Τα χέρια του ληταν σφιχτά προσκολλημένα στους γοφούς μου, καθώς με βοηθούσε να κινούμαι πάνω κάτω στον ρυθμό που του άρεσε. Προσπαθούσε να κρατήσει χαμηλά την φωνή του, αλλά δνε τα κατάφερνε και πολύ καλά. "Γαμώτο Άρτεμη|" φώναξε και κατάλαβα πως ήταν έτοιμος να τελιώσει. Τα χέρια του σφίχτηκαν ακόμη περισσότερο πάνω μου και έκανα μερικές τελευταίες κινήσεις, ρποσπαθώντας να τον ικανοποιήσω όσο περισσότερο γινόταν. Κατάλαβα πως είχε τελειώσει από την χαλάρωση της λαβής του πάνω μου. Έσκυψα και τον φίλησα, νιώθωντας στα χείλη μου τις μικρές σταγονίτσες ιδρώτα που είχαν σχματιστεί γύρω από τα δικά του. Έφυγα από πάνω του και πλάγιασα δίπλα του, καθώς περνούσε το χέρι του γύρω απ'τον λαιμό μου ώστε να με φέρει πιο κοντά του. "Σ'αγαπάω πολύ μικρή μου." "Κι εγώ σ'αγαπάω" Εκείνη την στιγμή ακούστηκε ο ενοχλητικός ύπνος από το ξυπνητήρι, που σήμαινε πως έπρεπε να σηκωθούμε. "Καλή βδομάδα λοιπόν. Πήγαινε εσύ στο μωρό κι εγώ στην Ντάρσυ." Είπε ενώ φορούσε βιαστικά ένα κοντό παντελονάκι και μία κοντομάνικη μπλούζα. "E βέβαια, μην τυχόν σου φάμε και την κόρη!" Είπα γελώντας. Αφού ντύθηκα, προχώρησα προς το δωμάτιο του μωρού, το οποίο ήταν ήδη ξύπνιο. Ήταν μόλις μερικών μηνών, και δεν μπορούσαμε ακόμη να διαλέξουμε όνομα. Τα γεγονότα όμως δείχνουν, πως ο Χάρρυ θα κατάφερνε και αυτή την φορά να με πείσει, και πως η μικρή μας κορούλα θα ονομαζόταν Ανν. Την σήκωσα από την κούνια της κρατώντας της προσεκτικά στα χέρια μου και την φίλησα απαλά στο μέτωπο, μιλώντας της. Βγήκα από το δωμάτιο και κατευθύνθηκα προς αυτό της ντάρσυ, η οποία έκλαιγε ακόμη καθισμένη στο κρεββάτι της. Μπήκα μέσα γεμάτη απορία, μην ξέροντας τί να υποθέσω γι΄'αυτο που συνέβενε. Ο Χάρρυ μου έγνεψε καθυσηχαστικά και προχώρησα λίγο πιο μέσ στο δωμάτιο για να παρακολουθήσω την συζήτηση. Η Ντάρσυ είχε σταυρώσει τα μικρά της χεράκια και τα μαλλιά της, αν και ανακατεμένα ακόμη απ'τον ύπνο, έπεφταν ομοιόμορφα στις δυο πλευρές του κεφαλιού της. "Δεν θέλω να πάω" Είπε όλο παράπονο. "Σου υπόσχομαι πως δεν θα πονέσει! Κι εγώ έχω πάει στον γιατρό και δες με τώρα! Είμαι ολόκληρος και μαζί σου κάθε μέρα!" Σήμερα ήταν η πρώτη της φορά στον οδοντίατρο και δεν ήθελε να παέι. Κάποιο παιδί στο σχολείο της φούσκωσε τα μυαλά. "Σου υπόσχομαι, πως αν πάμε στον οδοντίατρο και είσαι φρόνικη, θα σου πάρω ό,τι παγωτό θέλεις μετά." "Ό,τι ό,τι θέλω?" Ρώτησε σηκώνωντας ανεπαίσθητα το κεφάλι της προς το μέρος του Χάρρυ. "Ό,τι ό,τι θέλεις. Και η μαμά δεν θα πει όχι, σωστά?" Είπε και κοίταξε με νόημα στηνπλευρά μου. "εννοείτε πως όχι!" Έκατσα δίπλα της στο κρεββάτι δίνοντας το μωρό στον Χάρρυ, ο οποίος μόλις το πήρε στα χέρια του χαμογέλασε μέχρι τ'αυτιά. Πέρασα το χέρι μου γύρω της και την φίλησα στο μάγουλο. "Είμαι σίγουρη πως ένα τόσο καλό και γενναίο κορίσι, δεν θα έχει πρόβλημα με έναν ψωροδοντιατρο! Έτσι δεν είναι μπμπά Χάρρυ?" "Όπως τα λες είναι μαά Άρτεμη.Άντε να ετοιμαστείτε ΄τωρα εσείς τα κοριτσάκια, κι εμείς θα πάμε μέσα, να φάμε την κρεμούλα μας" Είπε κι έκανα μια αστεία γκριμάτσα για να γελάσει το μωρό. "Γεια σου Ανν, εγώ θα παώ στον οδοντίατρο τώρα!" Κοίταξα όλο έκπληξη τον Χάρρυ κι αυτός μου ανταπέδωσε το βλέμμα με ένα "αθώο" χαμόγελο στο πρόσωπό του. Σηκώθηκα κι εβαλα τα χέρια μου στους γοφους μου. "Ώστε Ανν τελικα?" "Μόνο αν δεν σε πειράζει." "Καλά τότε. Πάλι περνάει το δικο σου όμως" Είπα και του χαμογέλασα.
"Μαμάααα! Εμειίς φεύγουμε τώρα!" Φώναξε η Ντάρσυ χοροπηδώντας μπροστά στην πόρτα και περιμένωντας ανυπόμονα τον Χάρρυ. Αφού κι αυτός προχώρησε προς την πόρτα, εγώ με την Ανν στα χέρια, πλησιάσαμε για να τους ξεπροβοδίσουμε. Φίλησα την Ντάρσυ κι αυτή ζήτησε να αγκαλιάσει την Ανν πριν φύγει. Ο Χάρρυ ήρθε κοντά μου και πέρασε το χέρι του απαλά γύρω από την μέση μου. Έφερε το πρόσωπό του πολύ κοντά στο δικό μου, όπως πάντα του άρεσε να κάνει και με μετά, αφού περίμενε μερικά δευτερόλεπτα, με φίλησε. "Ήσουν φοβερή το πρωί" Τραβήχτηκε απ[ότομα μακριλα μου πριν προλάβω να τον επιπλήξω γι'αυτό που είπε. "Σ'αγαπώ πολύ!" Μου φώναξε από τον διάδρομο. "Κι εγώ!" Του απάμτησα κλείνοντας την πόρτα. Κι εγώ.
ΤΕΛΟΣ
