Save Me From Hell

Hoofdstuk 4

Als we thuis gearriveerd waren was ik rechtstreeks naar mijn kamer gelopen.

Ik plofte op mijn bed en legde mijn hoofd in mijn handen.

Waarom voelde ik die ene leegte in me?

Het brandende gevoel in mijn hele lichaam, de onverdraaglijke hoofdpijn, het gevoel dat een deel van me vecht met een deel dat niet van mij is.

Ik zuchtte diep en begon stilletjes te huilen.

------------------------------

'colby?' de zachte stem van Sam stopte me met huilen.

'ja?' mijn stem klonk ruw en hees.

'mag ik binnenkomen?'

ik zuchtte, ik heb nu helemaal geen zin in praten, maar hij heeft recht op een verklaringvan mijn vreemd gedrag.

'ja' zeg ik dan.

ik hoor de deurklink en even later staat mijn blonde vriend in de deuropening.

'hey colby-wacht, heb je gehuild?' de bezorgde ogen keken me aan.

'misschien' fluisterde ik en droogde mijn wangen met mijn mouw.

'waarom? Colby, wat is er gebeurt in die kamer?' 

hij kwam naast me zitten en sloeg een arm rond mijn nek.

'nou..' begon ik.

'Toen ik de kamer binnenkwam keek ik naar een schilderij van twee mensen en opeens sloeg de deur dicht en een koude wind kwam uit het niets' ik haalde even diep adem.

'ik voelde dingen naar mijn benen grijpen, maar er was niemand. En toen voelde ik een scherpe steek ik mijn rug en onverdraaglijke hoofdpijn, en ik kreeg geen controle meer over mijn lichaam' Sam keek naar de grond.

'waarom huil je nu pas?' 

'omdat het lege gevoel steeds sterker werd. Er ontstond een brandend gevoel in mijn hele lichaam en ik kreeg het gevoel dat een deel van me vocht met een deel dat niet naar mij toebehoord'

Sam keek me met grote ogen aan.

'Colby, ik denk dat we best naar de dokter gaan'

ik keek mijn vriend woedend aan, hoe durft hij te zeggen dat ik een dokter nodig heb.

'nee' zeg ik, de woede duidelijk hoorbaar.

'Colby, het is misschien gewoon het beste-'

'IK ZEI: NEE' riep ik nu.

ik duwde Sam op de grond en ging op hem zitten. Ik balde mijn vuist, klaar om mijn doel te bereiken.

'Colby, wat doe je?' hoor ik Sam zijn stem piepen.

ik schud even mijn hoofd en ontspan mezelf en laat mijn vuist zakken.

ik open mijn ogen weer en zie Sam spierwit voor me op de grond liggen. Hij kijkt me beangstigend aan.

Op dat moment besef ik pas wat ik wou gaan doen.

Ik kroop snel van hem af en ga in het hoekje van mijn kamer zitten. Tranen vloeien over mijn wangen.

'Sam.., Sam het spijt me zo hard' ik snik even 'ik wou je totaal niet ijn doen Sam, ik weet niet wat me overkwam' jammerde ik.

'Shhhtt' de stem van Sam kalmeerde me een beetje. Ik keek hem aan met betraande ogen.

Hij ging naast me zitten en slaagde een arm om me heen.

'alles komt goed, we zoeken wel een oplossing' hij is even stil 'samen' voegde hij er dna nog aan toe. 

ik was gestopt met huilen en niet veel later liet ik mijn ogen toevallen totdat ik sliep.