Skilled✔

HOOFDSTUK 16

Als mijn hart nog zou kloppen, zou het als de tierelier gaan onder de blik van Valon en Vera. Vera staart me met een geïrriteerde blik aan, terwijl Valon juist naar me kijkt alsof hem het winnende lot uit de loterij is gegeven.

"May, ik had jou niet verwacht. Wat een eer om jou eindelijk eens te ontmoeten, jij had ons bijna verraden hé?" Hij grijnst weer en zijn gouden tand staart me blinkend aan. Zelfs als ik iets terug had kunnen zeggen, had ik het niet gedaan.

"Maarja, nu ben je dood. Eigen schuld, nouja eigenlijk is het jouw ouders' schuld."

Dat grijpt mijn aandacht. Wat hebben mijn ouders ermee te maken?

Ik weet niet of hij mijn gezichtsuitdrukking ziet of mijn reactie voorspelde, maar zijn grijns wordt alleen maar breder.

"Dat wist je zeker niet hè? Jouw ouders waren niet zo lief als jij denkt dat ze waren, nee, zeker niet."

Ik weet niet wat ik moet doen. Wat bedoelt hij? Hoe zien zij me?

"Jouw ouders waren eerder het tegenovergestelde van lief; het waren leugenaars en verraders."

Hij heeft ze vermoord! Die daad is veel erger dan wat mijn ouders dan ook gedaan hebben!

"Dat betwijfel ik toch echt."

Kunnen ze mij horen? Misschien alleen als ik mijn gedachten duidelijk aan hun formuleer. Laten we dat hopen.

"Wat hebben mijn ouders dan gedaan, hè?!"

Misschien is mijn gedachte niet eens aangekomen, maar deze keer reageert Vera: "Het zijn je ouders niet." Ze zegt het op een rustige ongeïnteresseerde manier, maar voor mij is het alsof ze de woorden opschrijft en mij ermee in mijn gezicht slaat.

Ze liegt, toch? Ja natuurlijk liegt ze! Mijn ouders hebben mij verwekt en verzorgd; ze hielden van mij en ze zouden nooit over iets liegen.

Vera dus wel.. Leugenaar!!!

Ze kijkt me geïrriteerd en boos aan. "Jouw ouders zijn leugenaars, niet ik! Als ze nog zouden leven zou ik zeggen dat je het maar aan hen moest vragen, maar ze leven niet meer, dus je zult ons maar moeten geloven," een vals lachje krult haar mondhoeken en ze ziet eruit als een van de cliché slechteriken in films.

Haar gemene woorden draaien mijn zicht weer naar het bloederige tafereel, Vera en Valon hebben zelf geen spatje bloed op zich.

Mijn woede kookt nog harder, maar verdampt niet.

Voor een moment spreekt of denkt niemand, de spanning stijgt.

396 woorden
Heyyy, daar ben ik weer... Eindelijk. Het stukje is deze keer al iets langer, maaarrrrre....

Wat vinden jullie? Moet May V&V geloven of zijn het leugenaars?

Grts

Eef

Votefollowshareviewcommentreadinglist?