First A Dream, Then Real || ft. N.H. & L.T.

Hoofdstuk 14✔

Louise Horan's POV.

Ik word wakker van Niall die aan de telefoon is. Hij staat met z'n rug naar mij toe. Hij schreeuwt bijna door de telefoon. Als hij eindelijk ophangt, draait hij zich om. 'Heey,' zeg ik. 'Je, je hebt toch, je hebt toch niet gehoord wat ik net deed of wel?!' Zegt hij. 'Nou, dat boeide me niet, maar waarom schreeuwde je zo door de telefoon?' Vraag ik. 'Oh, Simon is chagrijnig dat we niet eerder hadden gezegd dat je weer bij was, en dat ik gewoon dan meteen weer naar huis moest, maar dat niet mocht van de dokter en daar hadden we ruzie over. Hij wil dat we zo snel mogelijk weer naar huis gaan. Louis is al naar huis gegaan,' antwoord hij. 'Oh,' zeg ik alleen maar. 'Ik ga de dokter halen, dan kan ik vragen wanneer je naar huis kan,' zegt hij. 'Okay,' zeg ik weer alleen. Ik, ik voel me ineens heel duizelig. Ik zie nog dat Niall de kamer uit loopt, maar dan word alles zwart....

Ik word wakker. Ik zit op de grond, in een zwarte ruimte. 'Hallo?' Roep ik. Geen antwoord. 'Is er iemand?' Roep ik weer. Weer geen antwoord. Ik sta op, maar ik val meteen weer om. Mijn benen doen pijn, mijn armen, mijn hoofd, mijn schouders, mijn vingers.... Alles doet pijn. Ik hoor achter me voetstappen. Ik draai me voorzichtig om, en ik zie Niall naar me toe lopen. 'Niall?!' Roep ik. Ik probeer op te staan. Deze keer lukt het. Ik loop naar Niall toe. Maar het lijkt wel alsof hij me negeert. Hij loopt gewoon door. Alsof ik lucht ben. 'Niall?!' Roep ik weer. Ik probeer hem aan zijn schouder vast te pakken, maar dat kan niet. Ik ga dwars door hem heen. Het, het is een geest?! Huh, hoe kan dat?! Of wacht, nee hij is geen geest! Dat ben ik!!!!!!! Nee........ Ik gil, ik gil heel hard, ik gil zo hard als ik kan. Maar niemand hoort me...

Ik hoor allemaal stemmen om me heen. Ik doe mijn ogen open, maar ik zie alleen maar wit, wit fel ligt. Ik gil heel hard. 'Oh my g*d! Wat is er? Louise! Wat is er?!' Roept Niall. Huh? Niall kon me toch niet horen? Ik was toch een geest?! Of was dat maar een droom? Ik weet het niet. Opeens word het witte ligt minder, en kan ik wat bewegende dingen zien. Ze worden steeds duidelijker. Ik zie twee mensen zoenen. Huh? Zie ik dat nou goed? Is, is dat Louis! 'O my f*ck*ng g*d!' Schreeuw ik. 'Wat is er?!' Schreeuwt Niall. Ik wijs met mijn arm naar de zoenende mensen. 'Huh, wat ziet ze?' Vraagt een andere stem. 'Daar, daar staat Louis, met een meisje, ze staan te zoe.... zoenen...' Zeg ik. Ik begin te huilen. 'Nee Louise, er is niemand daar. Je verbeeld je het,' zegt Niall. 'Ik ben hier,' zegt Louis. 'Nee, je staat daar te zoenen met een meisje!' Zeg ik boos tegen Louis. 'Nee, echt niet! De enige meid waar ik van houd, ben jij! Echt waar!' Zegt Louis. Mijn ogen vallen weer dicht, en alles word weer zwart...

Niall Horan's POV.

Louise haar ogen vallen ineens weer dicht. 'NEE, LOUISE DOE ME DIT NIET AAN! IK BEN AL BANG GENOEG DAT IK JE MOET VERLIEZEN! JE BENT MIJN ENIGE ZUSJE! JE BENT MIJN ALLES, IK KAN HET LEVEN NIET AAN ALS JIJ NIET MEER LEEFT!' Schreeuw ik. Ik begin heel hard te huilen. Ik val bij Louise op bed. Ik pak haar hand, en houd hem heel stevig vast. Louis rent de kamer uit. Liam rent snel achter hem aan. 'Louis wacht!' Schreeuwt Liam. 'NEE, LAAT ME MET RUST!' Schreeuwt Louis terug. Zayn komt bij me op het bed zitten. 'Ze overleeft het, geloof me! Ze kan het aan. Ze is een sterke meid. Maar ik snap hoe je je voelt, ze is ook dierbaar voor mij, ze is ook mijn zusje,' zegt Zayn zacht. Hij begint ook te huilen. Harry zit thuis. Hij wilde niet mee. Hij moet het zelf weten, als hij nu in moet hij dat zelf weten. De dokter geeft ons allebei een glaasje water. Ik drink het snel op net als Zayn.

Als Liam en Louis na een dikke 3 uur terug komen, vertellen ze wat er was. 'Louis kon het even niet meer aan, het werd een beetje te veel,' verteld Liam tot slot. 'We snappen het helemaal...' Zegt Zayn. Dan gaan de ogen van Louise langzaam open. 'Ze is wakker, ze is wakker!' Roep ik meteen vrolijk. Nou ja, vrolijk, het is meer opgewekt. We roepen meteen de dokter er weer bij. Hij onderzoekt haar. Hij komt tot de uitslag. 'Ze kan volgende week pas naar huis. In ieder geval, dat is het kortst dat ze hier nog moet blijven, maar ik heb gehoord van Simon zoals jullie hem dan noemen, maar ik heb gehoord dat dat geen probleem is, want binnen volgende week hebben jullie pas de concerten.' 'Okay, gelukkig maar, dat duurt in ieder geval niet zo lang meer...' Zegt Liam. 'Inderdaad,' zeg ik. 'Wie blijft hier? Of gaan jullie allemaal naar huis, of wat doen jullie?' Vraagt de dokter weer. 'Nou ik wil sowieso hier blijven, maar ik weet niet of iemand ander nog wil?' Antwoord ik. 'Ik wil wel,' zegt Zayn. 'Ja maar ik wil ook,' zeggen Louis en Liam tegelijk. 'Nou ik vind dat sowieso Niall mag, want het is zijn zusje,' zegt Louis. 'Nou dan kunnen jullie allemaal een keertje een nachtje,' zegt de dokter. 'Ja, inderdaad, dan doen we dat,' zeg ik. We spreken af wie wanneer gaat, en daarna gaan Zayn en Louis weg. Vandaag blijft Liam hier. Louise heeft al de hele tijd niks gezegd. Ze heeft alleen maar toegekeken. 'Louise, hoe voel je je?' Vraagt Liam. 'Goed hoor,' antwoord Louise wat later. 'Waarschijnlijk moet ze even wat langer nadenken op haar antwoorden...' Zegt de dokter. 'Oh, okay,' antwoorden ik en Liam. Als de dokter weggaat, zegt Louise: 'Ik ga slapen, ik ben heel erg moe.' 'Ja ik ook hoor, ik ben ook moe,' zegt Liam. 'Ik heb wel honger,' zeg ik. 'Ik ga even kijken of ik ergens eten kan krijgen.' 'Echt een Niall actie,' zegt Louise. Liam grinnikt. Ik loop naar de gang. Ik vraag aan een dokter die langsloopt of er hier ergens eten kan krijgen. 'Ja, hier naar beneden, en dan om de receptie lopen. Dan is er een deur met de tekst kantine er op. Daar moet je in, en daar kun je eten kopen,' legt de dokter uit. Ik loop er snel heen. Ik ga naar binnen, en bestel snel wat eten. Ik ga aan een tafel zitten, en het eten word al snel gebracht. Ik eet het heel snel op, en ren dan weer naar boven. Ik ga snel de box van Louise in, en ik tref Louise en Liam slapend aan. Ik stap zelf ook in bed, en ik val al snel in slaap....