MFSBI II: Eyes Of Life

♟•51. Passion

-

Erik had an appointment with his doctor nung umaga habang ako naman ang nanatili sa office nya along with his secretary na napakareliable naman pala.
Kung kaya't naging madali ang trabaho sa buong maghapon.

After work he picked me up at the office and we decided to eat dinner outside.

Kaya't nagtext na din ako kay kuya Chad na hindi na kami sasabay sakanila for dinner.

We ate on a restaurant he suggested.

"Kamusta ang trabaho mo ngayong araw?" Tanong nya.

"It was great. Napakareliable ng sekretarya mo. May maaasahan ka talaga." Sabi ko naman.

"Maganda kung ganon. Thank you for helping me out ngayong araw Sarah."

You're always welcome.

"How about your appointment? Kamusta?" Tanong ko naman sakanya.

He looked distressed for a second at saka sumagot.

"It went well. Pero ang sinabi sakin ng doctor ko ay kailangan kong bumalik ng States kung gusto ko talaga ng tuluyang nang paggaling. Aaminin ko, it's my fault, dahil hindi ko sinunod ang recovery period ng mga mata ko dapat noon. Now it got worse. And he only gave me temporary medications." Sabi nya.

Halata naman sa boses ni Erik na malungkot siya.

Gusto kong gumaling ka Erik and I'm willing to do anything to support you.

Pero sa States?

Bigla ko namang naalala ang sinabi ni kuya Zachary sakin kaninang umaga.

"Sa tingin ko dapat mo nang pagtuunan ng pansin ang kondisyon ng mga mata mo Erik bago pa yan mauwi sa hindi maganda." Sabi ko.

"I plan to. Pero kailangan kong pumunta ng States nyan. Hindi naman kita pwedeng iwan, isa pa hindi bat kailangan mo pang bumalik sa England para ayusin ang tungkol sa Lola mo, and I promised you na sasamahan kita." Sabi nya.

"Alam ko. Pero mas importante ka ngayon para sakin. Naiintindihan ko naman ang sitwasyon Erik. Kaya huwag mo nang isipin pa ang sinabi mo sakin."

Natahimik naman siya sandali matapos kong sabihin yon.

He's expression already showed his disappointment.

"Ibig mo bang sabihin ay hindi mo na ko isasama sa pagbalik mo sa Lola mo?"

Ito na nga ba ang sinasabi ko.

"Erik, anong gusto mong gawin ko? Isasama kita sa kabila ng kondisyon mo ngayon? Sa tingin ko wala rin lang naman akong iisipin nyan kundi ang kalagayan mo."

Paano kung lumala na?!

Gosh this is frustrating.

"Sarah I can still manage to do that much. Huwag mo naman akong gawing may kapansanan."

Nasaktan naman ako sa sinabi nya.

I didn't mean to say that!

"How could you say that? Kahit kailan hindi ko naman inisip ang bagay na yan tungkol sayo Erik. Ang sakin lang naman paano kung lumala na yan? Hindi natin alam kung kailan at kung gaano tayo katagal na mananatili doon. I cannot risk your condition at all!" I tried to calm my self pero onti lang ang napigil ko.

My god this conversation is getting out of hand.

"Let's just go home for now." Sabi ko at nauna na kong tumayo sa kinauupuan ko and headed out of the place.

Habang nasa daan tahimik lang kami ni Erik sa loob ng kotse.

Don't ask. May driver na kami since ayaw na rin pansamantala ni Erik magmaneho dahil nga sa alam nyo na.