Tylko nie On!

Rozdział 19

Do końca kary nie odzywałam się do niego. Czasem tylko spoglądałam czy wykonuje swoje zadania. On też się nie odzywał...i dobrze.

Kiedy kara dobiegła końca mogłam pójść do domu.

- Nie pożegnasz się? - zapytał Bartek gdy stałam przy dźwiach.

- Nie zmusisz mnie do tego. - odpowiedziałam wbijając w niego mój wzrok. 

- To Ty masz niebieskie oczy? - zapytał z uśmiechem.

- Jesteś strasznie mało spostrzegawczy...- zaśmiałam się.

- Nigdy wcześniej nie wbijałaś we mnie tak wzroku.

- Masz rację. Wcześniej nie chciałam Cię zabić. 

- Z miłości?! - rzekł chłopak i po chwili zaczął się śmiał.

- Weź Ty się lepiej już zamknij... wkurzasz mnie. - powiedziałam przewracając oczami.

Wyszłam z klasy. Było już dość ciemno. Sprawdziłam godzinę na telefonie. 

- 18.30. no ładnie... - mrukłam pod nosem.

Kiedy weszłam do domu byłam padnięta i przewrażliwiona. Odwiesiłam kurtkę, zdjęłam buty i poszłam do swojego pokoju. Na kolację nie miałam ochoty.