Save Me From Hell

Hoofdstuk 21 (TØP)

Sam, Elton en ik waren aan het wachten op Corey die het nagerecht ging halen. Alles ging perfect, er waren geen incidenten gebeurt tijdens het etentje dus dat zie ik als een pluspunt. Eerlijk gezegd zie ik alleen maar positiviteit in deze avond, misschien kan dit eindelijk een normale avond zijn. Als normaal eigenlijk nog bestaat in mijn wereld...

Snel schud ik de negatieve gedachten van me af, vanavond gaat een normale avond worden, gewoon een doodnormaal etentje met vrienden.

Wanneer Corey met een bord cupcakes uit de keuken komt, knikt hij even naar Elton. Ik trek mijn wenkbrauw op wanneer Elton diep zucht en terug knikt. Dan staat hij op en wandelt naar de kamer achter ons. Ik geef Sam en Corey een vragende blik, maar Sam vermijdt mijn blik en Corey's ogen slagen neer naar het bord vol met cupcakes.

Verwarring overspoelt me maar geen woorden verlaten mijn mond. We blijven zo awkward een tijdje zitten tot Elton weer de kamer binnenloopt. Alle ogen schieten naar hem, maar hij loopt gewoon met geen emoties en zijn lippen in een rechte lijn op me af. Geschrokken zak ik een beetje dieper in mijn stoel, bang voor wat hij gaat doen.

Hij staat achter mijn stoel en vraagt dan: "dus colby, hoe voel je je?" ik slik luidop van angst en al het bloed trekt zich uit mijn wangen. 'ik euh.. goed, HEEL goed' ik probeer een lach te forceren maar dat ziet er waarschijnlijk niet uit. Hij lacht terug en knikt dan naar Corey die ook opstaat en iets uit zijn zak haalt. Wanneer hij dicht genoeg is zie ik pas dat het duck tape is. In paniek geslagen probeer ik op te staan maar Elton's krachtige handen houden me op mijn plek. Tranen prikken in mijn ogen, bang voor wat er gaat gebeuren. "wat is dit? sam help!" probeer ik nog maar Sam zit daar maar, toe te kijken hoe Corey me aan de stoel bindt.

Wanneer ik geen spier meer kan bewegen staat Sam op, zijn waterige ogen naar de grond gericht. "Sam?" snik ik. Hij haalt zijn neus op en kucht even de krop uit zijn keel. "ik... Het spijt me Colby, we willen je alleen helpen" zegt hij, zonder oogcontact te maken. "Maar... alles ging perfect, ik verloor geen controle..." Sam stak zijn hand op en doet het teken dat ik moet zwijgen. "Colby, maak dit niet moeilijker dan het al is. Elton heeft een medium gecontacteerd en die heeft ons advies gegeven. Het- .. het is onze enige hoop" tranen lopen nu over Sam's wangen. "Het spijt me Colby" fluistert hij nog, dan schuift zijn hand in zijn zak en vist er een kruis uit aan een ijzeren kettinkje. Corey en Elton zetten een stap vooruit en Ik knijp bang mijn ogen toe. Wanneer ik ze weer open zie ik Elton een flesje halen met.. water?? en Corey begint uit een klein boekje te lezen, woorden die ik niet versta. Sam houdt het kruis vlak voor mijn voorhoofd.

Dan voel ik het brandende gevoel weer opkomen en de onverdraaglijke hoofdpijn. Ik begin sneller te ademen en even later voel ik weer de aanwezigheid van "de stem" dat ik grappig genoeg nog geen naam heb gegeven.

Wanneer Elton de waterfles aan Sam geeft en Het kruis voorzichtig uit zijn handen neemt draait hij zich naar mij. "het spijt me echt Colby, maar we moeten je helpen, maakt niet uit hoe we het moeten doen" Voor ik over die woorden kan nadenken drukt Elton het kruis tegen mijn voorhoofd en een brandend gevoel gaat nu door heel mijn lichaam. Zwarte aders vormen zich op mijn handen en gaan zo op naar mijn nek, en dan naar mijn gezicht. Sam geeft het water door aan Corey die het flesje aanneemt en het boek ik de plaats geeft. Sam zucht en slaat het boek open. Dan begint hij te spreken:

"I will yet bring unto thee, O inhabitant of Mareshah, him that shall possess thee: the glory of Israel shall come even unto Adullam.

But in mount Zion there shall be those that escape, and it shall be holy; and the house of Jacob shall possess their possessions. "

Wanneer hij die woorden heeft gezegd voel ik mijn ogen zwart worden en Corey spat een deel van het flesje water op me. Het brandende gevoel van het wijwater op mijn huid is onverdraaglijk. 'ik kan het niet nog eens voorlezen, kijk naar hem, wat als hij het niet aan kan?' roet Sam naar Elton.

Elton kijkt naar hem en doet teken dat hij voort moet doen. Ik schreeuw het uit van de pijn en mijn zicht wordt wazig. Ik hoor een luid gering in mijn oren en even later hoor ik niets meer, dan wordt alles zwart.

_________

3de persoon:

Colby wordt wakker en herkent de plaats direct. Het is dezelfde oude kamer als waar hij de vorige keer was. hij zat op dezelfde stoel en dezelfde man staat voor hem. Colby begint te schreeuwen, maar de man lacht alleen maar. Dan stapt hij naar voor en zonder een woord te zeggen trekt hij zijn kap af. Het gezicht is zwart, net als de nonnen van in het bos, maar opnieuw kan hij de blik van de man op zijn gezicht voelen branden. De nu doodsbange Colby roept voor help en tranen vallen over zijn wangen. De man zegt niets en steekt dan een zilver mes in Colby's maag. De man buigt naar voor en fluistert:

"Laat de duisternis komen, en het licht zal doven"

***************************************

Heajjj, het is weer zo lang geleden,mijn excuses daarvoor. School is juist opnieuw begonnen en ik wou met een goede start beginnen.

Ik hoop dat het goed was?

<33