Toen ik een jaar of vier was zag ik voor het eerst een dood konijn. Het was overreden en dat was geen mooi zicht. Ik huilde er tranen met tuiten voor; zo'n klein lief beestje werd zomaar vermoord, het was onschuldig! Mijn ouders vertelden me ballen te krijgen, nouja.. misschien op een iets andere manier, maar het werkte wel. De keer daarna trok ik alleen mijn neus op en liep er glad voorbij.
Hierna dacht ik nooit meer zo hevig te reageren op de dood, maar wat zich nu afspeelt bewijst het tegendeel.
De dood van een vriend, familielid of een complete vreemdeling is soms moeilijk, maar grote kans dat je er niet bij was. Wees maar blij.
De beelden die zich nu voor mijn ogen afspelen zal ik nooit meer vergeten.
Vlagen energie schieten van Valon en Vera af. Ze vermengen zich tot een groene massa: blauw en geel. Mijn ouders weten niet wat zich overkomt. Mijn vader probeert de deur nog dicht te gooien, maar hij is geen partij voor de krachtige Valon die hem met een grove duw op de grond gooit. Vera ontfermt zich verder over mijn vader terwijl Valon doorloopt naar mijn moeder die geschrokken van de bank is opgestaan.
Dit alles gebeurde in misschien één seconde.
211 woorden
Dit is waarschijnlijk de honderdste keer dat ik mijn excuses aanbied: Sorry. Het spijt me zeer.
Langere hoofdstukken komen er hopelijk binnenkort aan, anders weer eentje van dit formaat.
JE LEEST
Skilled✔
FantasiEerst deel een, Gifted, lezen. ************************************* * * May kan geen rust vinden in haar rustplaats. Eerst wijt ze het aan haar honger voor wraak, maar dan blijkt ook Rowan last te hebben van deze rusteloze gewoonte. Zou het iet...
