Skilled✔

EPILOOG

Ik aai zachtjes door de zwarte vacht van Hya die spinnend over mijn schoot ligt. In de verte hoor ik de geluiden van de festiviteiten die plaats vinden bij het raadsgebouw. Iedereen viert de overwinning, maar ik niet. Iedereen bleef me maar aanstaren en ze fluisterden achter mijn rug om. Ze verwonderen zich over mijn reisje uit het Dodenrijk; astrale projectie is zeer zeldzaam en ik voelde me lichtelijk als een dier in de dierentuin.

Dus nu zit ik in het bos dat het gebouw omringt en vier ik mijn eigen feestje in rust. Er is veel om te verwerken: het gevecht, mijn terugkeer, mijn gave... Ik zou willen dat Rowan hier nu was. Ik zou zijn heldere blik op zaken wel kunnen gebruiken met alle verwarring waar mijn leven  u uit bestaat. Maar ik weet nog totaal niet hoe ik mijn nieuwe gave moet gebruiken en wie weet hoe lang het zal duren voordat ik hem weer kan bezoeken.

De roep van een vogel trekt mijn aandacht en ik kijk op. Ik zie een oranje stip door de lucht zweven die langzaam dichterbij komt. Steeds wordt de vogel duidelijker en het wordt me duidelijk dat dit geen normale vogel is, het is een fenix. Het dier strijkt voor me neer en ik kijk recht in zijn blauwe ogen, vuur op zijn heetst. De vleugels zijn geschapen uit vlammen en het lijf straalt warmte af die ik op mijn plek kan voelen.

Een poot trekt mijn aandacht, er zit iets aan vast. Is het een briefje? Rustig benader ik de fenix die rustig blijft zitten. Ik buig me omlaag en voorzichtig steek ik mijn hand uit naar het briefje. De vogel heeft hier geen probleem mee en steekt zelfs zijn poot uit om het makkelijker voor me te maken. Snel maak ik het briefje los en probeer niet te verbranden, hoe is dat briefje niet in de fik gevlogen?

Ik creëer weer wat afstand tussen ons en rol het briefje uit.

May,

Dit is Felix de Fenix. Herinner je hem nog? We dachten dat onze spreuk was mislukt, maar dan vliegt die vogel ineens mijn rustplaats binnen! Hij is bijzonder: hij is niet gebonden aan één wereld, maar kan overal komen. Net als jij, door Felix ben ik te weten gekomen wat er met je was gebeurd. Ik ben heel blij voor je, maar het is wel eenzaam zonder jou hier. Kom gauw langs als dat lukt.

Groetjes,

Rowan

PS:

Dit is vuurbestendig papier, is wel zo handig.

Ik dwing mezelf om niet te huilen, maar de tranen staan wel in mijn ogen. Oh, wat heb ik die gast gemist! Ik zal hem zo snel ik kan bezoeken.

En Felix, het dier dat beide werelden kan bezoeken. Ik kan in contact komen met Rowan! Snel schrijf ik mijn bericht op de achterkant van het velletje met een pen die ik gelukkig bij me had. Ik vertel hem over hoeveel ik hem mis en dat ik hem zo snel mogelijk ga bezoeken en dat Valon is verslagen en dat ik hoop dat hij rust heeft gevonden zonder de bemoeienissen van V&V. Ik bind het briefje terug om de poot van Felix en zwaai de vogel uit terwijl hij opstijgt in de lucht.

Ik staar nog een tijdje naar de heldere lucht waar de vogel al lang niet meer te zien is tot een bekende stem me opschrikt. "May?" Het is Nora. Ze loopt naar me toe met een bord in haar handen. "Ik heb wat cake meegenomen voor onze heldin." Ze legt het bord voor me neer en gaat naast me zitten. nerveus draait ze haar vingers door elkaar. Ik heb Nora vergeven voor wat ze me heeft aangedaan, ze was onder hypnose. Toch voelt ze zich nog schuldig over haar acties.

"Je zou op het feest moeten zijn, May. Je bent daar zowat de eregast!" "Ik weet het, maar ik voel me niet comfortabel daar." "Dus je gaat hier in je eentje zitten mokken? Kom mee terug, geniet van de avond en negeer alle anderen!" Ze heeft gelijk, ik had niet weg moeten gaan, maar toch ben ik nu blij dat ik het deed. Ik stem toe en volg haar mee terug (met de cake natuurlijk). Ik moet genieten van het leven nu ik het weer teruggevonden heb!

704 woorden

Einde!

Nu alleen nog een dankwoord. <3 <3