First A Dream, Then Real || ft. N.H. & L.T.

Hoofdstuk 45 ✔

Louis Tomlinson's POV.

Ik heb tegen Louise gelogen... Ik lig nog steeds wakker, en kan niet slapen. Louise ligt op mijn borst, en slaapt al. Ik moest wel liegen, anders wordt ze misschien weer depressief, en weer door mij... Het is helemaal niet zomaar een onderzoek omdat ik een ziekte heb opgelopen in Amerika. Ik heb, kanker, bloedkanker om precies te zijn. Een andere naam ervoor is leukemie. Het is een vorm van kanker die vaak voorkomt bij kinderen, maar ik dus ook heb. Vandaag moet ik een onderzoek doen om te kijken of het overal zit, en of het echt waar is. Ik kan echt niet slapen nu, ik denk alleen maar aan morgen. Wat als ze er achter komt? En mij lijkt dát ze er achter komt een grote kans is... Ik moet het haar zelf vertellen, ze moet het van mij horen, anders vertrouwt ze me nooit meer.

~De volgende dag~

Ik heb bijna niet geslapen, maar een paar uurtjes ofzo. Ik kijk naar Louise, en zie dat ze al wakker is. 'Hey,' zeg ik met een brok in mijn keel. 'Niet bang zijn, ik blijf bij je,' zegt ze met haar vertrouwde glimlach. Ze kijkt me lief aan, met de fel blauwe ogen die ik zo gemist heb. 'Hoelaat moeten we er zijn?' Vraagt ze. Ik pak mijn iPhone die vlakbij op een stoel ligt, en kijk hoelaat het is. 'Over een half uur,' antwoord ik. Ze knikt, en staat op. 'Zullen we dan maar gaan aankleden?' Vraagt ze. Ik knik, en loop naar haar slaapkamer waar alle spullen zijn gedropt. Ik loop naar mijn tas, en haal er een setje kleding uit.

Louise Horan's POV.

Ik loop zenuwachtig achter Louis aan naar mijn slaapkamer, en loop snel naar mijn kast waar ik een setje kleding uit haal. Een kort grijs shirtje met een S van Superman, een rood baseballjasje, een licht blauwe skinny-jeans en een donker blauwe pet met "Swag" er op. Ik loop naar mijn badkamer en kleed mezelf snel om. Als ik terug kom is Louis al omgekleed. Ik loop naar de keuken, en maak even snel twee boterhammen. Ik geef er een aan Louis die net de keuken in komt. OMG ik eet maar één boterham! Dat is nieuw. 'Zullen we?' Vraagt Louis. Ik knik gespannen, en pak Louis' hand. We lopen mijn appartement uit, en gaan naar Harry's auto. Waarschijnlijk heeft Louis het al afgesproken want hij heeft de sleutel al. Hij haalt de auto van het slot, en stapt in. Ik stap in bij de bijrijders stoel, en ga zitten. Ik doe mijn gordel om, en sla de deur met een klap dicht. Louis start de auto en rijdt weg, op naar het ziekenhuis... De plek die ik haat, maar wel heb beloofd mee te gaan. Alles voor mijn schatje!

Louis Tomlinson's POV.

Ik kijk naar Louise die gespannen uit het raam kijkt. Ik leg mijn hand op haar knie. Ze schrikt een beetje maar kijkt me dan met een schaapachtige glimlach aan. 'Louise, ik moet je wat vertellen,' zeg ik. 'Wat dan?' Vraagt ze. 'Nou, ik loog vannacht tegen je,' antwoord ik stotterend. 'Maar waarom dan? En wat is de waarheid dan?' Vraagt ze. 'Ik moet wel naar het ziekenhuis, en ook wel voor een onderzoek, maar ik weet al wat ik heb, alleen willen ze het bevestigen,' antwoord ik. Louise kijkt me met open mond aan. 'Meen je dit?' Vraagt ze. Ik knik, en kijk weer naar de weg. 'Sorry dat ik tegen je moest liegen,' zeg ik.

Het was een ongemakkelijke rit verder. We stappen de auto uit, en ik klik de deur op slot. Ik pak Louise's hand, die ze niet afslaat. We lopen hand in hand naar binnen. Ik meld me bij de receptie en word naar de vierde verdieping gestuurd. Ik loop nog steeds hand in hand met Louise naar de lift, en stap in. Louise drukt op het knopje van de vierde verdieping, en de lift deuren sluiten zich automatisch. 'We komen er samen doorheen,' zegt ze. Ik kijk haar aan, en zie tranen in haar ogen. 'Samen,' bevestig ik. 'Samen, voor altijd,' zeg ik. Ze knikt, en pakt mijn andere hand erbij. Ze kijkt me doordringend aan. Ik weet dat ze meent dat ze me niet verlaat. 'Ik hou van je,' zeg ik. 'Ik ook van jou,' zegt Louise. Er klinkt een bliepje, en de deuren gaan open. We lopen hand in hand naar de wachtkamer, en gaan zitten.

'Tomlinson, is meneer Tomlinson al aanwezig?' Vraagt een dokter. 'Ja, dat ben ik,' zeg ik snel. 'Ah,' zegt de man. Hij komt naar ons toelopen, en geeft ons een hand. 'Louis Tomlinson met Louise Horan,' zegt de man. 'Hoe weet u dat?' Vraagt Louise. 'Mijn dochter is fan van One Direction, en ze is een Loran,' antwoordt de man met een lieve glimlach. Louise glimlacht zwakjes. 'Kom maar mee,' zegt de man. We knikken en lopen achter de man aan een kamer in. De man loopt de kamer weer uit, en komt even later terug met een stoel. 'Ga maar alvast op het bed liggen. Louise, ik neem aan dat je hier wil blijven?' Vraagt de dokter. Louise knikt, en gaat op de stoel zitten die de dokter net naast het bed heeft gezet. Ik ga twijfelend op het bed liggen, en pak Louise's hand vast. 'Forever samen,' zeg ik. Ze knikt instemmend, en kijkt me lief aan. Ik zie de angst in haar ogen, maar laat het maar zo. 'Forever,' fluistert ze. De dokter legt uit wat er allemaal gaat gebeuren, en legt uit dat hij me laat inslapen zodat ik er niks van voel. Ineens word alles zwart.