Sam POV
Wanneer ik zag dat Colby in slaap was gevallen heb ik hem naar bed gedragen en ben ik in zijn zetel gaan zitten.
Ik maak me zorgen om hem, colby is helemaal geen emotioneel persoon. En langs de ene kant ben ik al bang wat er is gebeurt met hem.
Het is nu al elf uur en Colby is nog altijd niet wakker.
Ik heb al ontbijt gemaakt en naar de winkel geweest. En hij slaapt nog altijd.
Ik ga in de zetel zitten, en zoek de symptomen van colby op.
Brandend gevoel in hele lichaam
intense hoofdpijn
jezelf niet meer zijn
zeer gevoelig
niets. ik kom alleen op van die medische sites, maar dat kan Colby niet hebben. hij was kerngezond voor hij het huis binnenging. Ik denk dat het meer temaken had met het ouijabord.
na nog wat op te zoeken schiet ik uit de zetel van Colby's geschreeuw.
Ik storm zijn kamer binnen en zie Colby bezweet, met een schram op zijn linker schouder rechtop zitten en heel onregelmatig ademen.
'colby, hey colby rustig' ik ga naast hem zitten en duw men hand tegen zijn wond.
'wat is er gebeurt' hij kijkt me aan met betraande ogen, hij kijkt me aan of hij net zijn engste nachtmerrie ooit heeft gehad.
'oh sam, je leeft' hij trekt me in een knuffel.
'ja, ik ben hier en ga niet weg' Ik voel hem schokken en snikken. 'Ik- ik dacht dat je d-dood was'
'schhtt ik ben hier, ik ben niet dood' ik wrijf cirkels over zijn rug zodat hij wat rustiger wordt.
Na nog tien minuten in een knuffel te zitten met Colby laat hij me eindelijk los. 'het gaat weer' zegt hij dan, zijn wangen nat van de tranen. ik knik. 'kleed je om, ik heb ontbijt gemaakt' hij knikt en ik verlaat zijn kamer.
even later komt hij met een zwarte joggingbroek en een roze oversized trui de keuken in. Soms moet ik toegeven dat hij er nog wel schattig uitziet als zijn haren nog niet gekamd zijn.
'heajj' zegt hij wanneer hij op een hogere stoel gaat zitten aan ons keukeneiland.
'hey, hoe gaat het?' vraag ik wanneer ik hem een kom met cornflakes geef.
'goed' zegt hij. oke dan....
'eum... sorry voor gisterenavond' hij staart naar zijn lege kom en draaide cirkels in zijn melk.
'ja, colby. ik denk dat het beter is dat we toch naar de dokter gaan'
hij zuchtte diep.
'je hebt gelijk' hij gaf me een glimlach en liep toen terug naar zijn kamer.
Zonder enige twijfel nam ik mijn gsm en belde voor onze dokter.
JE LEEST
Save Me From Hell
Fantasía*Een Sam & Colby verhaal xD* ~ Only true love can save me from hell ~ Dat moment wanneer je een spannend avondje met je beste vriend had gepland, maar in plaats daarvan gebeurt er iets dat je nooit van je leven had kunnen denken, en dat is niet in...
