BLUE FAIRY PRINCESS [COMPLETED]

CHAPTER 2

BLUE’S POV

Lumipas ang isang araw na hindi ko man lang alam kung anong hinahanap ko at kung anong sagot sa mga tanong ko. Bakit ba kasi kailangan kong gawin ‘to? Stupid question of yours, isn’t obvious? You are the Princess that who need to protect your kingdom. Napahilot na lang ako ng sintido ko. Napag-usapan namin ni Greeny kahapon ang about sa pagpasok ng esk’welahan. Hindi ko alam kung dapat ko ba syang sang-ayunan. Bukod sa kat’wiran na baka daw do’n ko mahanap ang sagot, e kailangan din namin makasalamuha ang ibang teen na gaya namin. Isa pa magpapasukan narin naman.

I need some more time to think about what can I do to protect my own world. ‘Ni hindi ko pa nga na-ipagtatanggol ang sarili ko ng maayos, e. Napailing ako. Napakunot ako ng noo ng may nakita akong puting kotse sa labas ng bahay at lumabas mula dito ang isang g’wapong lalake na naka polo shirt at naka pants. Mas lalo pa syang gum’wapo dahil sa salamin nya.

“What is he doing here?” tanong ko sa sarili ko.

Tumayo ako at tumingin sa paligid ng bahay. Nakita ko pang lumapit sa kanya si Pinky at Violet ng nakangiti. Hindi na ako magtataka dahil nga ang g’wapo ng b’wisit na ‘to. Hindi ko alam kung anong pinag-uusapan nila. Pero naalarma ako dahil papapasukin nila si kupal. Shit anong gagawin ko?

“Blue may g’wapong dumayo upang makita ka!" kilig na sabi ni Violet.

“Tara dali pasok!” sabi naman ni Pinky.

Hindi na ako makakapagtago. Maliit lang ang espasyo ng bahay na ‘to. Kainis. Hindi ko tuloy alam kung paano ako haharap sa kanya dahil nabu-b’wisit ako sa totoo lang. Sa nangyare kasi kahapon, parang bigla akong nakonsensya dahil iniwan namin syang sobrang dungis at malagkit ang pagmumukha.

“Hi, baby!” bati nya sa ‘kin pero inirapan ko lang sya.

“Baby mo mukha mo ulupong ka! How did you find our home? Stalker ka ‘no?” inis na tanong ko sa kanya.

“Hmm, p’wede rin. G’wapo naman ng stalker mo,” sabi nito at sabay kindat sa ‘kin.

“Kyaaaa! Ang prinsesa natin magkakaroon na ng lovelife!” Natutuwang sabi ni Greeny.

“Shut up Greeny! I don’t have time for that shit! I have some important to do right now! Ngayon paalisin nyo ‘yan bago ko ‘yan mapatay,” banta ko sa kanila.

Pareho silang napatingin ni Violet at saka ngumiti na parang kinabisado ang kanilang iniisip. Pero imbis na sundin ang inuutos ko ay iniwan kami ni bakulaw dito sa may mini sala at pumunta sa k’warto nila. Paglabas nila ay may dala silang bag at nakasapatos na sila.

“We have a date pala Princess Blue! Ba-bye! Enjoy! Don’t worry, wala naman si Pinky and Sunshine ‘cause they have something to do daw muna. Babye baby Princess!” sabi nito at tuluyan na ngang umalis ang dalawa.

Putakte naman I’m the Princess here and they should follow my rules and regulations here but, it doesn’t work! Napa-cross arms na lang ako at inis na tinignan si kupal. Nakangiti ito at tila hindi naaalis ang tingin sa ‘kin. Sabi nya kahapon pangit ako ‘di ba? So, why he looked at me like I’m the most beautiful girl in the whole universe? Pero dahil sa inis ko ay lumabas na lang ako ng bahay pero nakasunod lang sya sa ‘kin. Pumunta ako sa may court at nakasunod pa rin sya sa ‘kin. Huminto ako saka tumingin sa kanya.

“Stop following me!” inis na sabi ko.

“Baby, ‘wag kang ganyan!” he pouted said.

Biglang napatingin sa ‘min ang mga kababaihan dito sa may court. Pati ‘yong mga kalalakihan ay napahinto sa pagba-basketball. Parang nakakita pa nga sila ng artista dahil sa gulat at biglang nagsipagtakbo papunta sa gawi ko. Pero kumumpol sila sa p’westo ni baluga. Nagtitilian ang iba, at ang iba naman ay parang nanghihingi ng Authograph. What the heck?

Artista ba ang isang ‘to? Sikat ba sya sa TV? Pero kinuha ko na ang chance na ‘yon para malayuan ko sya. Tumakbo ako papunta sa may mini play ground saka umikot papuntang plaza. Buti na lang at nakalayo na ako sa kanya. Pero wala nga palang tao dito sa may plaza and crap! I’m all alone here. Umupo muna ako upang makapagpahinga kasi ang layo ng tinakbo ko to skip by that man. Pero agad akong napatayo ng may naramdaman akong kakaiba.

Nagpalinga-linga ako sa paligid at pinakiramdaman ito. May sumulpot na mga naka-itim na lalake sa aking harapan at agad akong naglabas ng kapangyarihan. They are not human.

“Sino kayo?” nangangambang tanong ko.

“Si Prince Ero,” sinasabi na nga ba.

Agad na nakaamba ang aking kamao. Hindi ko alam kung tama ba na ilabas ko ang kapangyarihan ko dito dahil hindi naman sila nakikita ng mga tao.

“Shit!” sabi ko at agad akong tumakbo.

Hindi nila ako p’wedeng makuha ngayon dahil alam nilang hindi ako makakagamit ng kapangyarihan sa mundong ito. Kakatakbo ko at kakalingon sa likod dahil nga maabutan na nila ako. Biglang may bumangga sa ‘kin dahilan upang mapadapa ako sa kanya. Parang tumigil ang mundo ko dahil sa dahan-dahan kaming bumagsak. Ngayon lang ako nakaramdam ang parang kung ano sa t’yan ko na lumilipad at ang lakas ng kabog ng puso ko.

“A-Are you ok?” nauutal kong tanong sa kanya.

Tumango sya ng marahan at agad naman akong natauhan at tumayo. Tumingin ako sa may likuran ko at agad na nagtaka dahil agad din silang nawala na parang bula.

“Bakit ka tumatakbo? May humahabol ba sa ‘yo?” takang tanong nya sa ‘kin.

“Wala ka na do’n! Tabi nga!” Hinawi ko sya saka naunang maglakad.

“Teka lang naman, Baby! Matapos kitang saluhin mula sa pagkakahulog mo sa ‘kin iiwan mo ‘ko agad? Ganyan ka ba?”

“Punyeta tantanan mo ‘ko please lang.”

“Ayaw ko, gusto ko sa ‘yo. Tara gawa tayo, Baby.”

“Ang manyak mo! Gumawa ka ng baby mag-isa! Tse!”

“Baby naman pa’no ko gagawin ‘yon? Kailangan kita para magawa ‘yon.”

“Yuck kadiri ka!”

“Makakadiri ka ‘mas pangit ka pa nga.”

“Tangina! Makapanlait kala mo sobrang g’wapo.”

“Joke lang, Baby,” lumapit sya sa ‘kin pero agad din akong tumalikod at naunang maglakad.

Hindi ko sya pinansin at iniisip ko kung paano nawala ang mga humahabol na kampon ni Ero sa ‘kin, e, kahit pa may tao sa paligid patuloy nila akong hahabulin. Pero nang nakabangga ko si kupal kanina bigla itong nawala. Napailing na lang ako at umuwi. Kailangan malaman ‘to nila Sunshine.