Skilled✔

HOOFDSTUK 28

Ik zit er nogal ongemakkelijk bij terwijl Rowan zijn ogen dicht heeft en zich volledig focust op zichzelf. Op zijn herinnering om precies te zijn.

Hij wil iets vinden dat ons kan helpen hen te vermoorden. Hij zei dat ik ook moest meedenken, dus dat probeer ik, maar juist wanneer je goede ingevingen nodig hebt, komen ze niet. Zucht.

Ik kom steeds bij dezelfde dingen uit: Vera en Valon moeten op dezelfde plaats zijn, we moeten snel iets doen en we moeten het goed doen, anders zullen de gevolgen catastrofaal zijn.

Niet echt brilliante ingevingen dus, eerder angstige gedachten van een lichtelijk doorgedraaide verbitterde geest.

Maarja, volgensmij boekt Rowan ook niet veel succes; als die frons nog groter wordt, krijgt Rowan al rimpels op zeer jonge leeftijd denk ik.

Ik voel me dus niet zo heel schuldig wanneer ik stilletjes opsta en het woud uit loop. We hebben er deze keer voor gekozen om onze brainstorm sessie in mijn rustplaats te houden aangezien het misschien beter voor mij zou zijn om me te kunnen concentreren.

Het werkt niet echt.

Ik sta nu aan de oever van het water en ik weet wat ik nodig heb: het innerlijke monster vrijlaten. Vorige keer hielp dat zeer en ook als ik geen visioen krijg dan is dit nog steeds erg voordelig, want als ik wat met het water heb gespeeld dan zal ik me geheid beter kunnen concentreren.

Ik waad het water in en voel het water over mijn huid glijden. Ik heb nog geen snippertje energie gebruikt en ik voel me nu al beter. Ik voel mijn gaven stromen en het monster rammelen. Ik houd het niet tegen en laat het allemaal gaan. Grote golven en draaikolken sieren nu het meer. Ik ben nu volledig kalm.

Ik hoor alleen het ruisen van water. Ik zie alleen maar stromend water. Ik voel alleen de verkoelende hand van water op mijn huid.

Op zo'n moment ben ik alleen met mijn gedachten. Zij zijn nu niet overschaduwd door een wolk van rusteloosheid. Ik denk aan mijn verlangen om terug te gaan naar het land van de levenden. Het verlangen is bijna pijnlijk, maar het neemt af wanneer ik het monster loslaat.

Ook denk ik aan mijn verdriet voor mijn ouders. Zij zijn afgeslacht zonder reden! Zij zijn onschuldige slachtoffers in een oorlog!

Ik denk natuurlijk ook aan mijn haat voor Vera en Valon. Vooral Vera, want zij is de persoon die Rowan en mij heeft vermoord! Ik wed dat wanneer zij dood is mijn rusteloosheid flink zal afnemen.

Ik ben bijna bang voor mezelf als ik me realiseer hoeveel ik haar pijn wil doen. Vroeger was ik niet zo, maar na alles wat ik heb meegemaakt zou het me eerder verbazen wanneer ik níet gek was geworden.

Vera de verraadster heeft vele mensen vermoord en dit zal haar beurt worden.

Door haar heeft Valon zoveel extra macht gekregen. Door haar kunnen ze de rustplaatsen overnemen; zo'n grote spreuk kun je niet in je eentje doen.

Misschien heb ik toch wel iets gevonden dat ons kan helpen hen te verslaan. We hoeven hen niet allebei te doden, alleen Vera.

523 woorden
Hoi, precies op tijd! Ik ben van plan de hoofdstukken langer te gaan maken, zeker nu ik vakantie heb!
Bij het nieuwe boek valt de Make-Over sowieso al af.

Grts Eef

VOTE ⭐ STEM
COMMENT 🗨 REAGEER (ook als je spel-/grammaticafouten ziet.)
FOLLOW 👥 VOLG
SHARE 🗣 DEEL
READINGLIST ✍ LEESLIJST