Cross My Heart And Hope You'll Die! (Completed)

30

No. 404 sa Humor! Continue reading goys! Vote and Comment! :) Thank youuu!

-

"Chaos, sure ka ba talaga sa desisyon mo?"

Tanong ni Sophia habang papasok sila sa bahay.

"Oo naman! Magpapa-gwapo ba ako kung hindi?"

Kumindat pa ito sa kanya habang nakangiti.

"Hindi ka na ba galit sa kanya?"

"Magsisinungaling ako kung sasabihin kong hindi. Pero wag kang magalala.. mawawala din tong galit." Nginitian uli siya nito.

Simula nung nagkita sila sa Hospital, palagi na itong nakangiti sa kanya. Wala pa sana siyang planong, kausapin ito.. pero kahit di man niya aminin, na-miss niya ito. Naramdaman niya kaseng bumabalik ito sa dating Chaos na minahal niya..

"Sige, mag-antay ka muna dyan ha? Kakausapin ko muna siya tsaka kita ipapakilala.."

Inakap siya ni Sophia tsaka siya tinalikuran.

Unti-unting nawala ang ngiti ni Chaos,

"Naipakilala mo na ako.. nakalimutan mo lang."

Yan ang alam ni Chaos, na kaya ito umalis ng ibang bansa dahil ikinahihiya siya nito.. na ikinahihiya siya ng pamilya nito. Kase isa siyang kriminal na minsang naging boyfriend ni Sophia.. pero mali siya. Hindi iyon ang rason.

Naglakad si Sophia papunta sa taong ayaw na ayaw niyang makausap ngunit gustong-gusto niyang makita. Her father..

Kadadating lang nito galing ibang bansa, marahil alam na nito ang mga pangyayari.

"Supernova!"

Nakangiting tawag nito sa kanya, but she didn't respond. Umupo lang siya sa harap nito.

"Eat anak.. It's your all-time favorite!"

hindi siya nakinig.

"Supernova, alam mo bang sobrang ganda ng lugar na napuntahan ko? Alam kong iiyak ka sa inggit! Sa susunod na punta ko, isasama kita! We're gonna have our Super-bonding! I'm sure, na-miss mo yun!"

Hindi siya nag-react. Tinignan niya lang ito.. tsaka nawala ang ngiti ng ama, sumeryoso ito.

"Cassiopeia anak, listen.. don't talk without our lawyers. Sandali lang ako mawawala. Aasikasuhin ko lang to.."

And there, she finally spoke.

"Papa.. Where have you been? What took you so long?"

"I'm sorry.."

"Where did you went for almost 2 months? What were you doing while I'm left here all by myself? While I'm living as somebody's daughter?"

"Sorry anak.."

"What happened? Why did your face gets so old?"

Now she's caressing her father's face, wiping the tears that trickled on his cheeks.

She's dodging reality.. and she's having a hard time accepting it.

How could something that was so real to her have been a lie? How could someone create such a false world and let her live in that lie only to turn it upside-down? How could someone be so cruel? How could that someone... became her father?

"Do you not hate me?"

Habang pinapatayo si Sophia nito mula sa pagkakaluhod niya.

"Do you not know your daughter? I regret the moment after I angrily turned my back at you."