HOOFDSTUK 29

792 62 15
                                    

Oké, plan 'hoe doden we dat vuile loeder Vera' gaat van start.

Toen ik Rowan mijn idee vertelde was ie verrukt! Zonder Valon te hoeven doden, stoppen we de spreuk en verzwakken hem toch. Zo kan de raad hem misschien afmaken.

Rowan en ik zitten nu in de schaduw van een grote steen in zijn rustplaats. Hij heeft weer geïmproviseerde stoelen gemaakt en ik merk dat ik langzaam aan me steeds comfortabeler voel in deze rustplaats. Ik begin er gewend aan te raken. We zijn ideeën aan het bedenken hoe we Vera kunnen doden.

"Verdrinken?" stel ik willekeurig voor.

"Vera kan ook water sturen, sufferd en waarschijnlijk kan ze het veel beter dan wij!"

Nou die heeft ook een goed humeur, niet dus.

"Neerschieten?" vraag ik weer zonder veel overtuiging.

"Hoe wil jij in hemelsnaam aan een geweer komen? Aan zulke ideeën hebben we echt niks." bijt hij me toe.

Ik snap niet meer waarom ik hem ooit leuk heb gevonden. "Ik zie jou anders ook niet met een meesterplan komen hoor!" snauw ik terug. Ik begin me op te winden van zijn slechte gedrag, maar ik kalmeer mezelf al snel weer; we moeten bevriend blijven, een moord bedenk je niet in je eentje! 

Uhg! Ik zou hém wel willen vermoorden, maarja; hij is al dood.

"Over welke elementen heeft Vera weinig controle?" Gooi ik het deze keer over een andere boeg. Deze keer heeft die snotaap niet gelijk een antwoord klaarleggen en hij lijkt even diep in gedachten.

"Lucht, denk ik. Daarom zijn ze zo'n sterk koppel; ze vullen elkaar aan. Misschien kunnen we hier iets mee..." Van Rowan komende, is dat een compliment. Ik glimlach dan misschien ook een beetje zelfgenoegzaam.

"De mogelijkheden die we met lucht hebben zijn: stikken, ontploffen, van een grote hoogte laten vallen... Weet jij er nog een paar May?" Rowan draagt weer zijn beroemde frons en ik moet bijna lachen om hoe hij hier doodleuk over iemand's dood zit te praten. "Uhh... Klaplong misschien?" Bij die suggestie lichten zijn ogen op: "May, je bent brilliant!" "Kom je er nu pas achter?" Hij negeert mijn antwoord en ratelt snel door:

"Als we haar longen vullen met lucht zullen ze op een gegeven moment klappen! En als ze dit probeert tegen te houden zal ze alleen maar meer lucht in haar longen duwen doordat ze slecht in controle is over de wind!" Vertelt hij enthousiast. Zijn handen beelden de griezelige handelingen uit en er loopt een rilling over mijn rug, maar ik weet niet of die van afschuw op opgewondenheid is...

426 woorden

Hoi, ik leef nog! (Voor de mensen die dachten dat ik dood was) ik heb weer eens veeeel te lang niet geüpdatet, maaaaarrr wie weet, misschien komt de volgende update sneller...

Grts

Eef

VOTE ⭐ STEM
COMMENT 🗨 REAGEER
FOLLOW 👥 VOLG
SHARE🗣DEEL
READINGLIST ✍ LEESLIJST

Skilled✔Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu