Skilled✔

HOOFDSTUK 33

De raadsleden gapen me aan. Sommige knippen herhaaldelijk met hun ogen om te kijken of ik geen waanbeeld ben. Ik voel ook dat Aya langs mijn aura strijkt, want misschien ben ik wel een illusie geschapen door Vera en Valon. Ik laat allen even bekomen van deze schok voordat ik begin te praten:

"Hallo, ik snap dat het een schok is dat ik leef; zelf weet ik ook niet precies hoe het komt, maar ik weet wel iets anders: Vera is dood. Valon is verborgen in een verlaten begaafdenstad. Hij zal nu gaan vluchten, maar als we snel zijn, kunnen we hem pakken en voor altijd doen stoppen."

Er zijn begaafden die schrikken van mijn stem, alsof ze hem niet verwachtten. Maar mijn woorden dringen wel tot hen door en als een goed geoliede machine gaan ze aan het werk. De helft doet de voorbereidingen voor de missie en de andere helft zoekt samen met mij uit waar de stad ligt.

Ik geef ze alle informatie die ik weet. Ik beschrijf de stad en de gebouwen. Ik beschrijf de tempel en de staat waarin ik de stad aantrof. Zij zoeken dan vervolgens uit welke verloren stad dat kan zijn. Ze laten me foto's zien en dan moet ik aangeven of ze van deze stad zijn. Na wat wel honderd foto's lijken, hebben we een match.

"Weet je zeker dat het ignis mare is, May?" "Ja, ik weet het zeker." Dat is de naam van de spookstad. De afbeeldingen die ze me laten zien komen overeen met het vervallen centrum en mijn intuïtie geeft hetzelfde aan.

De voorbereidingen zijn klaar en de stad is gevonden. Noah deelt pakketjes uit aan iedereen die op de missie gaat. Ik steek mijn handen uit om een pakketje in ontvangst te nemen, maar ik word pal overgeslagen! "Sorry May, je bent te jong; we willen niet dat je gewond raakt." Het lijkt een goede reden: ze zijn een soort school en ze willen niet dat hun leerlingen gewond raken, maar ik prik zo door de leugen heen: ze vertrouwen me niet, plotseling ben ik uit de dood opgestaan. Ik snap het wel, ik vertrouw mezelf geeneens!

Dat ik het snap, betekent niet dat ik het er mee eens ben. Ik zal hen stiekem moeten volgen, hoe onmogelijk dat ook is. Ik kan de raad helpen! Valon zal stijl achterover slaan bij mijn verschijning en dan kan hij overmeesterd worden!

Om dat plan in werkelijkheid te stellen moet ik eerst meereizen naar de stad. Door Harrold word ik naar mijn kamer gestuurd en rustig loop ik met Hya die richting op, maar wanneer ik uit het zicht ben, ga ik de andere kant op. Stilletjes trippel ik naar de uitgang. Bij elke nieuwe gang kijk ik om de hoek om te zien of de kust veilig is.

Trippel, trippel, trippel, kijk... Sh!t! Precies voor de deur staan Aya en Thomas. Ze hebben het over de missie en hoe ze het gaan aanpakken, en ze staan precies voor de deur. Hoe moet ik daar ooit ongezien langskomen? Hya alleen zou het misschien nog lukken, maar samen?

May, gebruik je gaven!

Mijn gaven, natuurlijk! Op zulke momenten vraag ik me toch echt af of ik gewoon dom ben. Onzichtbaarheid, lucht en misschien geest? Ik roep beide elementen op en ze stromen door mijn lichaam. De prettige geuren dringen mijn neus binnen. Ik concentreer me op mijn lichaam en stuur de wind eromheen als een soort mantel. Geest stuur ik naar Thomas en Aya, ik probeer hun geesten voor mij af te schermen, maar ik ben voorzichtig met Aya, haar geest is ultragevoelig.

Ik kijk naar Hya met een vragende blik: "werkt het?" fluister ik. Zij kijkt me met samengeknepen ogen aan.

Een beetje, maar je bent niet onzichtbaar, misschien wel voor Aya en Thomas. Blijf toch maar in de schaduwen.

Ik volg haar raad op en sluip langs de muur naar de deur. Stapje voor stapje, geen geluid. Ik ben op één meter afstand van het paar en zet mijn volgende stap, dat probeer ik tenminste: als een kluns struikel ik over mijn eigen voeten en ik stabiliseer mezelf met een stevige stap vooruit. Te hard, ik word ontdekt.

Het gesprek verstomt en ik blijf doodstil staan. Alsjeblieft, laat me onzichtbaar zijn, alsjeblieft. "May? Wat doe je hier?" Niet dus. Ik kan dan maar beter de waarheid vertellen: "Ik wilde mee, ik kan helpen!" Thomas spreekt nogmaals: "je kan helpen... Hmm... Ik zie je punt." Vol van verbazing kijk ik naar zijn gezicht, zelfs Hya lijkt verbaasd te zijn. Aya's gezicht laat niets zien.

"Verstop je in de kofferbak van de derde auto van links, maak geen geluid en noem mijn naam niet, of die van Aya." Ik mompel een bedankje en sprint er vandoor. Er bestaan dus toch nog slimme mensen op de wereld.

810 woorden

Ik ben traaaaag, maarrr dit hoofdstuk is wel een beetje langer dan normaal. Nog een gelukkig nieuwjaar iedereen en een fijne kerst!😘

Grts Eef

VOTE ⭐ STEM
COMMENT 🗨 REAGEER
SHARE 🗣 DEEL
FOLLOW 👥 VOLG
READINGLIST ✍ LEESLIJST