Save Me From Hell

Hoofdstuk 10

Colby POV

Wanneer we thuiskwamen van het park liep ik naar de badkamer. Ik draaide de kraan open en wachtte op het warme water. Wanneer het water de perfecte temperatuur had stak ik mijn handen eronder. De eerst witte lavabo was nu helemaal rood van het bloed. Na mijn gezicht schoon te maken wandelde ik terug naar de living.

Wanneer ik naast Sam in de zetel plofte keek ik even hoe laat het was.

02:38

nu pas voelde ik hoe mijn ogen prikten en hoe moe ik eigenlijk was.

'euh Sam?' hij keek op van zijn gsm en gaf me een zachte blik.

'ik ben moe, ik ga slapen denk ik...' hij knikt en geeft me een zwakke glimlach.

ik glimlach terug en vertrek dan naar mijn vertrouwde kamer. Ik plof op mijn bed en trek mijn shirt uit die ik gewoon ergens in een hoekje gooi zoals gewoonlijk. Ik trek de lakens tot aan mijn oren en draai me dan op mijn rechter zij. Ik sluit mijn ogen....

"ik sta op een grote grasvlakte, links van me staat een man in het zwart gekleed en zijn gezicht is onherkenbaar door de schaduw die zijn kap maakt van zijn zwarte trui. Hij staat daar maar, naar mij te staren en beweegt geen spier.

Aan mijn rechterkant staat Sam, Elton en Corey. ze praten met elkaar, ze hebben duidelijk niet door dat ik hier sta.

Ik loop naar mijn vrienden. 'hey, weten jullie wie deze man is?' niemand kijkt om. 'hey jongens!' ik sta nu naast Sam. 'Corey?' ik zwaai met mijn hand voor Corey's ogen. NIETS! ze blijven maar praten net alsof ik hier niet ben.

'ugh, negeer me dan maar' fluister ik en draai me weer om, richting de man. Hij staat daar nog altijd, te staren naar mij. Ik heb er genoeg van en loop naar hem toe. 'hey man, wat is je probleem?' ik sta nu vlak voor de man. 'hey! ik heb het tegen jou' ik geef hem een stomp tegen zijn schouder. 'herken je me niet, buddy?!' zegt hij. De stem spookt door mijn hoofd. Ik deins een paar stappen achteruit. Dat is hem, de stem in mijn hoofd.

'wat wil je' hij stapt naar me toe. Wanneer hij voor mij staat stopt hij, hij heft zijn hand op en zijn lange nagels gaan langs mijn kaaklijn. 'jongens, ik kan jullie hulp nu echt wel gebruiken!' roep ik, niemand reageert. 'ze gaan je niet horen, ze zullen je niet helpen, niemand zal' zegt hij. 'echt wel, Sam ging dit met mij oplossen, tezamen' hij lacht, maar nog steeds kan ik zijn gezicht niet zien. 'denk je nou echt dat hij je nog wilt helpen? Wat als ik vannacht besluit hem te vermoorden? Jij kan er niets aandoen want ik heb hier de controle' ik zak op mijn knieën, dit kan hij niet doen, niet Sam.

'nee, alsjeblieft, niet Sam, alsjeblieft, niet mij vrienden' hij zwaait een hand in de lucht. 'wanneer ga je eindelijk beseffen dat ze je vrienden niet zijn, je bent er beter vanaf alleen, met mij!' roept hij nu. Opeens zijn Sam, Elton en Corey weg, nergens meer te zien.

'wat heb je met hun gedaan' roep ik nu, maar tranen vloeien over mijn wangen. 'rustig Colby' wanneer hij mijn naam zegt krijg ik koude rillingen over mijn ruggengraat 'wat wil je van me?' fluister ik, mijn hoofd in mijn handen.

Hij lacht even en legt dan een hand op mijn schouder 'ALLES.....' "

ik schiet recht, alles? wat bedoelt hij "alles"?

ik kruip uit bed. Mijn keel is droog en mijn hoofd draait. Wanneer ik in de keuken kom open ik de koelkast open en neem een flesje water. Dan ga ik in de zetel zitten en leg mijn voeten op het salontafel. Ik neem een slok van mijn water terwijl ik kijk hoelaat het is.

07:25

Binnen een half uur gaat de wekker van Sam af dus slapen zal ik niet meer doen. Ik zet stilletjes de tv op en kijk nog een half uur tv.

~een half uur later~

Ik hoor de wekker van Sam afgaan dus zet ik de tv af en loop naar de keuken. Ik ga niet tegen Sam zeggen dat ik weer een nachtmerrie heb gehad, dat maakt hem vast nog ongeruster.

Sam komt met nog slaperige ogen uit zijn kamer. Zijn haren liggen wat overhoop en er zit een klein beetje kleur op zijn wangen. 'hey colbs, lekker geslapen?' hij gaat op ene verhoogde stoel zitten aan het keukeneiland en wrijft in zijn ogen. 'uh.. ja' ik geef hem een kom met cornflakes en melk en ga dan naast hem zitten.

'duss...' begin ik na een lange stilte. 'wat gaan we vandaag doen?' sam kijkt op van zijn half-opgegeten cornflakes. 'ik weet niet, waar heb jij zin in?' ik zucht, waar heb ik zin in, goede vraag... 'we kunnen een video maken, het is al een tijdje geleden en de kijkers zullen waarschijnlijk al denken dat we dood zijn ofzo' Sam rolt met zijn ogen 'die grap is niet grappig Colby, niet in deze tijd'

ik laat me achteruit schuiven op mijn stoel, dit is inderdaad niet grappig. 'welke video gaan we maken?' vraagt Sam dan. 'ik euh, ik dacht dat we misschien konden reageren op onze oude vines' hij knikt 'klinkt goed, ik ga me omkleden en dan starten we'

Ik zet de camera voor onze zetel en ook de computer zet ik al klaar. even later komt Sam de woonkamer binnen en ploft dan in de zetel. 'klaar?' zeg ik. 'klaar!' wanneer ik naast hem kom zitten geeft hij me een por in mijn zij, ik lach en kijk hem aan. 'je bent zeker dat je dit wilt doen? ik bedoel, de kijkers zullen ons wel begrijpen als we geen video uploaden' ik knik, vandaag voel ik me al stukken beter, behalve de nachtmerrie dan...

~een kwartier later~

we hadden al een paar vines gezien en Sam en ik lagen al plat van het lachen, hoe konden we ooit zo'n gênante video's maken? 'oh god, nu komt mijn lievelings vine' fluistert Sam, ik begin al te lachen bij het horen van zijn stem.

onze video was eindelijk tot een einde gekomen en Sam en ik lagen languit in de zetel. 'wauw, het is een tijd geleden wanneer ik nog zo gelachen heb' Sam legt een hand op zijn buik en zucht diep. 'ja, bij mij ook' mompel ik, mijn ogen gesloten en nog even alle vines achter elkaar te zetten. 'ik mis deze tijd colby' ik kijk op. 'ik ook sam, ik ook'

----------------------------

Het is nu avond en Sam wou zich juist gaan douche zodat hij naar bed kon. Het gevoel in mij was vandaag grappig genoeg veel minder... zonder de nachtmerrie zou ik haast zeggen dat het tot een einde was gekomen, maar ik weet en voel dat dat niet zo is.

Mijn gsm ging af en ik spurtte ernaartoe maar Sam was me voor..

'hey met Sam' hij knipoogt naar me en ik plof met armen gekruist in de zetel.

'oh hey Elton, wassup' ik kijk op, sam knikt hier en daar

'zet op luidspreker' fluister ik, hij knikt en zet het op luidspreker. Dan gaat hij naast me zitten.

'dus jongens, ik zat dus te denken.. Het is al een tijdje geleden dat we een overnacht challenge hebben gedaan, en ik dacht waarom neem ik Sam & Colby niet mee' zegt hij,ik staar naar de grond, niet wetend wat te zeggen.

'jongens?' Sam schraapt zijn keel 'ik weet niet of dat zo'n goed idee is Elton' 'en waarom niet?' vraagt hij. 'ik weet niet of Colby dat wilt...' hij kijkt me aan met een vragende blik.

'waarom zou hij niet mee willen, hij houdt van deze soort video's' zijn stem klinkt nu al wat serieuzer wat me een beetje bang maakt. 'het is goed' zeg ik tegen Sam, het is niet goed maar ik wil niet de lafaard uithangen. 'oke, we komen.. wat uur?' vraagt Sam. 'je kan nu al komen, en ik heb een verrassing dat onze video zo meer spannender gaat maken' dan hangt Elton op, moet ik veel gaan verwachten van deze verrassing?

O-oh, wat denken jullie van "de verrassing van Elton'???

oh jongens ik vind dit zo spannend om te schrijven xD

ciao !!!

<33