*Een Sam & Colby verhaal xD*
~ Only true love can save me from hell ~
Dat moment wanneer je een spannend avondje met je beste vriend had gepland,
maar in plaats daarvan gebeurt er iets dat je nooit van je leven had kunnen denken,
en dat is niet in...
Na ik mijn tekst had gezegd keek ik met betraande ogen naar Colby. Hij zat bevend op de stoel en zijn ogen waren nu zo zwart als de nacht. Dan draaide zijn ogen weg en zijn hoofd viel levenloos naar beneden.
"ELTON, ik zei dat het hem ging vermoorden"
"colby?" "COLBY" ik schudde het levenloze lichaam van Colby heen en weer. Tranen stromen over mijn wangen en Corey legt snotterend een hand op mijn schouder.
"Sam, wacht even, ga opzij" hij schuift me voorzichtig uit de weg zodat hij nu voor colby zit. Hij brengt zijn oor naar zijn mond en trekt zijn wenkbrauwen op. Heel even is het muisstil in de kamer tot Elton lichtjes grinnikt. "geen paniek, hij ademt nog" Elton wrijft over zijn voorhoofd als hij uit de weg stapt, zodat Sam Colby een knuffel kan geven.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
We hebben nu al zeker een half uur gediscussieer. We weten niet wat te doen en we kunnen Colby niet zo laten. Ik zucht diep en verlaat het gesprek met Elton en corey om te gaan kijken of Colby al wakker zou zijn. Wanner Ik Colby op dezelfde positie zie zitten als daarstraks vormt er zich een krop in mijn keel. Wat als we hem nooit meer wakker krijgen.. ben ik dan mijn beste vriend verloren?
Tranen vormen zich weer in mijn ooghoeken en het enigste wat ik nu alleen nog maar kan doen is Colby een knuffel geven en hopen voor het beste. Voor ik hem los laat fluister ik nog iets in zijn oor: "colby, verlaat me niet oke? dat had je belooft" ik duw mezelf voorzichtig weg van hem.
Ik wil de kamer verlaten als ik zie dat mijn hand bedekt is met een soort rode vloeistof. Mijn ogen gaan wijdt wanneer ik besef dat het niets anders kan zijn dan bloed. Ik draai me in een slag van een seconde om en zie dat er zich een grote rode plek op de T-shirt van Colby heeft gevormd. Ik snel naar Colby en houdt mijn handen zo hard mogelijk tegen de wond op zijn buik.
"ELTON, COREY!!!!! KOM NU METEEN EN NEEM VERBAND MEE" roep ik zo hard mogelijk.
Ik hoor stoelen verschuiven en snelle voetstappen. Corey komt als eerste in de kamer gelopen met verband en een doek. Even later komt ook Elton in de kamer gelopen met ontsmettingsmiddelen en watjes. "wat is er gebeurt?" vraagt Elton gepanikeerd. Ik schudt mijn hoofd, geen woorden kunnen beschrijven wat er zonet gebeurd is, ik weet zelf niet eens wat er precies gebeurd is.
Uit het niets begint Colby heel onregelmatig te ademen, en zijn hoofd gaat van links naar rechts. Hij begint hevig te beven en de kamer begint nu ook zachtjes te schudden zodat foto's van de muur vielen en vazen van de tafel.
"MAAK HEM WAKKER" roept Elton, hij is amper verstaanbaar door al het geluid van brekende borden en glas dat op de grond stuk valt. Ik sta bevend op en stap voorzichtig naar Colby. Ik neem zijn gezicht tussen mijn trillende handen. Ik breng mijn gezicht dicht tegen het zijne en ik adem diep in.
"Colby, ik wil dat je luistert, ik weet dat je daar ergens bent. Hou op en wordt wakker, alles komt goed. Vecht ertegen Colby, ik weet dat je het kan. En als je het niet kunt, laat me dan helpen.
Colby? Laat me binnen, ik kan helpen"
De woorden verlaten sneller mijn mond dan ik had verwacht.
Even later wordt voor mij ook alles zwart.
SRY VOOR DIT KORT HOOFDSTUK !!!!!!!!!!!!!
ik hoop dat jullie begrijpen dat ik mijn punten hoog probeer te houden op school,
zeker omdat dit een erg moeilijk en belangrijk jaar voor me is.
Ook dit verhaal komt stil aan een eind, ik denk nog 1 of 2 nieuwe hoofdstukken en dan is het einde... !!! jjjeajjj, denk ik??
maar voor jullie op te vrolijken, hier is nog een foto van mijn 2 meest favoriete personen :D
<33
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
(btw, wauw kijk colby zijn gezicht!! ik vind dit echt een mooie foto <3 )
