SESLİ KİTAP - Cennet Beyazı

#24 - Arzu

Bölüm önü açıklaması: Canlarım merhaba. Sınavlarıma rağmen haftada iki bölüm yayımladım, değerinizi bilin! Fakat yorumlara cevap veremedim henüz, muhtemelen bu akşam hepsini tek tek yeniden okuyacağım ve yanıtlayacağım. Ama dikkatimi çeken bir şey oldu. Beni zorlayan bir durum var. O durum ne biliyor musunuz?

Cennet Beyazı halihazırda bir kitap olduğu için bölümleri de kitap kurgusu olarak ilerliyor. Yani siz bir bölümü kitap olarak okuduğunuz zaman aslında ilerleyen bölümlerde onun öyle olmadığını ya da çok daha farklı olduğunu görmeniz gerekiyor. Burada wattpad bölümü olarak okuduğunuz için doğal olarak parça parça ilerliyoruz ve bazı yerlerin kurgusal zayıflık, klişe anlatımlar ya da çok hızlı ilerleyiş gibi görünmesinin sebebi bu. Wattpad - Kitap uyumsuzluğu yani... Mesela Arzu - Can yakınlaşması, şu anda ikisinin çok hızlı bir şekilde kaynaştığını düşünüyorsunuz doğal olarak, bunu anlayabiliyorum. 

Aslında kitabı bitirdiğinizde ya da biraz daha  bölüm okuduğumuzda hızlı ilerleyen hiçbir şey olmadığını göreceksiniz. Belki de ilerleyen  hiçbir şey yoktur. Sadece birazcık daha sabır. Ve doğru tahmin edene imzalı kitap sözüm halen geçerli. :)

Seviliyorsunuz. Yorumlarınızla verdiğiniz enerji için teşekkür ederim. Olumlu olumsuz düşüncelerinizi yazmaya devam edin lütfen.

ve Eyvallah!

Başlıyoruz...

---

Çünkü bu ömrümün son karanlığı olsun istedim Arzu. Çünkü bu her şeyin son havada kalışı olsun istedim. Ve en önemlisi de bizi duymaması ve görmemesi gerekiyordu

BÖLÜM YİRMİ DÖRT – ARZU

Arzu, bir gariplik olduğunu anlamıştı ama üstelemeden dönme dolaba doğru yürüdü. Çevresinde rahatsız edici hareketlenmeler vardı. Dönme dolaptaki kabine oturduktan sonra Can da geldi ve yaklaşık bir dakikalık bekleyişin ardından elektronik araç hareket etmeye başladı.

Ağır ağır yukarıya yükseliyordu. Can sürekli çevresine bakmaya devam edince daha fazla dayanamadı.

"Neler oluyor Can, bir sorun mu var?" diye sordu.

"Endişelendiriyorsun beni."

Cevap vermedi Can... Dönme dolap birinci turu tamamlayıp aşağı doğru geldiğinde görevliye "Durdurun şunu inmek istiyorum!" diye bağırdı. Sesini duyan olmadı, yeniden yukarıya doğru çıkmaya başladılar. Arzu o an çevresinin simsiyah olduğunu fark etti, lunaparktaki her şeyin ışığı kapatılmıştı! Sadece dönme dolabın ışıkları vardı. Karanlığa gömülmüş bir şehir gibiydi çevresi.

Belli etmemeye çalışsa da korkmaya başlamıştı.

"Can, lütfen inelim buradan!"

Can yine hiçbir cevap vermeyince aşağıya doğru bağırdı.

"İnmek istiyorum diyorum size! İndirin beni."

Tam o anda bir sarsıntı hissetti. En tepede oldukları anda dönme dolap durmuş ve ışıkları kapanmıştı.

Arzu çığlık atmaya hazırlanırken Can nihayet dakikalar sonra düzgün bir cümle kurmuştu. 

"Arzu." dedi.