Skilled✔

HOOFDSTUK 35

Net zoals de vorige keer dat ik hier was ben ik verwonderd over de architectuur. De begaafden hebben geen machines nodig om te bouwen, met een paar mensen kunnen ze steen of hout prachtig bewerken. Dit zie je terug in de gebouwen. De lichtelijk vervallen, maar nog imposante gebouwen lijken op katholieke kerken, gebouwd door vele normale mensen, maar ze zijn steviger en goedkoper.

Met het derde oog hebben de afgesleten straten een zachte gloed van alle mensen die hier vroeger liepen. Terwijl ik door deze energieën loop krijg ik veel verschillende indrukken. Oud of jong, man of vrouw. Ze zijn verzwakt en er zijn geen individuen uit te halen, maar daar heb ik nu toch geen tijd voor.

Ik moet naar de bank toe, dus vervolg ik mijn weg. De omgeving begint nu bekend te worden, ik ben vlakbij. Valon is vlakbij. De strijd is nabij. Ik zie het gebouw waar de raad gekleed in camouflagekleding stilletjes om heen zwerft. Ze omsingelen het gebouw. Met het derde oog hebben ze allemaal een aura.

Ik veeg het patroon op mijn voorhoofd uit en de lichtjes verdwijnen. Hoe zal ik dit aanpakken? Ik denk dat de beste manier is om gewoon het gebouw binnen te springen en hem aan te vallen hij zal zich zo verbazen over mij. Die schrik kan de raad dan vervolgens gebruiken.

Ik sluip dichterbij, de raad mag me nog niet zien. Ik probeer mezelf weer te verhullen, hopelijk boek ik deze keer meer succes. Ik blijf dicht bij de muren en beweeg me soepel voort. De dichtstbijzijnde begaafde is Noah. Ik ga op mijn hurken zitten achter een van de vele struiken die door de stenen zijn gekropen.

Ik voel de telepathische connectie tussen de raadsleden waarmee ze orders en plannen kunnen doorgeven.  Aangezien ze allemaal tegelijk naar voren schuifelen, neem ik aan dat dat het plan is. Ze stellen zich op bij de deuren en ramen, klaar om binnen te stormen. Dit is het moment. Nu moet ik hen voorgaan. Preditor Valon verassen, maar iets houdt me tegen, ik wil wel overeind komen, maar elke millimeter maakt het rare gevoel van angst groter. Ik moet blijven zitten waar ik zit, dus dat doe ik.

Terwijl de raad de ramen breekt en de deur openslaat blijf ik verborgen, verhuld. De machtige raad der Edelstenen raast met al haar kracht naar binnen. Een kreet van verassing is te horen. Dat moet Valon zijn. Daarna volgen er nog meer kreten. Het gevecht is aan de gang. Ik wil meedoen, maar ik denk dat het mijn intuïtie is die mij verteld dat er iets gaat gebeuren, iets ergs. Er komen nu ook wat raven binnenvliegen, maar het is niet te vergelijken met de dag van de aanval. De raad kan ze wel aan.

ik hoor het geluid van stromend water en knetterend vuur, van zwaarden en harde wind. Ik ben er eigenlijk verbaast over hoe lang dit gevecht al duurt; één man tegen zovelen! Dan houden plotseling alle geluiden op en alleen een akelig gelach is nog te horen in het gebouw. Hier is iets goed mis...

 515 woorden

Nog maar een paar hoofdstukken blijven over, dan ga ik nog kijken wat ik hierna ga schrijven. Hopelijk met wat meer regelmaat in het updaten... fijne vakantie voor de mensen die dat al hebben!

grts Eef

You know tha drill:

votecommentfollowreadinglistshare(;