HOOFDSTUK 24

857 74 15
                                    

Nee, dit is niet het visioen. Ik zie Vera en Valon, maar ik heb dit deel van de spreuk niet gehoord. Ook zien ze er afgemat uit, maar toch met een blije glans in hun ogen.

Voor het eerst ben ik tevreden over mijn vaardigheden van het opmerken van dingen.

Wat ook erg anders aan dit scenario is, is dat Rowan er ook is, maar dat hoort natuurlijk niet bij het visioen. Wanneer ik verschijn kijkt Rowan op vanuit zijn intense gestaar naar mij toe. Zijn wenkbrauwen schieten omhoog en verast valt zijn mond een beetje open, maar dan herstelt hij zich en richt zich opnieuw naar Vera en Valon; hij luistert.

Ik wil zijn concentratie niet verbreken, maar ik wil wel graag weten wat hier aan de hand is! Dit is niet mijn visioen dit is waarschijnlijk nog verder de toekomst in! Maar hoe kan dit deel van het visioen in mijn herinnering zitten? Ben ik het vergeten?

Voor antwoorden kijk ik naar Rowan, maar die is zo geconcentreerd dat er zweetdruppels op zijn voorhoofd verschijnen. Als ik hem nu zelfs aanraak verbreek ik die concentratie en iets (TE veel ervaring) vertelt me dat hij dat, zacht gezegd, niet zo fijn zal vinden.

Mijn blik schiet weer naar Vera en Valon. Vera's blik glijdt langs die van mij en even denk ik dat ze me weer ziet, maar dan blijft de blik geen moment stilstaan, maar ze glijdt gewoon door.

Ik laat opgelucht mij adem ontsnappen, maar ik doe het zachtjes nog steeds bang voor Rowan en zijn concentratie. Ik vraag me af wat hij aan het doen is..

Ik focus me weer op de spreuk en merk dat ik nog steeds de spreuk niet goed kan verstaan. Ik neem nu dus de tijd om de omgeving in me op te nemen. Het is een voor mij onbekende plaats.

Het is er donker op een klein peertje aan het plafond na en het zonlicht dat door de kieren in de dichtgetimmerde ramen piept. De plaats is leeg en vol met stof. Ik denk dat Vera en Valon een plaats nodig hadden waar niemand hen zou vinden en dat is duidelijk gelukt en weer bevestigd dat mijn vermoedens dat wat zij doen niet juist is.

Ik vang weer een herkenbaar woord op: rustplaats.

Dan begint het te suizen in mijn oren en mijn blik vervaagt. Mijn neus neemt niks meer waar en mijn huid wordt gevoelloos. Het enige dat ik nog hoor zijn mijn gedachten:

Mijn eerdere herinneringen stromen weer binnen en ik denk aan de eerdere woorden van de spreuk: binnendringen, ogen, ziel...

Het klikt in mijn binnenste en ineens begrijp ik alle vreemde gebeurtenissen die de laatste tijd hebben plaatsgevonden: de vreemde wolk die Rowan en mij doodsangsten aanjoeg, het veel te gemakkelijk van de ene naar de andere wereld springen en onze rusteloosheid natuurlijk, het monster in mijn binnenste.

Het komt allemaal op een ding neer: Vera en Valon willen de raad vernietigen en haar leerlingen en de beste manier om dat te doen is van binnen uit.

Ze willen de rustplaatsen binnendringen en daarmee de leerlingen in hun macht krijgen. Zoveel sterke begaafden aan hun kant betekent het einde van de raad.

536 woorden

Tatataaa, het plot! Had iemand het al door?

Grts Eef

Vote⭐stem
Follow👥volg
Comment🗨reageer
Readinglist💌leeslijst
Share🗣deel

Skilled✔Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu