Save Me From Hell

Hoofdstuk 8

Ik wil even zeggen hoe veel plezier jullie mij doen om dit te lezen!

thanks voor iedereen die me tips gegeven hebben.

zo veel love voor jullie xx

De deur ging toe en Sam leunde ertegen. Hij keek me aan en zuchtte diep.

Dan wandelde hij naar de keuken om zijn tas thee te halen en ging toen naast me zitten op de zetel.

'leg maar uit' zegt hij. hij zet zich comfortabel zodat ik mijn verhaal zou kunnen doen.

Ik zwijg.

'colby, hoe kom je er verdomme bij om te beginnen roken? Zo ken ik je niet' Sam probeert zijn woede in te houden.

'ik- ik weet het niet, iemand zei tegen me-' zeg ik maar sam onderbreekt mijn zin. 'wie heeft gezegd dat je moet gaan roken Colby, want dat zal zijn beste dag niet worden' Hij was al wat rechter gaan zitten, en staarde me nu aan.

'ik weet het niet' fluister ik, bang om de reactie van Sam te horen.

'Hoe bedoel je "je weet het niet" iemand had het je gezegd, dat zei je net' 

'IK WEET HET NIET OKE' ik stond op van woede 'je begrijpt het vast toch niet' fluister ik er nog bij voordat ik mijn gsm neem, naar de keuken loop voor de autosleutels te nemen en te verdwijnen uit de deuropening. Opweg naar mijn auto.

----

Wanneer ik in de auto stap zet ik de radio op en verlaat de parking waar mijn auto altijd staat. Na zeker een half uur te rijden zet ik me aan de rand van een park en stap ik uit.

Een paar mensen kijken me aan en lopen dan gewoon verder door. De meeste zijn te druk bezig op hun gsm.

Wanneer ik me op een bankje zet voel ik mijn gsm trillen:

5 gemiste oproepen van Sam en 1 voicemail.

Ik besluit de voicemail te beluisteren.

"Hey colby,

het spijt me dat ik boos geworden ben op je. Ik weet dat je in een moeilijke periode zit en daarbij wil ik je mee helpen. En je hebt gelijk, ik begrijp het niet maar als je niet zegt wat er met je is kan ik het ook niet begrijpen. "

er is even stilte gevolgd door een zucht.

"Colby, ik heb opzoek gedaan, maar zonder een resultaat te krijgen. Maar ik weet dat het allemaal begon in de kamer, met het ouijabord. Ik wil geen verkeerde conclusies trekken, maar ik denk dat dit het gevolg ervan is. Je hebt hulp nodig, en dat bied ik je aan zoveel ik kan. Over die stem in je hoofd, hoe lang heb je die al? Waarom heb je me er niets over vertelt? 

kom snel thuis, en dan doen we er iets aan, samen!"

een traan verlaat mijn ooghoek. Sam wou alleen maar het beste voor me.

Mijn ogen vallen stilletjes toe, mijn oogleden voelen zwaar en mijn ogen prikken. Niet veel later val ik in een diepe slaap

------------

Wanneer ik wakker word van een vrouw die voorbij wandelt zie  ik pas dat de zon al volledig onder is. De lantarens zijn al aan zodat alleen het wandelpad zichtbaar was.  Ik sta op en kijk even hoelaat het is. 

01:54

oh shit, Sam moet vast overbezorgd zijn.