Αμαλιαμμμ
Αμαλια:Εγω σου ειπα, να μην παιξουμε ταβλι!
Λιαμ: Μαηθελα να μαθω!
Αμαλια: Μπορουσα να σου δειξω και τωρα!
Λιαμ: Πες μας κιολας οτι δεν περασες καλα χτες!
Ειπε περνωντας το χερι του γυρω απο την μεση της, φιλωντας την στο μαγουλο.
Αμαλια: Λιγακι...
Λιαμ: Λιγακι φωναχτα ή...
Αμαλια: Σταματα ρε κουτσουρο ορθιο! Θα μας ακουσουν τ'αγορια!
Λιαμ: Οτι ειναι ορθιο ειναι!
Αμαλια: Ακομα? Τι με βαζεις να λεω! Σκασε σου ειπα!
Λιαμ: Δεν θα μας ακουσουν, αυτοι τωρα ειναι στην κοσμαρα τους!
Αμαλια: Ναι αλλα και παλι δεν χρειαζεται να το σκασουμε! Γιατι απλα δεν τους ρωτας?
Λιαμ: Γιατι δεν θα εχει πλακα τοτε!
Αμαλια: Αντε καλα!
Περιμενοντας μερικα λεπτα στην ακρη μιας πορτας, ειδαμε πολυ κοσμο να περνα απο μπροστα μας. Κρυβομασταν καθε φορα για να μην μας δουν, ωσοτου μας δοθηκε η ευκαιρια να φυγουμε απο την εξοδο του προσωπικου.
Φτανοντας εκει, ακουσαμε κατι που μας τρομαξε. Καποιος αλλος ηταν στην πορτα. Αλλα προσπαθουσε να μπει, οχι να βγει.
Αμαλια: Και στο ειπα εγω βρε παιδι μου! (ΚΛΑΣΣΙΚΗ ΕΛΛΗΝΙΔΑ ΡΕ ΓΑΜΩΤΟ)
Λιαμ: Τι θα κανουμε?
Αρτεμις: Την πεταμε και την πιανουμε?
Χαρρυ: Εχεις καμια καλυτερη ιδεα?
Αρτεμις: Οχι, αλλα αμα μας ακουσει κανεις?
Χαρρυ: Δεν πειραζει, θα κρυφτουμε!
Αρτεμις: Καλα... Ενα...Δυο...Τρια!
Μια τσαντα προσγειωθηκε με δυναμη μερικα μετρα μακρια απ'τα ποδια μας, κανοντας θορυβο. Ο Λιαμ κοιταξε επιφυλακτικα πισω απο την πορτα.
Λιαμ: Χαρρυ?
Χαρρυ: Λιαμ?
Αμαλια: Αρτεμις?
Αρτεμις: Αμαλια?
Νιαλλ: Γαιδαρος!
Ολοι: Ε?
