤΑ ΕΔΩ ΜΕΣΑ!
