MFSBI II: Eyes Of Life

♞•55.

-

After that day, I've lost a big understanding part of me.

Hindi ko alam, pero kinain ako ng galit at sama ng loob ko.

Masakit kasing isipin na nagawa sakin ito ng mga taong tinuturing kong mahalaga sa buhay ko.

All this time ang mga dahilan ng ilang bagay na hindi ko maipaliwanag sa sarili ko, ang mga kasagutan pala ay nasa tabi ko lamang.

Hindi ko halos akalain na ganito pala talaga ang totoong buhay.

I've reached my limit in this situation.

Na sa simula ng gabing yon umiiyak ako pagkatapos bigla nalang akong matatawa sa sarili ko.

Oo baliw na siguro ko sa mga sandaling yon. Pero masisi ko ba ang sarili ko kung ganito nalang ang nararamdaman ko ha?!

Kasalanan ko ba?

*chuckles*

Paano nyo nagawa to sakin.

Pinagkatiwalaan ko kayo ng lubos, marami kong isinakripisyo lalo na ang panahon na dapat kasama ko pa si Mommy noong nabubuhay pa siya, ang pangarap ko sa buhay, pati narin ang taong mahal ko.

Dahil mas pinili kong patunayan ang sarili ko sainyo.

Pero bakit.

Ano nalang ba ang tingin nyo sakin?

Baka- nakakalimutan nyo ring tao ako. May pakiramdam ako at marunong rin akong magalit.

Pero sa tingin ko hindi man lang nila yon naisip dahil bihira kong gawin yon at para bang hindi naman kasi kapanipaniwala.

Tsk.

I wasn't able to sleep at all.

And even with the meds I have, nothing could ease the pain that I'm feeling rightnow.

-

The following day inayos ko na ulit ang mga gamit ko.

At pagkatapos pinuntahan ko si Lola.

Bakas naman sa mukha nya ang pagkabigla ng dumating ako sa silid nya.

She was about to speak but I cut her out.

"I'm leaving." Sabi ko.

And she looked surprised for a moment.

"Are you going back to Senri's?" She asked with a hint of excitement.

"No, of course not. Bakit pa ko babalik don Lola. Uuwi na ko sa Pilipinas." Masayang tugon ko sakanya.

And her face expression utterly dropped.

"What are you talking about?! Who gave you the permission to leave?!" She raised her voice.

That's it. That's the kind of reaction I'm enjoying right now.

"Who said that I need permission from anyone? What a joke Lola." I replied.

Her eyes are already shaking with anger as I continue to show her a smile.

"And you think you'll still have something when you leave? Don't try me Sarah with that stubbornness of yours!" And she scowled at me.

"I should be the one asking you that. Do you think you still have someone else when I leave now?"

I pretty sure you know what I mean Lola.

At pagkatapos natigilan siya.

Dumating naman si Joven ng marinig nyang nagtataas ng boses si Lola.