Mirror (Completed)

Kabanata 16

Behind the curtains.

"Are you nervous?" tanong ni Austin. I shook my head. My hear beats faster than it's normal beat. This is my first time standing on stage. And not just standing for a seconds or minute, I will play the lead role on the stage for two hours. 

Maybe this could be the bridge to make my parents proud. Maybe after this I'll get their attention of love. 

"Don't drink a lot!" matigas na wika ni Hillary na bakas ang kaba sa mukha. Tumingin siya sa akin muli pagkatapos niyang kulutin ang isang kumpol na haba ng buhok niya, upang umayon ito sa tamang ayos ng buhok.

Tinignan ko siya ng buong pagtataka. Water will help calm but —

"The nature will call you when you're on stage.." sagot niya na agad kong naintindihan. Binitiwan ko ang hawak kong bottled water.

Tinignan ko ng maigi ang mukha ko sa salamin kung ayos na bang talaga ang make up ko. 

"They're coming!" Sigaw ni Veron pagdungaw niya sa pintuan ng kwarto namin. Kanina pa sila handa at kaming apat na lang nila Drake ang naiwan sa kwarto.

Tinignan ko si Hillary ng tumayo ito. Tapos na sa pag aayos sa sarili. Ako ay naunang matapos sakanya at hinahanda na lang ang sarili para sa play. 

Dinampot ko ang papel na siyang naglalaman ng script. Pinasadahan ko iyon ng basa dahil baka malimutan ko ang ilang linya ko. 

Maya maya lang ay kumatok si Alia at tinawag na kami. Biglang nanginig ang tuhod ko sa kaba at nanlamig ang mga kamay at paa ko. For a seconds I wish this is just a dream but the moment I saw the back stage, the red long curtain, reality hit me.

Nadaanan ko ang siwang sa kurtina na nagpapakita sa labas, sa mga manonood kaya doon ay lalo akong kinabahan. Punong puno ang kwarto ng mga tao.

"Vannalein." kasabay ng paghatak sa akin ng isang malaking kamay ay ang pagtawag nito sa pangalan ko. Sa pagharap ko sa taong iyon ay sinalubong niya ako ng yakap. Ang pamilyar niyang amoy, ang pamilyar niyang katawan at ang mainit niyang yakap ang nagsabi sa akin kung sino siya. 

Naramdaman ko ang pagtibok ng puso niya na pakonti konting sinusundan ng tibok ng puso ko at hanggang magkasabay na ang tibok nito na parang iisa lamang ito kahit na nagmula ito sa magkaibang tao.

Nakalimutan ko ang paligid ko. Ang mga tao sa likod ng kurtina. Ang mga tao sa paligid at kung nasaan ako. Lahat sila ay parang naglaho sa paningin ko. Wala akong pakialam sa kahit ano o kung sino ang tanging iniintindi ko lang sa oras na iyon ay siya at ako.

Isang tao lang ang nakakagawa ng ganitong klase ng mahika sa akin. Si Tyron lang. 

Bumalik lamang ako sa aking sarili ng ilayo ako ni Tyron sakanya. Pinagsiklop niya ang mga palad namin. Napalunok ako sa kaba ng batuhin ako ng reyalidad na bawal ito. Bawal kami. Wala dapat na makakita sa amin na ganito.

Hihilahin ko sana ang kamay ko mula sa pagkakahawak niya ng higpitan niya pang lalo ang hawak niya dito. 

Behind this curtains we hold hands. Hiding from the people...

Tinignan ko siya ng may pangamba. Dahil baka sa oras na may ibang makakita o makaalam ng sekreto patungkol sa amin ay mahinto lahat ng mahika na ito.  Bagay na hindi pa ako handa. Ayokong may maka alam ng sekreto namin dahil naguumpisa pa lang akong sumaya kasama siya. 

"It's okay.. We can be free after your play..." assuring me on something we both know what it is. 

Tumingin ako sa paligid. Mga estudyanteng staff ng play ang mga nandoon pati ang mga kaibigan ko. Nahaharangan kami ng mga kaibigan ko kaya hindi kami masyadong kita ng ilang estudyante. 

Binalik ko ang mata ko kay Tyron. Ngumiti siya sa akin ng napakatamis. Hinimas himas niya ang palad ko gamit ang palad niya.  It's not just his words that were assuring me. Even his smile, eyes and touch were assuring me. 

"I know you can do it. I'll be down there in the middle of the crowd, watching you." aniya at binitiwan na ako. Ngumiti ako sakanya.

The nervous I am feeling is slowly drifting away. Lumabas kami sa entablado at hawak hawak kamay kami na ngumiti sakanila. Pinakilala kami pagkatapos ay nag umpisa na ang play. 

I search for Tyron in the middle of the hoard and I immediately saw him. Lihim akong ngumiti. My heart is lifting in happiness! I want to jump high and laugh! I am loved! I am inlove!

I am inlove with the man who loves me back. 

Sa kalagitnaan ng play ay tumingin ako kay Tyron sumenyas siyang lalabas muna. Inipon ko ang pag hinga ko bago pinakawalan iyon.  Gumapang ang kaba sa himay himay ng katawan ko. Pilit kong kinalma ang sarili ko. 

Ngayon na lumabas si Tyron ay pakiramdam ko ay hindi ko kaya. May eksena na sasayaw ako kasama ng bidang lalaki at muntik na akong matisod. Mabuti na lamang at marunong magdala si Harry. 

Pabalik balik ang mata ko sa pwesto ni Tyron ngunit haggang matapos ang play ay hindi pa din siya bumabalik. 

Nagpalakpakan ang mga tao. Sabay sabay kaming yumuko. Mabilis akong pumunta sa likod ng entablado. Hinanap ko si Tyron. Sinalubong ako ng mga taong nanonood sa palabas. Isa isa nila akong binati. Wala akong ibang nagawa kung hindi ang ngumiti pakiramdam ko ay artista ako. 

Patuloy kong hinanap si Tyron ngunit hindi ko siya makita.  Pumasok ako sa dressing room at nagpalit na ng damit. Hinanap ko ang phone ko at tinigan ang mga mensahe doon.

Walang mensahe si Tyron! Napanguso ako at kumunot ang noo ko. Nasaan kaya iyon? 

Dinampot ko ang gamit ko. Pumasok sila Hillary. Malalaki ang ngiti sa labi. "Thank you Vannalein! You did great!" wika ni Brooklyn at niyakap ako. 

"Thank you guys. Thanks for your help, too." sinukbit ko ang bag ko at lumakad ba papunta sa pintuan pagkapasok nilang lahat sa kwarto. 

"Where are you going?" tanong ni Alia. "I need to find someone..." wika ko at pinihit na ang doorknob. Tumakbo ako palabas. Gusto kong marinig ang boses ni Tyron. Gusto kong marinig ang sasabihin niya. 

"Vannalein!" huminto ako at tinignan si Harry na nasa tapat ng pintuan. "We have a party. We'll text you the venue!" sigaw niya. Ngumiti ako at itinaas ang dalawang kamay ko with a thumbs up.

Lumabas ako ng paaralan at nakita ko si Tyron na nakasandal sa pintuan ng sasakyan niya. Nang makita ako ay umayos siya ng tayo at ibinuka ang braso niya para salubungin ako ng yakap. 

I stop halfway. I look around, some students and professor and parents were looking at us. 

"What are you doing?" I asked Tyron voiceless.

Instead of answering me. He step forward to where I stop walking. He place his both hands on my two arms. He lean forward and kiss me on my forehead. I am shock with his moves. What is he doing? What is he thinking?

"No need to think the law. I resigned from being a professor. I am applying to be your boyfriend. Full time. With my loyalty, security and love." I am more shock now..

----------

What happened last night stirred the people around the affected area. Cavite, Manila and mostly Batangas and a few more country... 

Earthquake is something, we somehow expected to happen but we never expect it to be happen today or tomorrow. We did a drill but we're still not prepared. 

All we can do is to pray and be ready 'cause it will really happen in the day we least expected it. Stay safe everyone!

Live like it's the end of the world so that you won't have any regrets.

-Myka Baladjay