SESLİ KİTAP - Cennet Beyazı

Bölüm Otuz Yedi - Ruhunu Gökyüzüne Gömdüm

Eğer öldürmem gerekiyorsa seni içimde,

Öldürdüm yemin ederim,

gittiğin günün gecesinde.

Hem de üzerinde en sevdiğim elbisenle öldün.

Güzel saçlarından bir tutam saklayıp

ruhunu gökyüzüne gömdüm!

BÖLÜM OTUZ YEDİ (Ruhunu Gökyüzüne Gömdüm)

      

 Kapıyı kapatıp arkasına yaslandı. Gözünün önünde hâlâ alevler vardı. Atölyeden çıktığından beri tek kelime etmeden, hiç kimseye bakmadan yürüyerek evine dönmüştü.

Artık çevresindeki olaylara karşı duyarsız hissediyordu kendini. Boş gözlerle sağ tarafındaki aynaya baktı. Saatler önce ne kadar da heyecanlıydı karşısındaki kişi. Şimdi ise...

Gömleği yanmış, yüzü is içinde bir adam vardı karşısında. Kimdi bu! Yüzüne dokundu, titriyordu elleri.

Tırnaklarını şakaklarına gömüp bağırmaya başladı. Beynindeki çığlıklar canını yakıyordu. Bağırdıkça kanatıyordu yüzünü.

Bağırdı...

Daha çok bağırdı!

Sesleri susturmak için daha çok bağırıyordu ama aksine beyninin amansız çığlığı artmaya devam ediyordu. Koşup odasına girdi ve kapıyı kilitledi. Başını ellerinin arasına alıp kendini yatağa bıraktı.

Nefes bile almadan ağladı. Bir anda mahvolan hayatı için ağlamaktan başka hiçbir şey yapamıyordu.

***

        Gözlerini açtığında yedi saatten uzun bir süre geçmişti. Beynindeki çınlamalar biraz olsun hafiflemiş gibiydi.

"Arzu" diyerek yatağından kalktı ve salona geçti. Masanın üzerindeki yemekler, mumlar, kırmızı kutular... En ağır küfür gibi karşısındaydı her şey. Gitmişti Arzu, rüya değildi hiçbir şey. Kabul edilmesi imkânsız bir gerçekti.

Tekrar odasına dönüp dolapları karıştırmaya başladı. Uzun süredir yapmadığı bir şeyi yapacaktı, içindekileri boşaltması gerekiyordu. Belki de bir şiir yeterdi hasreti dindirmeye.

Eline aldığı birkaç kâğıt ve kalemle, küçük adımlar atarak yemek masasına geldi ve oturdu. Tam terk edildiği yere...

***

"Cam kırıkları ekmişim toprağa.

Bilekleri kesik ve paramparça,

yaralı bir çiçek büyüterek günden güne.

İçime çekmişim kokusunu Sen diye!

Hasrete benzeyen bu sancılı koku,